Αγγλία

Η Αγγλία (αγγλικά: England) είναι νησιωτικό κράτος βορειοδυτικά της ηπειρωτικής Ευρώπης. Συνορεύει βόρεια με τη Σκωτία και δυτικά με την Ουαλία. Η Αγγλία βρέχεται βορειοδυτικά από την Ιρλανδική Θάλασσα, ενώ νοτιοδυτικά από την Κελτική Θάλασσα. Η Βόρεια Θάλασσα στα ανατολικά και η Θάλασσα της Μάγχης στα νότια τη χωρίζουν από την ηπειρωτική Ευρώπη. Η Αγγλία αποτελεί κυρίως το κεντρικό και νότιο τμήμα του νησιού της Μεγάλης Βρετανίας, που βρίσκεται στο Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό. Στη χώρα επίσης ανήκουν 100 μικρότερα νησιά, όπως τα Νησιά Σκίλλυ και η Νήσος Ουάιτ.

Αγγλία England
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικός ύμνος: "God Save the King"
Η θέση της Αγγλίας στην Ευρώπη
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Λονδίνο 51°30′26″N 0°7′39″W
Επίσημες γλώσσες	Αγγλικά
Πολίτευμα	Συνταγματική Κοινοβουλευτική Μοναρχία
Βασιλιάς	Κάρολος Γ΄
Έκταση  • Σύνολο	130.279 km2
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 2022   • Απογραφή 2011   • Πυκνότητα	57.080.308   53.012.456   429,7 κατ./km2
Νόμισμα	Στερλίνα (GBP)
Ζώνη ώρας  • Θερινή ώρα	GMT (UTC +0) (UTC +1)
Internet TLD	.uk
Κωδικός κλήσης	+44

Η περιοχή που σήμερα αποκαλείται Αγγλία κατοικήθηκε αρχικά από τους σύγχρονους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της Ανώτερης Παλαιολιθικής περιόδου, ωστόσο πήρε το όνομά της από τους Άγγλους, ένα γερμανικό φύλο που την αποίκησε κατά τη διάρκεια του 5ου και του 6ου αιώνα. Έγινε ενιαίο κράτος το 927 μ.Χ. και από την Εποχή των Ανακαλύψεων στα μέσα του 15ου αιώνα άσκησε σημαντική πολιτιστική και νομική επιρροή σε όλο τον κόσμο. Η αγγλική γλώσσα, η Αγγλικανική Εκκλησία και η Αγγλική Νομοθεσία - η βάση των νομικών συστημάτων πολλών άλλων χωρών ανά την υφήλιο - αναπτύχθηκαν στην Αγγλία. Επιπλέον, το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησής της υιοθετήθηκε ευρέως από πολλά άλλα κράτη. Σε αυτήν ξεκίνησε και η Βιομηχανική Επανάσταση το 18ο αιώνα, μετατρέποντας την κοινωνία της στο πρώτο βιομηχανοποιημένο κράτος.

Το έδαφος της Αγγλίας αποτελείται κυρίως από χαμηλούς λόφους και πεδιάδες, κυρίως στις κεντρικές και νότιες περιοχές. Ωστόσο, υπάρχουν και υψηλότερα εδάφη στα βόρεια (για παράδειγμα η ορεινή Περιοχή των Λιμνών (Lake District), τα Πέννινα Όρη και τα Γιόρκσαϊρ Ντέιλς) και στα νοτιοδυτικά (για παράδειγμα το Ντάρτμουρ και τα Κότσγουολντς). Η παλαιότερη πρωτεύουσα της Αγγλίας ήταν το Γουίντσεστερ μέχρι που αντικαταστάθηκε από το Λονδίνο κατά το 12ο αιώνα. Σήμερα το Λονδίνο είναι η μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο πληθυσμός της Αγγλίας, που αγγίζει τα 53 εκατομμύρια ανθρώπων, αποτελεί και το 84% του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου. Συγκεντρώνεται κυρίως γύρω από το Λονδίνο, τα νοτιοανατολικά αλλά και πολεοδομικά συγκροτήματα στα Μίντλαντς, τα βορειοδυτικά, τα βορειοανατολικά και το Γιόρκσαϊρ, καθένα από τα οποία αναπτύχθηκε ως μεγάλη βιομηχανική περιοχή κατά το 19ο αιώνα. Το Βασίλειο της Αγγλίας - το οποίο από το 1284 περιλαμβάνει και την Ουαλία - ήταν κυρίαρχο κράτος μέχρι την 1^η Μαΐου του 1707, όταν οι νομοθετικές πράξεις που συμφωνήθηκαν με τη Συνθήκη της Ένωσης το προηγούμενο έτος τέθηκαν σε ισχύ, το ένωσαν με το Βασίλειο της Σκωτίας, δημιουργώντας το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1801 η Μεγάλη Βρετανία ενώθηκε με το Βασίλειο της Ιρλανδίας για να αποτελέσουν το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας. Το 1922 το Ελεύθερο Ιρλανδικό Κράτος αποσχίστηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο, που μετονομάστηκε επισήμως σε Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας.

Σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες το όνομα Αγγλία χρησιμοποιείται επίσης συνεκδοχικά για ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας. Θεωρείται ότι είναι ο πραγματικός πυρήνας της Μεγάλης Βρετανίας.

Η Αγγλία πήρε το όνομά της από τη λέξη Englaland, της Παλαιάς Αγγλικής γλώσσας, η οποία σημαίνει «χώρα των Άγγλων». Οι Άγγλοι ήταν ένα από τα γερμανικά φύλα, τα οποία αρχικά κατοικούσαν στη Βόρεια Γερμανία και μετανάστευσαν στην Αγγλία κατά τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ. Οι Άγγλοι έφτασαν στη σημερινή Αγγλία από τη χερσόνησο Άνγκελν η οποία βρίσκεται στον κόλπο του Κιέλου της Βαλτικής θάλασσας. Σύμφωνα με το Αγγλικό Λεξικό Oxford, η λέξη «Αγγλία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 897 για να περιγράψει το νότιο τμήμα του νησιού της Μεγάλης Βρετανίας.

Η πρώτη επιβεβαιωμένη αναφορά στους Άγγλους χρονολογείται τον 1 π.Χ. αιώνα και αποδίδεται στο έργο του Τάκιτου, Γερμανία, στο οποίο γίνεται χρήση της λατινικής λέξης «Anglii». Η ετυμολογία της λέξης αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ των ειδικών: πιστεύεται ότι προέρχεται από το σχήμα της χερσονήσου Angeln η οποία είναι γωνιώδης. Πώς και γιατί το όνομα μιας φυλής λιγότερο σημαντικής από άλλες, όπως οι Σάξονες, κατάφερε να επικρατήσει και να χρησιμοποιείται για μία ολόκληρη χώρα και τους κατοίκους της δεν είναι γνωστό. Φαίνεται όμως ότι σχετίζεται με το γεγονός ότι αποκαλούσαν αυτά τα γερμανικά φύλα στη Βρετανία Άγγλους Σάξονες (Angli Saxones). Εναλλακτικό όνομα για την Αγγλία αποτελεί ο όρος Αλβιών, που αρχικά αναφερόταν σε ολόκληρο το νησί της Μεγάλης Βρετανίας.

Pow Sows (προφέρεται παού σάους) είναι το σύγχρονο κορνουαλικό όνομα για την Αγγλία. Σημαίνει «Χώρα Σαξόνων». Ονομάστηκε έτσι όταν οι Αγγλοσάξονες και άλλες γερμανικές φυλές από την ηπειρωτική Ευρώπη εκδίωξαν τους Κέλτες προς τη σημερινή Ουαλία, Κορνουάλη και Κάμπρια.

Προϊστορία

Σημάδια ανθρώπινης δραστηριότητας στην Αγγλία υπάρχουν περισσοτερα από 500.000 χρόνια πριν, παρόλο που η Εποχή των Παγετώνων έκανε κατά διαστήματα την Αγγλία ακατοίκητη. Κατά την Εποχή του Λίθου, αναπτύχθηκε στην Αγγλία μία από τις παλαιότερες καλλιεργητικές κοινότητες του κόσμου, αν όχι η παλαιότερη, οι οποίες αντικατέστησαν τους κυνηγούς. Στη Δυτική Αγγλία εμφανίζονται, 4.000 χρόνια πριν, ανεπτυγμένες μεγαλιθικές κοινότητες με μεγαλύτερο επίτευγμα αυτών το Στόουνχεντζ. Ακολούθησαν τα κελτικά φύλα που ήρθαν από τη Δυτική Ευρώπη, κυρίως από τη Γαλατία.

