Ισάμου Ακασάκι

Για αυτό και άλλα επιτεύγματα, ο Ακασάκι τιμήθηκε με το Βραβείο Κιότο για την προηγμένη τεχνολογία το 2009, με το Μετάλλιο Edison της IEEE το 2011 και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 2014, μαζί με τους Χιρόσι Αμάνο και Σούτζι Νακαμούρα, "για την εφεύρεση του αποδοτικού μπλε φωτός". "για την εφεύρεση αποδοτικών διόδων εκπομπής μπλε φωτός, η οποία κατέστησε δυνατή την απόκτηση λαμπρού λευκού φωτός που είναι ενεργειακά αποδοτικό". για τη δημιουργία λαμπρών, ενεργειακά αποδοτικών πηγών λευκού φωτός". Το 2021, Ακασάκι, μαζί με τον Σούτζι Νακαμούρα, τον Νικ Χολόνιακ, τον κ. Τζορτζ Κρέφορντ και τον Ράσελ Ντ. Dupuis τιμήθηκαν με το Βραβείο Μηχανικής της Βασίλισσας Ελισάβετ "για τη δημιουργία και την ανάπτυξη του φωτισμού LED, ο οποίος αποτελεί τη βάση όλων των τεχνολογιών φωτισμού στερεάς κατάστασης".

Ισάμου Ακασάκι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	赤﨑 勇 (Ιαπωνικά)
Γέννηση	30 Ιανουαρίου 1929 Chiran
Θάνατος	1  Απριλίου 2021 Ναγκόγια
Αιτία θανάτου	πνευμονία
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Κατοικία	Περιφέρεια Καγκοσίμα
Χώρα πολιτογράφησης	Ιαπωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ιαπωνικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιαπωνικά
Εκπαίδευση	Doctor of Engineering Μπάτσελορ Επιστημών
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Κιότο Kōnan High School Seventh Higher School Πανεπιστήμιο Ναγκόγια
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φυσικός καθηγητής πανεπιστημίου μηχανικός ερευνητής
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο Ναγκόγια Meijo University Panasonic Corporation Denso Ten
Οικογένεια
Αδέλφια	Masanori Akasaki (μεγαλύτερος αδελφός)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου, τρίτη κλάση (2002) Μετάλλιο Έντισον (2011) Τάγμα του Πολιτισμού (2011) Βραβείο Νόμπελ Φυσικής (2014) Βραβείο Τσαρλς Σταρκ Ντρέιπερ (2015) Πρόσωπο Πολιτιστικής Αξίας (2004) βραβείο Κιότο στις Προηγμένες Τεχνολογίες (2009) βραβείο Asahi (2000) Medal with Purple Ribbon (1996) Εταίρος του Ινστιτούτου Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών Αυτοκρατορικό βραβείο της Ιαπωνικής Ακαδημίας (7  Ιουλίου 2014) Gordon E. Moore Medal for Outstanding Achievement in Solid State Science and Technology IEEE Jack A. Morton Award (1998)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

 

Ο Ισάμου γεννήθηκε στο Τσιράν, στο νομό Καγκοσίμα, και μεγάλωσε στην πόλη Καγκοσίμα. Ο μεγαλύτερος αδελφός του είναι ο Μασανόρι Ακαζάκι [ja], ερευνητής στον τομέα της ηλεκτρονικής μηχανικής και ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κιούσου (το επώνυμό τους "赤﨑" προφέρεται επίσης Ακαζάκι).

Ο Ισάμου αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Νταϊνί-Καγκοσίμα στο νομό Καγκοσίμα (σήμερα Γυμνάσιο Κονάν στο νομό Καγκοσίμα) το 1946, από το Ζοσιχάν 7ο Γυμνάσιο (σήμερα Πανεπιστήμιο Καγκοσίμα) το 1949 και από το Τμήμα Χημείας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Κιότο το 1952. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, επισκεπτόταν ιερά και ναούς που σπάνια επισκέπτονταν οι ντόπιοι, έκανε περιπάτους στα βουνά Σίνσου κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, απολάμβανε τις διαλέξεις του και είχε μια ικανοποιητική φοιτητική ζωή. Έγινε ερευνητής και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ μηχανικός από το Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια το 1964.

