Houliksreis

As it fanwegen omstannichheden, lykas drokte op it wurk, swierwêzen fan 'e froulike partner of brekme oan jild, net mooglik is om 'e reis koart nei de brulloft te hâlden, kin dy ek letter plakfine. Men sprekt dan wol fan in 'ferlette houliksreis'. De houliksreis as langere fakânsje kaam yn 'e Westerske wrâld pas yn 'e twadde helte fan 'e tweintichste iuw yn gebrûk. Hoewol't houliksreizen tsjintwurdich faak assosjearre wurde mei in frij lúkse fakânsje, is der gjin fêst ôfbeakene ramt dêr't sokke reizen oan foldwaan moatte.

Mooglik is de houliksreis as ferskynsel ûntstien út 'e knyntsjedagen (Nederlânsk: wittebroodsweken) fan it troude pear, de earste wiken nei de trouwerij, wêryn't de beide partners yn it ferline better, en foar it earst ek lichaamlik, mei-inoar yn 'e kunde komme koene. Ek it Ingelske honeymoon (letterlik: "hunichmoanne") ferwiist nei dy perioade. Tsjintwurdich is soks net mear oan 'e oarder, mei't de measte breidspearen al foar de sluting fan it houlik gearwenne of alteast seksuële omgong hân hawwe. It kin ek wêze dat de houliksreis in oerbliuwsel is út 'e tiid dat breiden noch rôve wurde koene, doe't it dêrom oanriedber wie om jin nei de brulloft in hoartsje út 'e fuotten te meitsjen.