Ρωμαϊκή Βρετανία

Οι Βρετανοί υποστήριξαν τους Γαλάτες συμμάχους τους στους Γαλατικούς Πολέμους εναντίον της Ρωμαΐκής Δημοκρατίας. Αυτό προκάλεσε τους Ρωμαίους να επιτεθούν στη Βρετανία και σταδιακά να κατακτήσουν ολόκληρη τη σημερινή Αγγλία, φθάνοντας μέχρι τη νότια Σκωτία. Το 43 μ.Χ. επί αυτοκράτορα Κλαύδιου ολοκληρώθηκε η κατάκτηση. Ωστόσο, η ρωμαϊκή Βρετανία ευημερούσε. Οι πόλεις πολλαπλασιάζονταν και μεγάλωναν, τα σπίτια είχαν αρκετές ανέσεις, οι δε πλούσιοι είχαν πολυτελείς επαύλεις. Οι Βρετανοί υφαντουργοί ήταν διάσημοι για τη τέχνη τους και έκαναν πολλές εξαγωγές των προϊόντων τους. Γύρω στο 300 μ.Χ. λίγες ρωμαϊκές λεγεώνες ήταν αρκετές για τη φύλαξη των συνόρων και την εξασφάλιση της εσωτερικής ηρεμίας και τάξης.

Από τον 4ο αιώνα όμως και μετά άρχισαν διάφορες εισβολές. Αρχικά τα φύλα των Πίκτων από τη νότια Σκωτία επέδραμαν στη Βρετανία απο τον Βορρά, ενώ από τον Νότο αποβιβάζονταν Σάξονες και Σκανδιναβοί πειρατές και από τη Δύση, οι Κέλτες της Ουαλίας. Το 407 ο Κωνσταντίνος ο Γ΄ ανακάλεσε τις ρωμαϊκές λεγεώνες από τα βρετανικά εδάφη, αφήνοντας ανοχύρωτη την επαρχία τους. Το 409 μ.Χ. η Βρετανία έπαψε να είναι ρωμαϊκή. Πολλοί Ρωμαίοι, ωστόσο, παρέμειναν στην περιοχή, και αφομοιώθηκαν από τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Οι γερμανικές φυλές

Ο Βρετανός αρχηγός Βορτέγερνος ζήτησε - προκειμένου να αντιμετωπίσει τις εισβολές των Πίκτων-, τη βοήθεια των γερμανικών φυλών που βρίσκονταν στις απέναντι ακτές. Έτσι, από το 450 και μετά, ήρθαν οι Άγγλοι, οι Σάξονες και οι Ιούτοι, οι οποίοι προέρχονταν από τις σημερινές χώρες: βόρειο Γερμανία, Δανία (βλ.Γιουτλάνδη), και Ολλανδία. Οι νέοι κατακτητές απώθησαν τους Πίκτους και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα εδάφη που κατέλαβαν προσκαλώντας και άλλους ομόφυλούς τους να περάσουν απέναντι. Έτσι, Γερμανικές ορδές κατέκλυσαν καταρχάς τις ακτές και αργότερα και την ενδοχώρα της Βρετανίας. Ο ντόπιος πληθυσμός προσπαθούσε να προβάλλει αντίσταση όσο μπορούσε και ένας ανταρτοπόλεμος διεξαγόταν τα επόμενα 100 χρόνια.

Τελικά, όμως, το 577 στη μάχη του Ντόραμ (Deorham, οι Βρετανοί νικήθηκαν και τα γερμανικά φύλα έμειναν οι απόλυτοι κύριοι του μέρους που αργότερα θα ονομαστεί Αγγλία. Από εκείνα τα χρόνια των πολέμων εναντίον των κατακτητών προέρχεται ο μύθος του Βασιλιά Αρθούρου και όλη η σχετική φιλολογία. Οι περισσότεροι Βρετανοί δέχτηκαν την κατάσταση και άρχισαν να ζούν μαζί με τους Γερμανούς. Μια μειοψηφία, όμως, έφυγε για την Ουαλία και κάποιοι άλλοι έφτασαν μέχρι τη Γαλατία (σημερινή Γαλλία), δίνοντας το όνομά τους, στην επαρχία της Βρετάνης. Οι Ιούτοι οργάνωσαν το βασίλειό τους στην περιοχή του Κεντ, οι Άγγλοι ίδρυσαν 3 βασίλεια: αυτά της Μερκίας, της Νορθουμβρίας και της ανατολικής Αγγλίας και οι Σάξονες ίδρυσαν άλλα 3 βασίλεια: αυτά του Γουέσσεξ (δυτική Σαξονία), του Σάσσεξ (νότια Σαξονία) και του Έσσεξ (ανατολική Σαξονία). Αυτά τα 7 μικρά βασίλεια έγραψαν την ιστορία της Αγγλίας μέχρι το 839, όταν ο βασιλιάς Εγκμπερτ του Γουέσσεξ συνένωσε τα περισσότερα από αυτά κάτω από το σκήπτρο του.

Από το 780 και μετά Βικίνγκ από την περιοχή της Δανίας άρχισαν να κάνουν εισβολές στην περιοχή.

Βασίλειο της Αγγλίας

Είναι αδύνατο να προσδιοριστεί με ακρίβεια η πολιτική ενοποίηση της Αγγλίας. Μία άποψη είναι ότι αυτή προέκυψε από την ανάγκη να αμυνθούν στην επίθεση των Δανών Βίκινγκ, οι οποίοι κατέκτησαν το Ανατολικό κομμάτι της Αγγλίας τον 8ο αιώνα. Ο Εγκβέρτος, Βασιλιάς του Ουέσεξ (839 μ.Χ.), θεωρείται ο πρώτος Βασιλιάς όλων των Άγγλων, αν και ο τίτλος «Βασιλιάς της Αγγλίας» χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά επίσημα από τον Αλφρέδο τον Μέγα (871-899).

 

Κατά τη διάρκεια της περιόδου εποικισμού, τα εδάφη που διοικούνταν από τους εισοδηματίες φαίνεται να είχαν κατακερματιστεί σε πολυάριθμες φυλετικές περιοχές, αλλά από τον 7ο αιώνα, όταν έγιναν ξανά διαθέσιμα ουσιαστικά στοιχεία σχετικά με την κατάσταση που επικρατούσε, οι μικρότερες επικράτειες είχαν συγχωνευθεί σε περίπου δώδεκα βασίλεια συμπεριλαμβανομένων των εξής βασιλείων: Νορθουμβρίας, Μερκίας, Ουέσεξ, Ανατολικής Αγγλίας, Έσσεξ, Κεντ και Σάσεξ. Κατά τους επόμενους αιώνες, αυτή η διαδικασία πολιτικής εδραίωσης συνεχίστηκε. Ο 7ος αιώνας είδε έναν αγώνα για ηγεμονία μεταξύ της Νορθουμβρίας και της Μερκίας, η οποία τον 8ο αιώνα έδωσε τη θέση της στην υπεροχή των Μερκίας. Στις αρχές του 9ου αιώνα η Μερκία εκτοπίστηκε ως το υπερέχων βασίλειο από τον Ουέσεξ. Αργότερα σε αυτόν τον αιώνα, οι κλιμακούμενες επιθέσεις από τους Δανούς κορυφώθηκαν με την κατάκτηση της βόρειας και ανατολικής Αγγλίας, ανατρέποντας τα βασίλεια της Νορθουμβρίας, Μερκίας και Ανατολικής Αγγλίας. Το Ουέσεξ υπό τον Άλφρεντ τον Μέγα έμεινε ως το μόνο σωζόμενο αγγλικό βασίλειο, και υπό τους διαδόχους του, επεκτάθηκε σταθερά σε βάρος των βασιλείων του Ντάνελο. Αυτό επέφερε την πολιτική ενοποίηση της Αγγλίας, η οποία ολοκληρώθηκε για πρώτη φορά υπό το Έθελσταν το 927 και καθιερώθηκε οριστικά μετά από περαιτέρω συγκρούσεις από τον Έντρεντ το 953. Ένα νέο κύμα Σκανδιναβικών επιθέσεων από τα τέλη του 10ου αιώνα έληξε με την κατάκτηση αυτού του ενωμένου βασιλείου από τον Σβεν Α΄ το 1013 και ξανά από τον γιο του Κνούτο το 1016, μετατρέποντάς το σε κέντρο μιας βραχύβιας Αυτοκρατορίας της Βόρειας Θάλασσας που περιλάμβανε επίσης τη Δανία και τη Νορβηγία. Ωστόσο, η ιθαγενής βασιλική δυναστεία αποκαταστάθηκε με την άνοδο του Εδουάρδου του Ομολογητή το 1042.

Η πολιτιστική κληρονομιά που άφησαν σε αυτήν την περιοχή οι Βρετανοί, φαίνεται ειδικά στα τοπωνύμια. Πολλές ονομασίες τοποθεσιών στην Αγγλία και στη Σκωτία, προέρχονται από Κέλτικα Αγγλικά ονόματα, όπως το Λονδίνο, Ντουμπάρτον, Γιόρκ, Ντόρτσεστερ, Ντόβερ και Κολτσέστερ. Η ουαλική ονομασία για την Αγγλία είναι Lloegr, με άγνωστη προέλευση, αν και πιθανολογείται να σημαίνει «Χαμένες Χώρες».

