Joan Batista Elizanburu Irazabal (Sara, Lapurdi, 1828ko abuztuaren 14a – 1891ko urtarrilaren 2a) euskal idazlea izan zen, Mitxel Elizanbururen lehengusua.
Labaienen eta Sarasolaren ustez, XIX. mendeko euskal poetarik onena izan zen, umoretik tristurara erraz igarotzen zekiena. Olerkiez gainera, eleberri labur bat ere idatzi zuen, Piarres Adame izenekoa, 1888an Pauen argitaratu zena.
Joan Batista Elizanburu | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Joan Batista Elizanburu Irazabal |
Jaiotza | Sara, 1828ko abuztuaren 14a |
Herrialdea | Lapurdi, Euskal Herria |
Heriotza | Sara, 1891ko urtarrilaren 2a (62 urte) |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | euskara frantsesa |
Jarduerak | |
Jarduerak | militarra, poeta eta idazlea |
Lan nabarmenak | |
Mugimendua | Euskal Pizkundea |
Zerbitzu militarra | |
Gradua | kapitain |
Parte hartutako gatazkak | Frantzia-Prusia Gerra |
Larresoroko apazgaitegian egin zituen ikasketak. Bertan, Grazian Ademaren adiskide mina egin zen, eta Jean Baptiste Kamusarri olerkariaren ikasle izan zen. Alabaina, apaiz ikasketak utzi eta Frantziako armadan sartu zen, kapitain mailara iritsiz. 1870ean preso hartu zuten Metzen alemanek. 1871n, Napoleon III.a menderatua izan zenean, Sarara itzuli eta Ezpeletako barrutiko bakezko juje aritu zen hil zen arte. 1891n zendu zen, 63 urte zituela.
Garai hartako Ipar Euskal Herrian bi alderdi nagusi zeuden: xuriak, erregetiarrak eta apaiztarrak, eta gorriak, errepublikazaleak eta laikoak. Elizanburu gorria zen, baina, Ibon Sarasolak dioenez, horrek ez du esan nahi kristau zintzoa ez zenik; Piarres Adame-ri darion ideologia, adibidez, erabat ortodoxoa baita, baina ez zuen Hiriart-Urruti baten erlijio-hertsikeria izugarriarekin, hots, izutzen duenarekin, zerikusirik.
Elizanbururen maila literarioaz Koldo Mitxelenak hauxe dio:
« | Elizanburu, batez ere, hizkuntzaren maisua da, eta trebetasun handiko bertsogilea. Oso gustu argikoa, literatura-prestakuntza sendoa zuen frantsesarekin, eta, gainera, erregistro ugari zituen, denak trebetasun berarekin erabiltzen zituenak. Hainbaten artean maisu izan zen txantxetako deskribapenaz gain ('Iragan besta'), emakumeen edertasuna ('Maria'), maitasuna ('Aingeru bati'), nostalgia ('Agur nere herriari', Chori berriketaria), landako bakea ('Nere falta etchea', 'Artzaingoa'), bere produkzioan kutsu heroikoa ere ez da falta ('Biba Frantzia').[...] Bilintxekin konparatuta, nota pertsonalegia saihesten du, eta, une dramatikoenetan ere, estutasunaren eta atsekaberik gabeko minaren adierazpena lausotzen du, 'Solferinoko itsua' olerki ezagunean ikusten den bezala. | » |
Koldo Mitxelena |
Ustez Elizanbururena da, beraz, Solferinoko itsua olerki edo bertso saila, eta 1864an Anton Abadiak Saran antolatutako Lore Jokoetan bigarren saria jaso zuen. Sariketa hartara «A. Salaberry» ezizeneko autore batek aurkeztua izan zen, baina ikerle askoren arabera J. B. Elizanbururena da. Bertan kontatzen da, lehen pertsona erabiliz, Solferinoko guduan, 1859ko frantsesen eta austriarren arteko gerran, itsututako soldadu baten historia. Elizanbururen beste olerki batzuk Emazte edalea (1855), Tam, tam, tam, tam, ratapetamplan (1858), Gazte hiltzera dohana (1860), Nere etchea (1861), Apexa eta lorea (1862), Maria (1866) eta Xori berriketaria (1871) dira.
Horiez gainera, hitz lauz idatziriko kontakizun labur bat ere eman zuen argitara lapurteraz: Piarres Adame. Eleberri baten lehen zatia da. Pauen argitaratu zen 1888an. F. B. Larzabalek dioenez, lehenik feuilleton baten antzera agertu zen Donibane Lohizuneko La Nivelle aldizkari gorrian, 1886. urtean, bosgarren kapituluraino. Gero, Le Réveil Basque errepublikar astekari ospetsuan. Izan ere, Piarres Adame aproposa zen atalka kaleratzeko.
Nere etxea Ikhusten duzu goizean, [...] |
Hainbat olerki ezagun idatzi zituen:
Solferinoko itsua | |
Harmen hartzera deitu ninduen gazterik zorte etsaiak; urrundu nintzen, herri alderat itzuliz usu begiak, itzuliz usu begiak.
Solferinoko hegia! Alferretan dut geroztik deitzen iguzkiaren argia, iguzkiaren argia.
goizeko argi ederra, zeru-gainetik nihoiz enetzat dirdiraturen izarra, dirdiraturen izarra.
begietara zait jautsi; ene herria, ene lagunak nihoiz ez behar ikusi..! Nihoiz ez behar ikusi!
bethiko zaizkit estali, maiteñoaren begithartea behin bethiko itzali... Behin bethiko itzali!
| Ez aipha niri landa hegitan sortzen den lili ederra; othoi, ez aipha ur axalean arinik dohan ainhara, arinik dohan ainhara.
mendietako ithurri; horiek oro enetzat dire amets histu bat iduri, amets histu bat iduri.
kantuz plazara dohazi; eta ni beltzik, etxe zokhoan, irri egiten ahantzi! Irri egiten ahantzi.
eta biziak lotsatzen... Doha(ka)bea! Zer eginen dut jaunak ez banau laguntzen? Jaunak ez banau laguntzen?
Begira zure haurrari; kontsolamendu zerbait emozu; noizbait duzun urrikari, duzun noizbait urrikari. |
Wiki Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Joan Batista Elizanburu |
This article uses material from the Wikipedia Euskara article Joan Batista Elizanburu, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Eduki guztia CC BY-SA 4.0(r)en babespean dago, ez bada kontrakoa esaten. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Euskara (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.