Domingo García-Sabell: Médico, escritor, político e académico galego

Era fillo dun procurador de tribunais. Entre 1925 e 1931 estudou medicina na Universidade de Santiago de Compostela. Durante a súa etapa de estudante destacou non só no académico, tamén pola activa militancia na Federación Universitaria Escolar (FUE), da que foi presidente, organización que tivo un importante papel democrático durante a ditadura de Primo de Rivera e a Segunda República Española. Nesta etapa coincidiu con Rafael Dieste, Carlos Maside, Ánxel Fole, Jesús Bal y Gay, e Luís Seoane entre outros.

As súas aptitudes levárono a integrar o cadro de profesores e investigadores da Facultade de Medicina. Ao rematar a súa formación, obtivo o Premio Extraordinario de Licenciatura e ampliou estudos en Suíza e Alemaña. No país xermano familiarizouse co pensamento de Max Scheler e Martin Heidegger, entre outros. Tamén tomou contacto coa escola médica de Heidelberg, que introduce como principal achega o valor do doente na Patoloxía. Esta iniciación filosófica derivará nun pulo humanizador da medicina que o acompañará ao longo da súa vida intelectual e profesional.

No Hospital da Charité de Berlín traballou xunto a Gustav von Bergmann, interesado pola patoloxía funcional. Posteriormente ingresou no Instituto Pasteur de París, para investigar no campo da bacterioloxía con Amadée Guy. En Madrid traballou co catedrático Gustavo Pittaluga Fattorini no Servizo de Hematoloxía.

En 1932 defendeu a súa tese de doutoramento El metabolismo intermediario en la obesidad na Universidade Central (actual Complutense de Madrid). Foi dirixido por Carlos Jiménez Díaz e foi recoñecido co Premio Extraordinario de Doutoramento.

 

De regreso a Compostela, fixo amizade con Alfonso Daniel Rodríguez Castelao, Roberto Nóvoa Santos, Miguel de Unamuno, Ramón María del Valle-Inclán, Gonzalo Torrente Ballester e Ramón Otero Pedrayo, de quen foi médico. Neste contexto vital e intelectual xermolaron os seus grandes compromisos co humanismo e a visión antropolóxica da medicina, de Galicia e do mundo da cultura.

En 1936 afiliouse ó Partido Galeguista, polo que ó comezar a Guerra civil española foi internado un tempo no campo de concentración da Lavacolla. Trala guerra foi depurado e tivo que dedicarse á medicina privada. Contactou co galeguismo cultural e en 1950 converteuse en director da Editorial Galaxia xunto a Ramón Piñeiro. Foi elixido membro da Real Academia Galega a proposta de Ramón Otero Pedrayo, Sebastián Martínez-Risco e Leandro Carré Alvarellos. Leu o discurso de entrada o 20 de xuño de 1959, co título Análisis eisistencial do home galego enfermo, respondido polo propio Otero. Presidiu a Real Academia Galega entre 1979 e 1997. Amais, traduciu ó galego a Martin Heidegger e mais a James Joyce.

Nas eleccións xerais de España de 1977 resultou elixido senador por designación real. Foi Delegado do Goberno en Galicia de 1981 a 1996, xa que presentou a súa dimisión dous días antes de converterse José María Aznar en presidente do goberno.

Casou con Elena Tormo López o 12 de outubro de 1939 e foron pais de Teresa e Elena García-Sabell Tormo. Está enterrado no cemiterio de Boisaca, en Compostela..

 

• Luis Seoane (Vigo, 1954).
• Ensaios I (1963), Editorial Galaxia.
• Luis Seoane. Grabados (1965), Editorial Galaxia.
• Notas para una antropología del hombre gallego (1966).
• Tres síntomas de Europa: Joyce, Van Gogh y Sartre (Revista de Occidente, 1968).
• A pintura como comunicación (1971).
• Ensaios II (1976), Editorial Galaxia.
• Testimonio personal (Madrid, 1971).
• Roberto Nóvoa Santos (1981).
• Carta ao pintor Luis Seoane (Sada, 1983).
• A Coruña: onde nace a luz (Vigo, 1989).
• Análise existencial do home galego enfermo e outros ensaios (Vigo, 1991).
• Cen relembros (A Coruña, 1993).
• Libro dos comentos (1996).
• Os gromos do pensamento (1996).
• Tempo de lecer (Vigo, 1998).
• Paseata arredor da morte (1999). Galaxia. 160 páxs. Reeditado en 2022, 174 páxs. ISBN 978-84-9151-781-8.

 

Colectivas

Traducións

• Premio Vitalicio da Fundación Barrié, 1996.
• Premio das Artes e das Letras de Galicia, 1998.
• Premio Fernández Latorre de Xornalismo.
• Gran Cruz da orde do mérito civil.
• Gran Cruz do mérito militar.
• En 1997 foi investido doutor honoris causa pola Universidade da Coruña.

Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Domingo García-Sabell

Bibliografía

Ligazóns externas

• "Domingo García-Sabell Rivas" Colegio Libre de Eméritos (en castelán).
• Obras de García-Sabell, Domingo, 1909-2003 (2) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes (en castelán).

Predecesor: cargo de nova creación	Delegación do Goberno en Galicia  1981-1996	Sucesor: Juan Miguel Diz Guedes
Predecesor: Sebastián Martínez-Risco	Presidente da RAG  1979-1997	Sucesor: Francisco Fernández del Riego