Μέχρι πρόσφατα, θεωρούνταν ότι όταν οι Αγγλοσάξονες μετανάστευσαν στη Βρετανία, οι Βρετανοί είχαν απωθηθεί από το νησί. Όμως, γενετικές μελέτες απέδειξαν ότι οι αρχαίοι Βρετανοί δεν μετανάστευσαν. Πολλές αρχαιοαγγλικές φυλές παρέμειναν εκεί όπου αργότερα θα σχηματιζόταν το έθνος της Αγγλίας.

Τα ευρήματα του Καπέλλι ενίσχυσαν την έρευνα του Στήβεν Μπάσετ από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμινγχαμ, η οποία έρευνα κατά τη δεκαετία του 1990, έλεγε ότι η περιοχή των Ουέστ Μίντλαντς ακόμη και σήμερα αποτελείται πιο πολύ από αρχαία αγγλικά (βρετανικά) φύλα παρά από αγγλοσαξονικά.

Μια διαμάχη για τη διαδοχή του Εδουάρδου οδήγησε στην κατάκτηση της Αγγλίας από στρατό Νορμανδών το 1066, που ολοκληρώθηκε από έναν στρατό με επικεφαλής τον δούκα Γουλιέλμο της Νορμανδίας. Οι ίδιοι οι Νορμανδοί κατάγονταν από τη Σκανδιναβία και είχαν εγκατασταθεί στη Νορμανδία στα τέλη του 9ου και στις αρχές του 10ου αιώνα. Αυτή η κατάκτηση οδήγησε στη σχεδόν ολοκληρωτική απομάκρυνση της αγγλικής ελίτ και την αντικατάστασή της από μια νέα γαλλόφωνη αριστοκρατία, της οποίας η γλώσσα είχε μια βαθιά και μόνιμη επίδραση στην αγγλική γλώσσα, εκτοπίζοντας το κατά βάση γερμανικής προέλευσης λεξιλόγιο της αγγλικής σε σημαντικό βαθμό.

Στη συνέχεια, ο Οίκος των Πλανταγενετών από τους Ανζού κληρονόμησε τον αγγλικό θρόνο υπό τον Ερρίκο Β΄, προσθέτοντας την Αγγλία στην εκκολαπτόμενη Ανδεγαυική αυτοκρατορία που είχε κληρονομήσει η οικογένεια στη Γαλλία, συμπεριλαμβανομένης της Ακουιτανίας. Βασίλεψαν για τρεις αιώνες, δίνοντας σημαντικούς μονάρχες (Ριχάρδος Α΄, Εδουάρδος Α΄, Εδουάρδος Γ΄ και Ερρίκος Ε΄). Η περίοδος έφερε αλλαγές στο εμπόριο και τη νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένης της υπογραφής της Μάγκνα Κάρτα, ενός αγγλικού νομικού χάρτη που χρησιμοποιήθηκε για τον περιορισμό των εξουσιών του κυρίαρχου από το νόμο και την προστασία των προνομίων των ελεύθερων ανθρώπων. Ο καθολικός μοναχισμός άκμασε, παρέχοντας φιλοσόφους, και τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ ιδρύθηκαν με βασιλική αιγίδα. Το Πριγκιπάτο της Ουαλίας έγινε φέουδο των Πλανταγενετών κατά τον 13ο αιώνα και η κυριαρχία πάνω στο νησί της Ιρλανδίας δόθηκε στην αγγλική μοναρχία από τον Πάπα.

Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα, οι Πλανταγενέτες και ο Οίκος των Βαλουά ισχυρίστηκαν και οι δύο ότι ήταν νόμιμοι διεκδικητές του Οίκου των Καπετιδών και μαζί με αυτό τον οίκο, και του θρόνου της Γαλλίας. Οι δύο δυνάμεις συγκρούστηκαν στον Εκατονταετή Πόλεμο. Η επιδημία της Μαύρης Πανώλης έπληξε την Αγγλία. Ξεκινώντας το 1348, σκότωσε τελικά ακόμη και τους μισούς κατοίκους της Αγγλίας. Από το 1453 έως το 1487 έλαβε χώρα εμφύλιος πόλεμος μεταξύ δύο κλάδων της βασιλικής οικογένειας - των Γιορκιστών και των Λανκαστριανών - γνωστών ως Πόλεμοι των Ρόδων. Ο πόλεμος οδήγησε τους Γιορκιστές να χάσουν τον θρόνο εξ ολοκλήρου από μια οικογένεια ευγενών της Ουαλίας, τους Τυδώρ, έναν κλάδο των Λανκαστριανών με επικεφαλής τον Ερρίκο Τυδώρ που εισέβαλε με Ουαλούς και Βρετόνους μισθοφόρους, κερδίζοντας τη νίκη στη μάχη του Μπόσγουορθ όπου σκοτώθηκε ο γιορκιστής Ριχάρδος Γ΄.

Πρώιμη σύγχρονη εποχή

Κατά την περίοδο των Τυδώρ, η Αναγέννηση έφτασε στην Αγγλία μέσω Ιταλών αυλικών, οι οποίοι επανέφεραν την καλλιτεχνική, εκπαιδευτική και επιστημονική συζήτηση από την κλασική αρχαιότητα και εντεύθεν. Η Αγγλία άρχισε να αναπτύσσει ναυτικές δεξιότητες και η εξερεύνηση προς τη Δύση εντάθηκε. Ο Ερρίκος Η΄ διέκοψε την κοινωνία με την Καθολική Εκκλησία, λόγω ζητημάτων που σχετίζονταν με το διαζύγιό του, σύμφωνα με τις Πράξεις Υπεροχής το 1534 που ανακήρυξαν τον μονάρχη επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας. Σε αντίθεση με μεγάλο μέρος των χωρών που μετεστράφησαν στον προτεσταντισμό, οι ρίζες της διάσπασης ήταν περισσότερο πολιτικές παρά θεολογικές. Επίσης ενσωμάτωσε νόμιμα την προγονική του γη την Ουαλία στο Βασίλειο της Αγγλίας με τις πράξεις του 1535–1542. Υπήρξαν εσωτερικές θρησκευτικές συγκρούσεις κατά τη διάρκεια της βασιλείας των κορών του Ερρίκου, της Μαρίας Α΄ και της Ελισάβετ Α΄. Η πρώτη επέστρεψε τη χώρα στον Καθολικισμό, ενώ η δεύτερη την επέστρεψε στον αγγλικανισμό, επιβεβαιώνοντας με δύναμη την υπεροχή του Αγγλικανισμού. Η ελισαβετιανή εποχή αναφέρεται στη Βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ ("η Βασίλισσα της Παρθένου"). Οι ιστορικοί συχνά απεικονίζουν την εποχή της ως χρυσή εποχή στην αγγλική ιστορία. Η Ελισαβετιανή Αγγλία αντιπροσώπευε το απόγειο της Αγγλικής Αναγέννησης και ήταν μια εποχή όπου υπήρξε άνθηση της τέχνης, της ποίησης, της μουσικής και της λογοτεχνίας. Η εποχή είναι πιο διάσημη για το δράμα, το θέατρο και τους θεατρικούς συγγραφείς της. Η Αγγλία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είχε μια συγκεντρωτική, καλά οργανωμένη και αποτελεσματική κυβέρνηση ως αποτέλεσμα τεράστιων μεταρρυθμίσεων των Τυδώρ.

