Εθνικός Ποιητής

Ως πολιτιστικό πρότυπο, ένας εθνικός ποιητής αποτελεί ένα μακρόχρονο σύμβολο. Η ιδέα του να τιμάται η μνήμη ενός ή και περισσότερων ποιητών ως «εθνικών» εμφανίσθηκε κυρίως κατά τον 19ο αιώνα, αιώνα του ρομαντισμού και της αναδύσεως των εθνικών κρατών. Ο εθνικός ποιητής προσωποποιούσε μία μορφή-βοήθημα για την αποκρυστάλλωση και παγίωση των τελευταίων, καθώς παρείχε επικύρωση των εθνογλωσσικών ομάδων.

Οι εθνικοί ποιητές αποτελούν ιστορικές μορφές, μολονότι λίγοι ποιητές της εποχής μας, οι οποίοι γράφουν σε σχετικώς νέες ή αναβιωμένες εθνικές λογοτεχνίες, θεωρούνται επίσης εθνικοί ποιητές. Μερικά έθνη έχουν περισσότερους από έναν, και η ιδέα του μοναδικού εθνικού ποιητή είναι πάντοτε μία απλοποίηση. Υποστηρίζεται ότι «ένας εθνικός ποιητής πρέπει να γράφει σε μια εθνική γλώσσα».

Ακολουθεί ένας κατάλογος εθνών με τους εθνικούς τους ποιητές. Δεν αποτελεί κατάλογο ανεξάρτητων ή αναγνωρισμένων κρατών, παρά το ότι τα περισσότερα έθνη έχουν το δικό τους κράτος.

• Marcel Cornis-Pope and John Neubauer (επιμ.): Figures of National Poets (2004)
• Edward Whitley: American Bards: Walt Whitman and Other Unlikely Candidates for National Poet (2010)
• Michael Dobson: The Making of the National Poet (1992)
• Josep R. Llobera: Foundations of National Identity (2004)