Santiaguiño Do Mediterráneo

Santiaguiño do Mediterráneo
Estado de conservación
Datos insuficientes
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Arthropoda Subfilo: Crustacea Clase: Malacostraca Orde: Decapoda Infraorde: Achelata Familia: Scyllaridae Xénero: 'Scyllarides' Especie: ''S. latus''
Nome binomial
'Scyllarides latus' (Latreille, 1803)
Sinonimia
Scyllarus latus Latreille, 1803 Pseudibacus veranyi Guérin-Méneville, 1855

É unha especie comestible moi valorada, pero escasea na maior parte da súa área de distribución pola sobrepesca. Os adultos chegan a medir uns 30 cm, están ben camuflados e carecen de pinzas. Teñen hábitos nocturnos, emerxendo de covas e outros refuxios durante a noite para alimentarse de moluscos. Son depredados por numerosas especies de peixes óseos.

Scyllarides latus atópase na maior parte das costas do mar Mediterráneo (cunha excepción notable no Adriático setentrional) e en rexións orientais do océano Atlántico, desde Lisboa a Senegal, incluíndo a Macaronesia. No Senegal, cohabita con Scyllarides herklotsii, especie de gran parecido.

S. latus pode crecer até unha lonxitude de 45 cm, aínda que xeralmente non supera os 30 cm, o que supón unha carapa duns 12 cm. Un exemplar pode pesar até 1,5 kg. Como en todas as especies de esciláridos, o segundo par de antenas está engrosado e aplanado en forma de pa. A pesar de estar emparentados coas lagostas, Scyllarides latus, como o resto de especies da súa familia, carece de pinzas, e tampouco presenta defensas espiñentas. A cambio, o seu exoesqueleto, en particular a súa carapa, é máis groso e funciona como armadura. Os adultos camúflanse grazas á súa coloración críptica, ao que contribúe a presenza de protuberancias na súa carapa.