 

Σε ανταγωνισμό με την Ισπανία, η πρώτη αγγλική αποικία στην Αμερική ιδρύθηκε το 1585 από τον εξερευνητή Ουόλτερ Ράλεϊ στη Βιρτζίνια και ονομάστηκε Ρόανοκ. Η αποικία Ρόανοκ απέτυχε και είναι γνωστή ως η χαμένη αποικία αφού βρέθηκε εγκαταλελειμμένη κατά την επιστροφή του πλοίου εφοδιασμού που καθυστέρησε να φτάσει στην αποικία. Με την Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, η Αγγλία ανταγωνίστηκε επίσης τους Ολλανδούς και τους Γάλλους στην Ανατολή. Κατά την ελισαβετιανή περίοδο, η Αγγλία βρισκόταν σε πόλεμο με την Ισπανία. Μια αρμάδα απέπλευσε από την Ισπανία το 1588 ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου εισβολής στην Αγγλία και επανίδρυσης της καθολικής μοναρχίας. Το σχέδιο ματαιώθηκε από κακό συντονισμό, θυελλώδεις καιρικές συνθήκες και επιτυχείς επιθέσεις από έναν αγγλικό στόλο υπό τον Λόρδο Χάουαρντ του Έφιγχαμ. Αυτή η αποτυχία δεν τερμάτισε την απειλή: η Ισπανία εξαπέλυσε δύο ακόμη αρμάδες, το 1596 και το 1597, αλλά και οι δύο απέτυχαν λόγω των καταιγίδων που έπληξαν τη διαδρομή της. Η πολιτική δομή του νησιού άλλαξε το 1603, όταν ο Βασιλιάς της Σκωτίας, Ιάκωβος ΣΤ΄, βασιλιάς της Σκωτίας, του αντιπάλου δέους των αγγλικών συμφερόντων στη περιοχή, κληρονόμησε τον θρόνο της Αγγλίας ως Ιάκωβος Α΄, δημιουργώντας έτσι μια προσωπική ένωση. Ονομάστηκε βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας, αν και αυτό δεν είχε βάση στο αγγλικό δίκαιο. Υπό την αιγίδα του Βασιλιά Ιακώβου ΣΤ΄ και Α΄, η Εξουσιοδοτημένη Έκδοση του Βασιλιά Ιακώβου της Αγίας Γραφής δημοσιεύτηκε το 1611. Ήταν η επίσημη έκδοση της Βίβλου που διάβαζαν οι περισσότεροι Προτεστάντες Χριστιανοί για τετρακόσια χρόνια έως ότου δημιουργήθηκαν σύγχρονες αναθεωρήσεις τον 20ό αιώνα.

Βασισμένος σε αντικρουόμενες πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές θέσεις, ο Αγγλικός Εμφύλιος Πόλεμος διεξήχθη μεταξύ των υποστηρικτών του Κοινοβουλίου και εκείνων του βασιλιά Καρόλου Α΄, γνωστών στην καθομιλουμένη ως στρογγυλοκέφαλοι και ιππότες αντίστοιχα. Αυτό ήταν ένα συνυφασμένο μέρος των ευρύτερων πολύπλευρων Πολέμων των Τριών Βασιλείων, που αφορούσαν τη Σκωτία και την Ιρλανδία. Οι κοινοβουλευτιστές νίκησαν, ο Κάρολος Α΄ εκτελέστηκε και το βασίλειο αντικαταστάθηκε από την Κοινοπολιτεία. Ηγέτης των δυνάμεων του Κοινοβουλίου, ο Όλιβερ Κρόμγουελ αυτοανακηρύχτηκε Λόρδος Προστάτης το 1653. ακολούθησε μια περίοδος προσωπικής διακυβέρνησης. Μετά το θάνατο του Κρόμγουελ και την παραίτηση του γιου του Ριχάρδου ως Λόρδου Προστάτη, ο Κάρολος Β΄ κλήθηκε να επιστρέψει ως μονάρχης το 1660, σε μια κίνηση που ονομάστηκε Αποκατάσταση. Με την επαναλειτουργία των θεάτρων, οι καλές τέχνες, η λογοτεχνία και οι τέχνες του θεάματος άκμασαν καθ' όλη τη διάρκεια της Αποκατάστασης του Μονάρχη Καρόλου Β΄. Μετά την ένδοξη επανάσταση του 1688, θεσπίστηκε συνταγματικά ότι ο Βασιλιάς και το Κοινοβούλιο έπρεπε να κυβερνούν μαζί, αν και το Κοινοβούλιο θα είχε την πραγματική εξουσία. Αυτό καθιερώθηκε με τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων το 1689. Μεταξύ των καταστατικών που καθορίστηκαν ήταν ότι οι νόμοι μποροούσαν να γραφτούν μόνο από το Κοινοβούλιο και δεν μπορούσε να ανασταλεί η ισχύ τους από τον Βασιλιά, και επίσης ότι ο Βασιλιάς δεν μπορούσε να επιβάλει φόρους ή να συγκεντρώσει στρατό χωρίς την προηγούμενη έγκριση του Κοινοβουλίου. Επίσης από εκείνη την εποχή, κανένας Βρετανός μονάρχης δεν μπήκε στη Βουλή των Κοινοτήτων, η οποία τιμάται κάθε χρόνο στα εγκαίνια του κοινοβουλίου από τον Βρετανό μονάρχη, όταν οι πόρτες της Βουλής των Κοινοτήτων χτυπούν δυνατά στο πρόσωπο του αγγελιοφόρου του μονάρχη, συμβολίζοντας τα δικαιώματα του Κοινοβουλίου και την ανεξαρτησία του από τον μονάρχη. Με την ίδρυση της Βασιλικής Εταιρείας το 1660, η επιστήμη ενθαρρύνθηκε πολύ.

Το 1666 η Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου κατέστρεψε την πόλη του Λονδίνου, αλλά ξαναχτίστηκε λίγο αργότερα με πολλά σημαντικά κτίρια που σχεδίασε ο Κρίστοφερ Ρεν. Στο Κοινοβούλιο είχαν προκύψει δύο παρατάξεις – οι Τόρις και οι Γουίγκοι. Αν και οι Τόρις αρχικά υποστήριξαν τον καθολικό βασιλιά Ιάκωβο Β΄, μερικοί από αυτούς, μαζί με τους Ουίγους, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1688 προσκάλεσαν τον Ολλανδό πρίγκιπα Γουιλιέλμο της Οράγγης να νικήσει τον Ιάκωβο και τελικά να γίνει Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας. Μερικοί Άγγλοι, ειδικά στο βορρά, ήταν Ιακωβίτες και συνέχισαν να υποστηρίζουν τον Ιάκωβο και τους γιους του. Υπό τη δυναστεία των Στιούαρτ, η Αγγλία επεκτάθηκε στο εμπόριο, τα οικονομικά και την ευημερία. Η Βρετανία ανέπτυξε τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο της Ευρώπης. Αφού συμφώνησαν τα κοινοβούλια της Αγγλίας και της Σκωτίας, οι δύο χώρες ενώθηκαν σε πολιτική ένωση, για να δημιουργήσουν το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας το 1707. Για να διευκολυνθεί η ένωση, θεσμοί όπως ο νόμος και οι εθνικές εκκλησίες του καθενός παρέμειναν χωριστά.

Σύγχρονη εποχή

 

Υπό το νεοσύστατο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας, η παραγωγή της Βασιλικής Εταιρείας και άλλων αγγλικών πρωτοβουλιών σε συνδυασμό με τον Σκωτικό Διαφωτισμό για τη δημιουργία καινοτομιών στην επιστήμη και τη μηχανική, ενώ η τεράστια ανάπτυξη του βρετανικού υπερπόντιου εμπορίου με την προστασία που παρείχε το Βασιλικό Ναυτικό άνοιξε το δρόμο για την ίδρυση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Εσωτερικά οδήγησε τη Βιομηχανική Επανάσταση, μια περίοδο βαθιάς αλλαγής στις κοινωνικοοικονομικές και πολιτιστικές συνθήκες της Αγγλίας, με αποτέλεσμα τη βιομηχανοποιημένη γεωργία, τη βιομηχανία, τη μηχανική και την εξόρυξη, καθώς και νέα και πρωτοποριακά οδικά, σιδηροδρομικά και υδάτινα δίκτυα για τη διευκόλυνση της επέκτασης και ανάπτυξής τους. Το άνοιγμα του καναλιού Μπριτζουότερ της Βορειοδυτικής Αγγλίας το 1761 εγκαινίασε την εποχή της κατασκευής καναλιών στη Βρετανία. Το 1825 ο πρώτος μόνιμος επιβατικός σιδηρόδρομος με ατμομηχανή στον κόσμο – ο Σιδηρόδρομος Στόκτον και Ντάρλινγκτον – άνοιξε για το κοινό.

 

Κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης, πολλοί εργάτες μετακόμισαν από την αγροτική Αγγλία σε νέες και επεκτεινόμενες αστικές βιομηχανικές περιοχές για να εργαστούν σε εργοστάσια, για παράδειγμα στο Μπέρμιγχαμ και στο Μάντσεστερ, που ονομάστηκαν «Εργαστήριο του Κόσμου» και «Πόλη της Αποθήκης» αντίστοιχα. Το Μάντσεστερ ήταν η πρώτη βιομηχανική πόλη στον κόσμο. Η Αγγλία διατήρησε σχετική σταθερότητα σε όλη τη περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης. Ο Γουίλιαμ Πιτ ο Νεότερος ήταν πρωθυπουργός της Βρετανίας κατά τη βασιλεία του Γεωργίου Γ΄. Η Αντιβασιλεία του Γεωργίου Δ΄ διακρίνεται για την κομψότητα και τα επιτεύγματά της στις καλές τέχνες και την αρχιτεκτονική. Κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, ο Ναπολέων σχεδίαζε να εισβάλει από τα νοτιοανατολικά. Ωστόσο, αυτό απέτυχε να εκδηλωθεί και οι δυνάμεις του Ναπολέοντα ηττήθηκαν από τους Βρετανούς: στη θάλασσα από τον Λόρδο Νέλσον και στην ξηρά από τον Δούκα του Ουέλινγκτον. Η μεγάλη νίκη στη μάχη του Τραφάλγκαρ επιβεβαίωσε τη ναυτική υπεροχή που είχε δημιουργήσει η Βρετανία κατά τη διάρκεια του δέκατου όγδοου αιώνα. Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι ενθάρρυναν την έννοια της βρετανικότητας και ενός ενωμένου εθνικού βρετανικού λαού, ενός ενιαίου έθνους που αποτελείται από τους Άγγλους, τους Σκωτσέζους και τους Ουαλούς.