Ο Ακασάκι άρχισε να εργάζεται πάνω σε μπλε LED με βάση το GaN στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Βήμα προς βήμα, βελτίωσε την ποιότητα των κρυστάλλων GaN και των δομών των διατάξεων στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Matsushita του Τόκιο, Inc (MRIT), όπου αποφάσισε να υιοθετήσει την επιταξία φάσης ατμών μετάλλων-οργανικής φάσης (MOVPE) ως την προτιμώμενη μέθοδο ανάπτυξης για το GaN.

Το 1981, επανέφερε την ανάπτυξη του GaN με MOVPE στο Πανεπιστήμιο Ναγκόγια και, το 1985, ο ίδιος και η ομάδα του κατάφεραν να αναπτύξουν υψηλής ποιότητας GaN σε υπόστρωμα από ζαφείρι εισάγοντας την τεχνολογία ρυθμιστικού στρώματος χαμηλής θερμοκρασίας (LT).

Αυτό το υψηλής ποιότητας GaN τους επέτρεψε να ανακαλύψουν το GaN τύπου p με πρόσμιξη μαγνησίου (Mg) και επακόλουθη ενεργοποίηση με ακτινοβολία ηλεκτρονίων (1989), να παράγουν την πρώτη μπλε/UV LED με επαφή p-n σε GaN (1989) και να ελέγξουν την ικανότητα αγωγής του GaN τύπου n (1990) και των σχετικών κραμάτων (1991) με πρόσμιξη πυριτίου (Si), επιτρέποντας τη χρήση ετεροδομών και πολλαπλών κβαντικών φρεατίων στο σχεδιασμό και τη δομή αποδοτικότερων δομών φωτοεκπομπής σύνδεσης p-n.

Πέτυχαν διεγερμένη εκπομπή από GaN για πρώτη φορά σε θερμοκρασία δωματίου το 1990 και το 1995 ανέπτυξαν διεγερμένη εκπομπή στα 388 nm με παλμική έγχυση ρεύματος από μια διάταξη κβαντικού πηγαδιού AlGaN/GaInN υψηλής ποιότητας. [Επιβεβαίωσαν το κβαντικό φαινόμενο μεγέθους (1991 και το κβαντικά περιορισμένο φαινόμενο Σταρκ (1997) στο σύστημα νιτριδίων και, το 2000, έδειξαν θεωρητικά την εξάρτηση του προσανατολισμού του πιεζοηλεκτρικού πεδίου και την ύπαρξη μη/ημιπολικών κρυστάλλων GaN, γεγονός που έδωσε το έναυσμα για τις τρέχουσες παγκόσμιες προσπάθειες καλλιέργειας αυτών των κρυστάλλων για εφαρμογή σε πιο αποδοτικούς φωτοεκπομπούς.

 

Οι ευρεσιτεχνίες του Ακασάκι προέκυψαν από αυτές τις εφευρέσεις και οι ευρεσιτεχνίες ανταμείφθηκαν με δικαιώματα. Το Ινστιτούτο Ακασάκι στο Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια εγκαινιάστηκε στις 20 Οκτωβρίου 2006. Το κόστος κατασκευής του ινστιτούτου καλύφθηκε από τα έσοδα που προέκυψαν από τα πνευματικά δικαιώματα των ευρεσιτεχνιών του πανεπιστημίου, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν επίσης για ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων εντός του Πανεπιστημίου Ναγκόγια. Το ινστιτούτο αποτελείται από μια γκαλερί LED που παρουσιάζει την ιστορία της έρευνας/ανάπτυξης και των εφαρμογών των μπλε LED, ένα γραφείο για ερευνητική συνεργασία, εργαστήρια για καινοτόμο έρευνα και το γραφείο Ακασάκι στον έκτο όροφο. Το ινστιτούτο βρίσκεται στο κέντρο της ζώνης συνεργατικής έρευνας στην πανεπιστημιούπολη Χιγκασιγιάμα του Πανεπιστημίου της Ναγκόγια.

