Pier Paolo Pasolini: Escritor, poeta e director de cine italiano

Pasolini naceu en Boloña, cidade de tradición política esquerdista. Era fillo dun soldado que acadou a fama por salvar a vida de Benito Mussolini. Pasolini empezou a escribir poemas con sete anos, e publicou por primeira vez con 19, mentres se encontraba estudando na Universidade de Bologna.

Foi recrutado durante a segunda guerra mundial e capturado por alemáns, aínda que logrou escapar. Logo da guerra, uniuse ó Partido Comunista Italiano en Ferrara, sendo expulsado dous anos despois pola súa aberta homosexualidade.

En 1957 publica os poemas de Le ceneri di Gramsci (As cinzas de Gramsci) e ó ano seguinte L'usignolo della Chiesa cattolica (O reiseñor da Igrexa católica). En 1960 saen á luz os ensaios Passione e ideología, e un ano máis tarde, outro libro de versos, La religione del mio tempo.

A súa obra poética, igual que a súa obra ensaística e xornalística, polemiza co marxismo oficial e o catolicismo, ós que chamaba "as dúas igrexas" e aos que reprochaba non entenderen a cultura das súas propias bases proletarias e campesiñas. Xulgaba, así mesmo, que o sistema cultural dominante, sobre todo a través da televisión, creaba un modelo unificador que destruía as culturas nacionais.

Como director (iniciouse en 1961) creou unha especie de segundo neorrealismo explorando os aspectos da vida cotiá, nun ton que se situaba preto da chamada commedia dell'arte. Na súa última película, Salò o le 120 giornate di Sodoma (1975), adopta un ton autocrítico cara a algunhas pasaxes da súa obra anterior.

Falecemento

Pasolini morreu a mans dun mozo marxinal, que o atropelou co seu propio coche, no balneario popular de Ostia. Era por entón un intelectual amplamente recoñecido e gozaba dunha posición económica acomodada.

Porén, durante as primeiras investigacións, as declaracións do presunto asasino acerca de que o matou debido a que o director lle propuxera ter relacións sexuais, non convenceron a toda Italia e sempre flotaron no ambiente as teorías de que certas persoas poderosas do goberno desexaban morto o director debido ás críticas que facía decotío a través das súas películas, libros e discursos políticos.

Recentemente, en abril de 2005, unhas novas declaracións do suposto asasino, quen asegurou que foron en realidade tres mozos os que lle quitaron a vida a Pasolini aquela fatídica noite, provocaron que un amplo sector da contorna política e cultural de Italia pedise a reapertura do caso para esclarecer o crime.

A noite antes de morrer deu unha entrevista, hoxe famosa, a Stampa Sera, na que lembra o perigo do fascismo: entrevista de Furio Colombo a Pier Paolo Pasolini.

No ano 2015 Abel Ferrara dirixiu o filme Pasolini, con Willem Dafoe no papel de Pier Paolo.

Poesía

• Poesie a Casarsa (1942).
• Poesie (1945).
• Diarii (1945).
• I pianti(1946).
• Dov'è la mia patria, con 13 deseños de G. Zigaina (1949).
• Tal còur di un frut (1953)
• Dal diario (1945-1947)
• La meglio gioventù (1954).
• Il canto popolare (1954)
• Le ceneri di Gramsci (1957)
• L' Usignolo della Chiesa Cattolica (1958)
• Roma 1950 (1960)
• Sonetto primaverile (1953)
• La religione del mio tempo (1961)
• Poesia in forma di rosa (1961-1964)
• Poesie dimenticate (1965)
• Trasumanar e organizzar (1971)

Narrativa

• Ragazzi di vita (1955)
• Unha vida violenta (1959)
• L'odore dell'India (1962)
• Il sogno di una cosa (1962)
• Alì dagli occhi azzurri (1965)
• Teorema (1968)
• La Divina Mimesis (1975)

Teatro

• Italie Magique (1965)
• Pilade (1967)
• Affabulazione (1969)
• Calderón (1973)

Ensaio

• Passione e ideologia (1948-1958)
• Empirismo eretico (1972).
• Escritos corsarios (Scritti corsari) (1975).
• Poesia dialettale del Novecento (1952)
• Canzoniere italiano. Antologia della poesia popolare (1955)
• Pier Paolo Pasolini e «Il setaccio» (1942-1943); contén os seguintes ensaios: «Umori» di Bartolini; Cultura italiana e cultura europea a Weimar; I giovani, l'attesa; Noterelle per una polemica; Mostre e città; Per una morale pura in Ungaretti; Ragionamento sur dolore civile; Fuoco lento; Collezioni letterarie; Filologia e morale; Personalità di Gentilini; «Dino» e «Biografia ad Ebe»; Ultimo discorso sugli intellettuali; Commento a un'antologia di «lirici nuovi»; Giustificazione per De Angelis; Commento allo scritto del Bresson; Una mostra a Udine.

• Accattone (1961)
• Mamma Roma (1962)
• Ro.Go.Pa.G. (fragmento La Ricotta) (1963)
• La Rabbia (1963)
• Le Mura di Sana (1964)
• O evanxeo segundo San Mateo (1964)
• Il Padre selvaggio (1965)
• Sopralluoghi in Palestina per il vangelo secondo Matteo (1965)
• Comizi d'amore (1965)
• Uccellacci e uccellini (1966)
• Le Streghe (fragmento La Terra vista dalla Luna) (1967)
• Edipo Rei (1967)
• Teorema (1967)
• Capriccio all'italiana (fragmento Che cosa sono le nuvole?) (1968)
• Appunti per un film sull'india (1969)
• Amor e rabia (fragmento La sequenza del fiore di carta) (1969)
• Porcile (1969)
• Medea (1969)
• Appunti per un romanzo dell'immondeza (1970)
• Appunti per un'Orestiade africana (1970)
• Il Decameron (1971)
• Dodici Dicembre 1972 (1972)
• I Racconti di Canterbury (1972)
• Pasolini e... la forma della città (1974)
• Il fiore delle mille e una notte (1974)
• Salò o le 120 giornate di Sodoma (1975)

Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Pier Paolo Pasolini

Bibliografía

• Fernández del Riego, Francisco (1974). Letras do noso tempo. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 978-84-7154-219-9. 

Ligazóns externas

• Paolo Pasolini Poesía (en castelán)