Το Λονδίνο έγινε η μεγαλύτερη και πολυπληθέστερη μητροπολιτική περιοχή στον κόσμο κατά τη βικτοριανή εποχή, και το εμπόριο εντός της Βρετανικής Αυτοκρατορίας –καθώς και η θέση του βρετανικού στρατού και του ναυτικού– είχε αποκτήσει παγκόσμιο κύρος. Τεχνολογικά, αυτή η εποχή γνώρισε πολλές καινοτομίες που αποδείχθηκαν βασικές για τη δύναμη και την ευημερία του Ηνωμένου Βασιλείου. Η πολιτική αναταραχή στο εσωτερικό από ριζοσπάστες όπως οι Χαρτιστές και οι σουφραζέτες επέτρεψαν τη νομοθετική μεταρρύθμιση και την καθολική ψηφοφορία. Ο Σάμιουελ Χάινς περιέγραψε την εποχή του Εδουάρδου ως «μια χαλαρή εποχή που οι γυναίκες φορούσαν καπέλα και δεν ψήφιζαν, όταν οι πλούσιοι δεν ντρεπόταν να ζήσουν ευδιάκριτα και ο ήλιος δεν έδυε ποτέ στη βρετανική σημαία».

 

Οι μετατοπίσεις ισχύος στην ανατολική-κεντρική Ευρώπη οδήγησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκατοντάδες χιλιάδες Άγγλοι στρατιώτες πέθαναν πολεμώντας για το Ηνωμένο Βασίλειο ως μέρος των Συμμάχων. Δύο δεκαετίες αργότερα, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν και πάλι ένας από τους Συμμάχους. Στο τέλος του Παράξενου πολέμου, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ έγινε πρωθυπουργός εν καιρώ πολέμου. Οι εξελίξεις στην τεχνολογία του πολέμου οδήγησαν σε πολλές πόλεις να υποστούν ζημιές από αεροπορικές επιδρομές κατά τη διάρκεια του κεραυνοβόλου πολέμου. Μετά τον πόλεμο, η Βρετανική Αυτοκρατορία γνώρισε ταχεία αποαποικιοποίηση, και υπήρξε επιτάχυνση των τεχνολογικών καινοτομιών. Τα αυτοκίνητα έγιναν το κύριο μέσο μεταφοράς και η ανάπτυξη του κινητήρα τζετ από τον Φρανκ Ουίτλ οδήγησε σε ευρύτερα αεροπορικά ταξίδια. Τα πρότυπα κατοικίας άλλαξαν στην Αγγλία από την είσοδο των αυτοκινήτων στη ζωή των Άγγλων και με τη δημιουργία της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας (ΕΥΥ) το 1948. Η ΕΥΥ του Ηνωμένου Βασιλείου παρείχε δημόσια υγειονομική περίθαλψη σε όλους τους μόνιμους κατοίκους του Ηνωμένου Βασιλείου δωρεάν στο σημείο που χρειαζόταν, χρηματοδοτούμενο από τους φόρους. Σε συνδυασμό, αυτά προκάλεσαν τη μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Αγγλία στα μέσα του 20ου αιώνα.

 

Το πολίτευμα της Αγγλίας, όπως βεβαίως και των υπολοίπων χωρών που συναποτελούν το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το κοινοβούλιο, που αποτελείται από δύο σώματα, τη Βουλή των Λόρδων και τη Βουλή των Κοινοτήτων. Βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ο Κάρολος Γ΄. Η βασιλική οικογένεια διαμένει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ.

Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Στη διοίκηση της χώρας εναλλάσσονται οι Συντηρητικοί και οι Εργατικοί, με τρίτο κόμμα τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες.

Η Αγγλία είναι μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου, μιας συνταγματικής μοναρχίας με κοινοβουλευτικό σύστημα. Δεν υπήρξε κυβέρνηση της Αγγλίας από το 1707, όταν οι Πράξεις της Ένωσης του 1707, θέτοντας σε ισχύ τους όρους της Συνθήκης της Ένωσης, ένωσαν την Αγγλία και τη Σκωτία για να σχηματίσουν το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Πριν από την ένωση η Αγγλία διοικούνταν από τον μονάρχη της και το Κοινοβούλιο της Αγγλίας. Σήμερα η Αγγλία διοικείται απευθείας από το κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου, αν και άλλες χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν εκχωρήσει κυβερνήσεις. Στη Βουλή των Κοινοτήτων, που είναι η κάτω βουλή του βρετανικού κοινοβουλίου με έδρα το Παλάτι του Γουέστμινστερ, υπάρχουν 532 βουλευτές (βουλευτές) για τις εκλογικές περιφέρειες στην Αγγλία, από τους 650 συνολικά. Από τις γενικές εκλογές του Ηνωμένου Βασιλείου του 2019, η Αγγλία εκπροσωπείται από 345 βουλευτές από το Συντηρητικό Κόμμα, 179 από το Εργατικό Κόμμα, επτά από τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, έναν από το Κόμμα των Πρασίνων και την Πρόεδρο της Βουλής, Λίντσεϊ Χόιλ.

Ως προς την αποκέντρωση, στην οποία άλλες χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου – η Σκωτία, η Ουαλία και η Βόρεια Ιρλανδία – έχουν η καθεμία το δικό της αποκεντρωμένο κοινοβούλιο ή συνελεύσεις για τοπικά ζητήματα, υπήρξε συζήτηση για το πώς να αντισταθμιστεί αυτό στην Αγγλία. Αρχικά σχεδιαζόταν ότι διάφορες περιοχές της Αγγλίας θα αποκεντρωνόταν από την κυβέρνηση στο Λονδίνο, αλλά μετά την απόρριψη της πρότασης από τη Βορειοανατολική πλευρά σε δημοψήφισμα του 2004, αυτό δεν πραγματοποιήθηκε.

Ένα σημαντικό ζήτημα είναι το ζήτημα του Δυτικού Λόθιαν, στην οποία βουλευτές από τη Σκωτία και την Ουαλία μπορούν να ψηφίσουν για νομοθεσία που αφορά μόνο την Αγγλία, ενώ οι Άγγλοι βουλευτές δεν έχουν ισοδύναμο δικαίωμα να νομοθετούν για θέματα Σκωτίας και Ουαλία. Αυτό όταν τοποθετείται στο πλαίσιο του ότι η Αγγλία είναι η μόνη χώρα του Ηνωμένου Βασιλείου που δεν έχει δωρεάν θεραπεία για τον καρκίνο, συνταγογραφήσεις, φροντίδα για ηλικιωμένους και δωρεάν συμπληρωματικά πανεπιστημιακά δίδακτρα, οδήγησε σε μια σταθερή άνοδο του αγγλικού εθνικισμού. Μερικοί πρότειναν τη δημιουργία ενός αποκεντρωμένου αγγλικού κοινοβουλίου, ενώ άλλοι πρότειναν απλώς τον περιορισμό της ψηφοφορίας για τη νομοθεσία που επηρεάζει μόνο την Αγγλία μόνο σε βουλευτές που εκπροσωπούν την Αγγλία.

Από τον 20ο αιώνα υπήρξε σημαντική μετακίνηση πληθυσμού προς την Αγγλία, κυρίως από άλλα μέρη των Βρετανικών Νήσων, αλλά και από την Κοινοπολιτεία, ιδιαίτερα την ινδική υποήπειρο. Από τη δεκαετία του 1970 υπήρξε μια μεγάλη απομάκρυνση από το τομέα των κατασκευών και μια αυξανόμενη έμφαση στον κλάδο των υπηρεσιών. Ως μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου, η περιοχή προσχώρησε σε μια πρωτοβουλία κοινής αγοράς που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, από το 1993 γνωστή ως Ευρωπαϊκή Ένωση. Από τα τέλη του 20ού αιώνα και εντεύθεν, η διοίκηση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει κινηθεί προς την αποκεντρωμένη διακυβέρνηση στη Σκωτία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία. Η Αγγλία και η Ουαλία συνεχίζουν να υπάρχουν ως δικαιοδοσία εντός του Ηνωμένου Βασιλείου. Η αποκέντρωση έχει τονώσει μια μεγαλύτερη έμφαση σε μια πιο συγκεκριμένη αγγλική ταυτότητα και πατριωτισμό. Δεν υπάρχει αποκεντρωμένη αγγλική κυβέρνηση, αλλά μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα παρόμοιο σύστημα σε υποπεριφερειακή βάση απορρίφθηκε με δημοψήφισμα.