Ο Ακασάκι εργάστηκε ως ερευνητής από το 1952 έως το 1959 στην εταιρεία Kobe Kogyo Corporation (σήμερα Fujitsu Ltd.) Το 1959, ήταν ερευνητικός συνεργάτης, επίκουρος καθηγητής και αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα ηλεκτρονικής στο Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια μέχρι το 1964. Αργότερα, το 1964, ήταν επικεφαλής του εργαστηρίου βασικής έρευνας στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Matsushita του Τόκιο, Inc. έως το 1974, προτού γίνει γενικός διευθυντής του τμήματος ημιαγωγών (στο ίδιο ινστιτούτο μέχρι το 1981). Το 1981, έγινε καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρονικής του Πανεπιστημίου της Ναγκόγια μέχρι το 1992.

Από το 1987 έως το 1990, ήταν επικεφαλής του προγράμματος "Έρευνα και ανάπτυξη διόδων που εκπέμπουν μπλε φως με βάση το GaN" που χρηματοδοτήθηκε από την Ιαπωνική Υπηρεσία Επιστήμης και Τεχνολογίας (JST). Στη συνέχεια, ήταν επικεφαλής του έργου "Έρευνα και ανάπτυξη διόδων λέιζερ ημιαγωγών μικρού μήκους κύματος με βάση το GaN" που χρηματοδοτήθηκε από την JST από το 1993 έως το 1999. Κατά τη διάρκεια της διεύθυνσης αυτού του έργου, ήταν επίσης επισκέπτης καθηγητής στο ερευνητικό κέντρο κβαντικής ηλεκτρονικής διεπαφής του Πανεπιστημίου Hokkaido, από το 1995 έως το 1996. Το 1996, ήταν επικεφαλής του προγράμματος "Πρόγραμμα για το μέλλον" της Ιαπωνικής Εταιρείας για την Προώθηση της Επιστήμης μέχρι το 2001. Από το 1996, άρχισε να διευθύνει το πρόγραμμα "Ερευνητικό κέντρο υψηλής τεχνολογίας για ημιαγωγούς νιτριδίων" στο Πανεπιστήμιο Μέιτζο, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το MEXT μέχρι το 2004. Από το 2003 έως το 2006, ήταν πρόεδρος της "Στρατηγικής Επιτροπής Ε&Α για ασύρματες συσκευές βασισμένες σε ημιαγωγούς νιτριδίων" που χρηματοδοτήθηκε από το METI.

Συνέχισε να εργάζεται ως ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ναγκόγια, καθηγητής του Πανεπιστημίου Meijo από το 1992. Ήταν επίσης διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου για τους νιτριδικούς ημιαγωγούς στο Πανεπιστήμιο Meijo από το 2004. Εργάστηκε επίσης ως ερευνητής στο ερευνητικό κέντρο Akasaki του Πανεπιστημίου Ναγκόγια από το 2001.