Προκειμένου να διοικείται καλύτερα, η Αγγλία χωρίζεται σε 48 γεωγραφικές κομητείες (ceremonial counties). Αυτές είναι: Η Πόλη του Λονδίνου, το Μείζον Λονδίνο, το Σάρρεϋ, το Κεντ, το Ανατολικό Σάσσεξ, το Δυτικό Σάσσεξ, το Έσσεξ, το Σάφολκ, το Νόρφολκ, το Μπάκινγχαμσερ, το Μπέντφορντσαϊρ, το Χέρτφορντσαϊρ, το Χάμσαϊρ, η Νήσος Ουάιτ, το Μπέρκσαϊρ, το Ουίλτσαϊρ, το Όξφορντσαϊρ, το Σόμερσετ, το Ντόρσετ, το Ντέβον, η Πόλη του Μπρίστολ, η Κορνουάλη, το Γκλούστερσαϊρ, το Κέιμπριτζσαϊρ, το Νορθάμπτονσαϊρ, το Νόττινγχαμσαϊρ, το Λέστερσαϊρ, το Ρούτλαντ, το Γουόρικσερ, τα Δυτικά Μίντλαντς, το Χέρφορντσαϊρ, το Γούστερσαϊρ, το Σρόπσαϊρ, το Τσέσαϊρ, το Στάφφορντσαϊρ, το Ντέρμπισαϊρ, το Λίνκολνσαϊρ, το Νότιο Γιόρκσαϊρ, το Δυτικό Γιόρκσαϊρ, το Βόρειο Γιόρκσαϊρ, το Ανατολικό Γιόρκσαϊρ, το Μείζον Μάντσεστερ, το Μέρσυσαϊντ, το Λάνκασαϊρ, η Κάμπρια, το Ντάραμ, το Νορθάμπερλαντ και το Τάιν και Γουέαρ.

 

Γεωγραφικά η Αγγλία περιλαμβάνει τα κεντρικά και τα νότια δύο τρίτα του νησιού της Μεγάλης Βρετανίας, συν υπεράκτια νησιά όπως τη νήσο Ουάιτ και Σίλι. Συνορεύει με δύο άλλες χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου: στα βόρεια με τη Σκωτία και στα δυτικά με την Ουαλία. Η Αγγλία είναι πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο μέρος της ηπειρωτικής Βρετανίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Χωρίζεται από τη Γαλλία (Άνω Γαλλία) για 34 χιλιόμετρα , αν και οι δύο χώρες συνδέονται με τη σήραγγα της Μάγχης κοντά στο Φόλκστοουν. Η Αγγλία έχει επίσης ακτές στη Θάλασσα της Ιρλανδίας, τη Βόρεια Θάλασσα και τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Τα λιμάνια του Λονδίνου, του Λίβερπουλ και του Νιούκαστλ βρίσκονται στους παλιρροιακούς ποταμούς Τάμεση, Μέρσεϊ και Τάιν αντίστοιχα. Στα 350 χιλιόμετρα που ρέει στη Βρετανία, ο Σέβερν είναι ο μεγαλύτερος ποταμός που διαρρέει την Αγγλία. Εκβάλει στο κανάλι του Μπρίστολ και είναι αξιοσημείωτο για την παλιρροιακή οπή του Σέβερν, που μπορεί να φτάσει τα 2 μέτρα σε ύψος. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος ποταμός που ρέει εξ ολοκλήρου στην Αγγλία είναι ο Τάμεσης, ο οποίος διανύει 346 χιλιόμετρα.

Με έκταση περίπου 130.000 τ.χλμ., σχεδόν όσο η Ελλάδα, η Αγγλία είναι η μεγαλύτερη χώρα της Μεγάλης Βρετανίας από άποψη έκτασης και καλύπτει περίπου τα δύο τρίτα της Μεγάλης Βρετανίας. Οι ακτές μπορούν να αναφερθούν ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της Αγγλίας. Εκτός από τις ακτές, υπάρχουν και άλλες ποικίλες φυσικές περιοχές στην Αγγλία. Η Αγγλία αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από πεδινές περιοχές διάσπαρτες με οροσειρές. Το ψηλότερο βουνό στην Αγγλία είναι το Σκάφελ Πάικ στα Κύμβρια όρη στα 978 μέτρα. Ο μεγαλύτερος και πιο διάσημος ποταμός της χώρας είναι ο Τάμεσης.

Κλίμα

Η Αγγλία βρίσκεται στην εύκρατη κλιματική ζώνη και, λόγω του Ρεύματος του Κόλπου, έχει ένα μάλλον υγρό αλλά και ζεστό κλίμα. Συνολικά, η Αγγλία έχει θερμότερο κλίμα από τις χώρες στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος. Η Αγγλία έχει ποικίλες καιρικές συνθήκες. Αυτό συμβαίνει επειδή η Αγγλία επηρεάζεται εναλλάξ από τον θερμό υποτροπικό αέρα και τον ψυχρό πολικό αέρα. Οι πιο κρύοι μήνες είναι ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος, ενώ ο Αύγουστος και εν μέρει ο Ιούλιος στα πιο ηπειρωτικά ανατολικά, είναι συνήθως ο θερμότερος μήνας. Εξάλλου, μήνες με ήπιο έως ζεστό καιρό είναι ο Ιούνιος, ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος. Οι βροχοπτώσεις κατανέμονται αρκετά ομοιόμορφα καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Από τότε που ξεκίνησαν τα μετεωρολογικά αρχεία, η υψηλότερη θερμοκρασία ήταν 38,5 °C, κατά τη διάρκεια ενός κύματος καύσωνα τον Ιούλιο του 2019 που έφερε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών στην Ολλανδία και Γερμανία, και η χαμηλότερη ήταν στους −26 °C το 1982. Λόγω της κλιματικής αλλαγής, θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να εξασφαλιστεί η παροχή πόσιμου νερού στην Αγγλία στο μέλλον.

Το περίφημο, ευαίσθητο «αγγλικό ψιλόβροχο» στη νοτιοδυτική ακτή είναι η βροχή στους απότομους βράχους, όπου η υγρασία από τις υπερκορεσμένες με υδρατμούς θερμές μάζες αέρα πέφτει ως ένα μόλις ορατό ψιλόβροχο χωρίς πυρήνες συμπύκνωσης (που σε μεγάλο βαθμό απουσιάζουν στο χερσαίος άνεμος).

 

 

Η οικονομία της Αγγλίας είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο δυναμικές στον κόσμο, με μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ 28.100 λίρες. Το Υπουργείο Οικονομικών της Αυτής Μεγαλειότητος, με επικεφαλής τον Καγκελάριο του Οικονομικού, είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη και την εκτέλεση της πολιτικής για τα δημόσια οικονομικά και της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Συνήθως θεωρείται ως μικτή οικονομία της αγοράς, έχοντας υιοθετήσει πολλές αρχές της ελεύθερης αγοράς, ωστόσο διατηρεί μια προηγμένη υποδομή κοινωνικής πρόνοιας. Το επίσημο νόμισμα στην Αγγλία είναι η λίρα στερλίνα, της οποίας ο κωδικός ISO 4217 είναι GBP. Η φορολογία στην Αγγλία είναι αρκετά ανταγωνιστική σε σύγκριση με μεγάλο μέρος της υπόλοιπης Ευρώπης – Ως τις 2014^[update] ο βασικός συντελεστής φυσικού φόρου είναι 20% στο φορολογητέο εισόδημα έως και 31.865 λίρες πάνω από το προσωπικό αφορολόγητο (συνήθως 10.000 λίρες) και 40% σε τυχόν πρόσθετα κέρδη πάνω από αυτό το ποσό.

Η οικονομία της Αγγλίας κατέχει το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας του Ηνωμένου Βασιλείου, και από μόνη της έχει το 18ο υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ΙΑΔ στον κόσμο. Η Αγγλία κατέχει ηγετική θέση στους χημικούς και φαρμακευτικούς τομείς και σε βασικές τεχνικές βιομηχανίες, ιδιαίτερα στην αεροδιαστημική, στη βιομηχανία όπλων και στην κατασκευαστική πλευρά της βιομηχανίας λογισμικού. Το Λονδίνο, όπου βρίσκεται το Χρηματιστήριο του Λονδίνου, το κύριο χρηματιστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου και το μεγαλύτερο στην Ευρώπη, είναι το οικονομικό κέντρο της Αγγλίας, με 100 από τις 500 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εταιρείες να εδρεύουν εκεί. Το Λονδίνο είναι το μεγαλύτερο οικονομικό κέντρο στην Ευρώπη και το 2014 ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο. Το Μάντσεστερ είναι ο μεγαλύτερος τομέας χρηματοοικονομικών και επαγγελματικών υπηρεσιών εκτός Λονδίνου και είναι το μεσαίο κεφάλαιο ιδιωτικών κεφαλαίων της Ευρώπης καθώς και ένας από τους αναπτυσσόμενους κόμβους τεχνολογίας της Ευρώπης.