Ο Ακασάκι πέθανε από πνευμονία, την 1η Απριλίου 2021, σε ηλικία 92 ετών

Επιστημονικά και ακαδημαϊκά

•  

  1989 - Βραβείο της Ιαπωνικής Ένωσης για την Ανάπτυξη Κρυστάλλων (JACG)
• 1991 - Βραβείο πολιτισμού Chu-Nichi
• 1994 - Βραβείο Τεχνολογικής Συμβολής, Ιαπωνική Ένωση για την Ανάπτυξη Κρυστάλλων για τον εορτασμό της 20ης επετείου της
• 1995 - Χρυσό μετάλλιο Χάινριχ Γουέλκερ, Διεθνές Συμπόσιο για τους σύνθετους ημιαγωγούς
• 1996 - Βραβείο Μηχανικής Επίτευξης, Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών / Εταιρεία Λέιζερς Ηλεκτροοπτικής
• 1998 - Βραβείο Inoue Harushige, Ιαπωνική Υπηρεσία Επιστήμης και Τεχνολογίας
• 1998 - Βραβείο C&C, Nippon Electric Company Corporation
• 1998 - Βραβείο Laudise, Διεθνής Οργανισμός για την ανάπτυξη κρυστάλλων.
• 1998 - Βραβείο Jack A. Μόρτον, Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών.
• 1998 - Βραβείο Rank, Ίδρυμα Βραβείου Rank
• 1999 - Μέλος, Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών.
• 1999 - Μετάλλιο Γκόρντον Ε. Μουρ για εξαιρετικό επίτευγμα στην επιστήμη και τεχνολογία στερεάς κατάστασης, Ηλεκτροχημική Εταιρεία.
• 1999 - Επίτιμος διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Μονπελιέ ΙΙ
• 1999 - Βραβείο Επιστήμης και Τεχνολογίας Toray, Επιστημονικό Ίδρυμα Toray.
• 2001 - Βραβείο Asahi, Πολιτιστικό Ίδρυμα Asahi Shinbun.
• 2001 - Διδακτορικό δίπλωμα Honoris Causa, Πανεπιστήμιο Linkoping
• 2002 - Βραβείο Εξαιρετικών Επιτευγμάτων, Ιαπωνική Εταιρεία Εφαρμοσμένης Φυσικής
• 2002 - Βραβείο Fujihara, το Ίδρυμα Επιστημών Fujihara.
• 2002 - Βραβείο Takeda, Ίδρυμα Takeda
• 2003 - Βραβείο Προέδρου, Συμβούλιο Επιστημών της Ιαπωνίας (SCJ)
• 2003 - Βραβείο Solid State Devices & Materials (SSDM)
• 2004 - Βραβείο πολιτισμού Tokai TV
• 2004 - Καθηγητής Πανεπιστημίου, Πανεπιστήμιο Ναγκόγια
• 2006 - Βραβείο Τζον Μπάρντεν, Εταιρεία Ορυκτών, Μετάλλων και Υλικών
• 2006 - Βραβείο Εξαιρετικών Επιτευγμάτων, Ιαπωνική Ένωση για την Ανάπτυξη Κρυστάλλων
• 2007 - Τιμητικό Βραβείο Δια Βίου Επιτεύγματος, 162η Ερευνητική Επιτροπή για τις Φωτονικές και Ηλεκτρονικές Συσκευές Ημιαγωγών Ευρείας Ζώνης, Ιαπωνική Εταιρεία Προώθησης της Επιστήμης (JSPS)
• 2008 - Αλλοδαπός συνεργάτης, Εθνική Ακαδημία Μηχανικής των ΗΠΑ
• 2009 - Βραβείο προηγμένης τεχνολογίας του Κιότο, Ίδρυμα Inamori
• 2010 - Καθηγητής δια βίου, Πανεπιστήμιο Meijo
• 2011 - Μετάλλιο Edison, Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών.
• 2011 - Ειδικό βραβείο για δραστηριότητες πνευματικής ιδιοκτησίας, Ιαπωνική Υπηρεσία Επιστήμης και Τεχνολογίας.
• 2011 - Βραβείο πολιτισμού Μινάμι-Νιππόν - τιμητικό βραβείο
• 2014 - Βραβείο Νόμπελ Φυσικής μαζί με τους Χιρόσι Αμάνο και Σούτζι Νακαμούρα
• 2015 - Βραβείο Charles Stark Draper
• 2015 - Βραβείο Asia Game Changer Award
• 2016 - Μετάλλιο της Ουνέσκο για τη συμβολή στην ανάπτυξη της νανοεπιστήμης και των νανοτεχνολογιών τελετή

Eθνικά

• 1997 - Μετάλλιο με Μωβ Κορδέλα της Ιαπωνικής Κυβέρνησης
• 2002 - Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου, Χρυσές Ακτίνες με Κορδέλα Λαιμού, Ιαπωνική Κυβέρνηση
• 2004 - Πρόσωπο Πολιτιστικής Αξίας, Ιαπωνική Κυβέρνηση
• 2011 - Τάγμα Πολιτισμού, Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας.

• Insights & Enterprise in PHOTONICS SPECTRA, 54, November 2004.
• Materials Research Society Symposium Proceedings, Volume 639 (2000), pp. xxiii–xxv.