Η Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία ιδρύθηκε το 1694 από τον Σκοτσέζο τραπεζίτη Γουίλιαμ Πάτερσον, είναι η κεντρική τράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου. Αρχικά ιδρύθηκε ως ιδιωτικός τραπεζίτης στην κυβέρνηση της Αγγλίας, από το 1946 ήταν ένα κρατικό ίδρυμα. Η τράπεζα έχει το μονοπώλιο στην έκδοση τραπεζογραμματίων στην Αγγλία και την Ουαλία, αλλά όχι στα άλλα μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου. Η κυβέρνηση έχει μεταβιβάσει την ευθύνη στην Επιτροπή Νομισματικής Πολιτικής της τράπεζας για τη διαχείριση της νομισματικής πολιτικής της χώρας και τον καθορισμό των επιτοκίων.

Η Αγγλία είναι ιδιαίτερα βιομηχανοποιημένη, αλλά από τη δεκαετία του 1970 σημειώθηκε πτώση στις παραδοσιακές βαριές και μεταποιητικές βιομηχανίες και μια αυξανόμενη έμφαση σε μια οικονομία πιο προσανατολισμένη στον κλάδο των υπηρεσιών. Ο τουρισμός έχει γίνει μια σημαντική βιομηχανία, προσελκύοντας εκατομμύρια επισκέπτες στην Αγγλία κάθε χρόνο. Στο εξαγωγικό τμήμα της οικονομίας κυριαρχούν τα φαρμακευτικά προϊόντα, τα αυτοκίνητα (αν και πολλές αγγλικές μάρκες είναι πλέον ξένης ιδιοκτησίας, όπως η Land Rover, η Lotus, η Jaguar και η Bentley), το αργό πετρέλαιο και το πετρέλαιο από τα αγγλικά τμήματα του πετρελαίου της Βόρειας Θάλασσας, κινητήρες αεροσκαφών και αλκοολούχα ποτά. Οι δημιουργικές βιομηχανίες αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 6 τοις εκατό ετησίως μεταξύ 1997 και 2005.

Το μεγαλύτερο μέρος της αεροδιαστημική βιομηχανία της Βρετανίας, με κύκλο εργασιών 30 δισεκατομμυρίων λιρών, εδρεύει κυρίως στην Αγγλία. Η δυνατόητα αποκόμισης κέρδους από την παραγωγή για τους κατασκευαστές αεροδιαστημικής του Ηνωμένου Βασιλείου τις επόμενες δύο δεκαετίες εκτιμάται σε 3.5 τρισεκατομμύρια. Η GKN Aerospace – μια εταιρεία ειδικός σε μεταλλικές και σύνθετες αεροκατασκευές εδρεύει στο Ρέντιτς.

Η BAE Systems κατασκευάζει μεγάλα τμήματα του Typhoon Eurofighter στο εργοστάσιο υποσυναρμολόγησης της στο Σάμλσμπερι και συναρμολογεί το αεροσκάφος για τη RAF στο εργοστάσιό της στο Ουόρτον, κοντά στο Πρέστον. Είναι επίσης κύριος υπεργολάβος στο F35 Joint Strike Fighter – το μεγαλύτερο ενιαίο αμυντικό εγχείρημα στον κόσμο – για το οποίο σχεδιάζει και κατασκευάζει μια σειρά εξαρτημάτων, συμπεριλαμβανομένων της πίσω ατράκτου, της κάθετης και οριζόντιας ουράς και των άκρων φτερών και του συστήματος καυσίμου. Κατασκευάζει επίσης το Hawk, το πιο επιτυχημένο εκπαιδευτικό αεροσκάφος στον κόσμο.

Η Rolls-Royce PLC είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής αεροκινητήρων στον κόσμο. Οι κινητήρες του τροφοδοτούν περισσότερους από 30 τύπους εμπορικών αεροσκαφών και διαθέτει περισσότερους 30.000 κινητήρες σε υπηρεσία τόσο στον πολιτικό όσο και στον αμυντικό τομέα. Με εργατικό δυναμικό άνω των 12.000 ατόμων, το Ντέρμπι έχει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση εργαζομένων της Rolls-Royce στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Rolls-Royce παράγει επίσης συστήματα ισχύος χαμηλών εκπομπών για πλοία. κατασκευάζει κρίσιμο εξοπλισμό και συστήματα ασφαλείας για την πυρηνική βιομηχανία και τροφοδοτεί υπεράκτιες πλατφόρμες και μεγάλους αγωγούς για τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η φαρμακευτική βιομηχανία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην οικονομία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχει το τρίτο υψηλότερο μερίδιο των παγκόσμιων δαπανών για φαρμακευτική έρευνα και ανάπτυξη.

Μεγάλο μέρος της διαστημικής βιομηχανίας του Ηνωμένου Βασιλείου επικεντρώνεται στην EADS Astrium, με έδρα το Στίβενατζ και το Πόρτσμουθ. Η εταιρεία κατασκευάζει τα λεωφορεία – την υποκείμενη δομή πάνω στην οποία κατασκευάζονται τα συστήματα ωφέλιμου φορτίου και πρόωσης – για τα περισσότερα διαστημόπλοια της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, καθώς και για εμπορικούς δορυφόρους. Ο παγκόσμιος ηγέτης στα συμπαγή δορυφορικά συστήματα, Surrey Satellite Technology, είναι επίσης μέρος του Astrium. Η Reaction Engines Limited, η εταιρεία που σχεδιάζει να κατασκευάσει το Skylon, ένα διαστημικό αεροπλάνο ενός σταδίου σε τροχιά χρησιμοποιώντας τον πυραυλοκινητήρα SABER, ένα σύστημα πρόωσης πυραύλων συνδυασμένου κύκλου, βασίζεται στο Κάλαμ. Η διαστημική βιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου είχε αξία 9,1 δισ. λιρών το 2011 και απασχολούσε 29.000 άτομα. Αυξάνεται με ρυθμό 7,5 τοις εκατό ετησίως, σύμφωνα με τον οργανισμό-ομπρέλα του, τη Διαστημική Υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου. Το 2013, η βρετανική κυβέρνηση υποσχέθηκε 60 εκατομμύρια λίρες για το έργο Skylon : αυτή η επένδυση θα παράσχει υποστήριξη σε ένα «κρίσιμο στάδιο» για να καταστεί δυνατή η κατασκευή ενός πρωτοτύπου πλήρους κλίμακας του κινητήρα SABER.

Η γεωργία είναι εντατική, εξαιρετικά μηχανοποιημένη και αποδοτική σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, παράγοντας το 60% των αναγκών σε τρόφιμα με μόνο το 2% του εργατικού δυναμικού. Τα δύο τρίτα της παραγωγής αφιερώνονται στην κτηνοτροφία και τα άλλα στις αροτραίες καλλιέργειες. Οι κύριες καλλιέργειες που καλλιεργούνται είναι το σιτάρι, το κριθάρι, η βρώμη, οι πατάτες, τα ζαχαρότευτλα. Η Αγγλία διατηρεί μια σημαντική, αν και πολύ μειωμένη αλιευτική βιομηχανία. Οι στόλοι της φέρνουν ψάρια κάθε είδους, από γλώσσα μέχρι ρέγγα. Είναι επίσης πλούσιο σε φυσικούς πόρους όπως: άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κασσίτερος, ασβεστόλιθος, σιδηρομετάλλευμα, αλάτι, άργιλος, κιμωλία, γύψος, μόλυβδος και πυρίτιο.

Υγεία

Η Εθνική Υπηρεσία Υγείας (NHS), το δημόσιο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στην Αγγλία, είναι υπεύθυνη για την παροχή της υγειονομικής περίθαλψης. Χρηματοδοτείται από φόρους (και όχι, όπως σε πολλές χώρες, από την κοινωνική ασφάλιση ). Σε διεθνές επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, το NHS έχει αρνητική φήμη λόγω των συχνά πολύ μεγάλων χρόνων αναμονής. Η κακή φήμη συχνά δικαιολογείται από την έλλειψη γιατρών.

Το μέσο προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων στην Αγγλία είναι 77,5 χρόνια για τους άνδρες και 81,7 χρόνια για τις γυναίκες, το οποίο είναι το υψηλότερο από τις τέσσερις χώρες στο Ηνωμένο Βασίλειο.

 

Με πάνω από 53 εκατομμύρια κατοίκους, η Αγγλία είναι μακράν η πολυπληθέστερη χώρα του Ηνωμένου Βασιλείου, αντιπροσωπεύοντας το 84% του πληθυσμού του. ^:12 Η Αγγλία λαμβανόμενη ως χώρα και μετρημένη έναντι των διεθνών κρατών θα ήταν η 25η μεγαλύτερη χώρα σε πληθυσμό στον κόσμο. Έχει πυκνότητα πληθυσμού 407 κατοίκων το τ.χλμ.

Οι Άγγλοι είναι Βρετανοί. Ορισμένα γενετικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι το 75-95% των κατοίκων κατάγεται ως προς την πατρική γραμμή από προϊστορικούς αποίκους που προέρχονταν αρχικά από την Ιβηρική Χερσόνησο, ενώ υπάρχει συνεισφορά 5% από Άνγκλους και Σάξονες, ενώ υπάρχει και ένα σημαντικό Σκανδιναβικό ( Βίκινγκ ) στοιχείο. Ωστόσο, άλλοι γενετιστές τοποθετούν το ποσοστό καταγωγής από γερμανικά φύλα στο μισό. Με την πάροδο του χρόνου, διάφοροι πολιτισμοί άσκησαν επιρροή στους Άγγλους: τα Προϊστορικά φύλα, οΒρυθωνικός, ο Ρωμαϊκός, ο Αγγλοσαξονικός, ο των Βίκινγκ (Βόρειο Γερμανικός), οι Γαελικοί πολιτισμοί, ενώ οι Άγγλοι φέρνουν μεγάλες επιρροές από τους Νορμανδούς, των οποίων η εισβολή διαμόρφωσε τα αγγλικά που γνωρίζουμε σήμερα. Υπάρχει μια αγγλική διασπορά σε πρώην μέρη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. ιδιαίτερα τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νότια Αφρική και τη Νέα Ζηλανδία. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, πολλοί Άγγλοι έχουν μεταναστεύσει στην Ισπανία.

Το 1086, όταν συντάχθηκε το Domesday Book, η Αγγλία είχε πληθυσμό δύο εκατομμυρίων. Περίπου το 10% ζούσε σε αστικές περιοχές. Μέχρι το 1801, ο πληθυσμός έφτασε τα 8.3 εκατομμύρια και 30.5 εκατομμύρια το 1901. Λόγω της οικονομικής ευημερίας της Νοτιοανατολικής Αγγλίας, έχει δεχθεί πολλούς οικονομικούς μετανάστες από τα άλλα μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου. Υπήρξε σημαντική ιρλανδική μετανάστευση. Το ποσοστό των εθνικά Ευρωπαίων κατοίκων ανέρχεται συνολικά στο 87,50%, συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών και των Πολωνών.

Άλλοι άνθρωποι από πολύ μακρύτερα στις πρώην βρετανικές αποικίες έχουν φτάσει από τη δεκαετία του 1950: συγκεκριμένα, το 6% των ανθρώπων που ζουν στην Αγγλία έχουν οικογενειακή καταγωγή στην Ινδική υποήπειρο, κυρίως στην Ινδία, το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές. Περίπου το 0,7% των ανθρώπων είναι Κινέζοι. Το 2,90% του πληθυσμού είναι μαύροι, από την Αφρική και την Καραϊβική, ιδιαίτερα από πρώην βρετανικές αποικίες. Το 2007, το 22% των παιδιών δημοτικού σχολείου στην Αγγλία ήταν από οικογένειες εθνοτικών μειονοτήτων, και το 2011 το ποσοστό αυτό ήταν 26,5%. Περίπου το ήμισυ της αύξησης του πληθυσμού μεταξύ 1991 και 2001 οφειλόταν στη μετανάστευση. Η συζήτηση για τη μετανάστευση είναι πολιτικά εξέχουσα. Το 80% των ερωτηθέντων σε δημοσκόπηση του Υπουργείου Εσωτερικών του 2009 ήταν υπέρ της θέσπισης ενός ανώτατου ορίου στη μετανάστευση. Το Γραφείο Εθνικής Στατιστικής έχει προβλέψει ότι ο πληθυσμός θα αυξηθεί κατά εννέα εκατομμύρια μεταξύ των ετών 2014 και 2039.

Γλώσσα

Τα αγγλικά, που σήμερα ομιλούνται από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, προέρχονται από τη σημερινή Αγγλία, όπου παραμένει η κύρια γλώσσα. Σύμφωνα με μια απογραφή του 2011, ομιλείται καλά ή πολύ καλά από το 98% του πληθυσμού. Είναι μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα στον αγγλοφρισιανό κλάδο της γερμανικής οικογένειας. Μετά την κατάκτηση των Νορμανδών, η παλαιά αγγλική γλώσσα, που έφερε στη Βρετανία οι Αγγλοσάξονες άποικοι, περιορίστηκε στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς η νορμανδική γαλλική και η λατινική χρησιμοποιούνταν από την αριστοκρατία.

Μέχρι τον 15ο αιώνα, τα αγγλικά ήταν ξανά η κύρια γλώσσα επικοινωνίας σε όλες τις τάξεις, αν και άλλαξαν πολλά. Η μεσαία αγγλική έδειξε πολλά σημάδια γαλλικής επιρροής, τόσο στο λεξιλόγιο όσο και στην ορθογραφία. Κατά τη διάρκεια της Αγγλικής Αναγέννησης, πολλές λέξεις επινοήθηκαν από ελληνολατινικά στοιχεία. Τα σύγχρονα αγγλικά έχουν επεκτείνει αυτό το έθιμο της ευελιξίας όταν πρόκειται για την ενσωμάτωση λέξεων από διαφορετικές γλώσσες. Χάρη σε μεγάλο βαθμό στη Βρετανική Αυτοκρατορία, η αγγλική γλώσσα είναι η ανεπίσημη γλώσσα επικοινωνίας του κόσμου.

Η εκμάθηση και η διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας είναι μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα και περιλαμβάνει την εκπαίδευση γλωσσών, τις τουριστικές δαπάνες και τις εκδόσεις εκπαιδευτικών βιβλίων. Δεν υπάρχει νομοθεσία που να επιβάλλει μια επίσημη γλώσσα για την Αγγλία, αλλά τα αγγλικά είναι η μόνη γλώσσα που χρησιμοποιείται για επίσημες επιχειρήσεις. Παρά το σχετικά μικρό μέγεθος της χώρας, υπάρχουν πολλές ξεχωριστές τοπικές προφορές, και άτομα με ιδιαίτερα έντονες προφορές μπορεί να μην γίνονται εύκολα κατανοητοί παντού στη χώρα.

Εκτός από τα αγγλικά, η Αγγλία έχει δύο άλλες αυτόχθονες γλώσσες, την Κορνουαλική και την Ουαλική. Η κορνουαλική εξαφανίστηκε ως κοινοτική γλώσσα τον 18ο αιώνα, αλλά βρίσκεται σε φάση ανανέωσης και τώρα προστατεύεται από τον Ευρωπαϊκό Χάρτη για τις Περιφερειακές ή Μειονοτικές Γλώσσες. Ομιλείται από το 0,1% των ανθρώπων στην Κορνουάλη και διδάσκεται σε κάποιο βαθμό σε πολλά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Όταν τα σύγχρονα σύνορα μεταξύ Ουαλίας και Αγγλίας καθιερώθηκαν με τους Νόμους στις Πράξεις της Ουαλίας του 1535 και του 1542, πολλές κοινότητες που μιλούσαν Ουαλικά βρέθηκαν στην αγγλική πλευρά των συνόρων. Τα ουαλικά μιλούνταν στο Άρτσενφιλντ στο Χέρφορντσιρ τον δέκατο ένατο αιώνα, και από ντόπιους τμημάτων του δυτικού Σρόπσιρ μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα, αν όχι αργότερα.

Τα κρατικά σχολεία διδάσκουν στους μαθητές μια δεύτερη γλώσσα ή μια τρίτη γλώσσα από την ηλικία των επτά ετών (συνήθως γαλλικά, ισπανικά ή γερμανικά). Αναφέρθηκε το 2007 ότι περίπου 800.000 μαθητές μιλούσαν μια ξένη γλώσσα στο σπίτι ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης μεταξύ των οικογενειών τους, οι πιο κοινές γλώσσες είναι τα Παντζάμπι και τα Ουρντού, δύο γλώσσες της Ινδίας/Πακιστάν. Ωστόσο, μετά τα στοιχεία της απογραφής του 2011 που κυκλοφόρησε το Γραφείο Εθνικής Στατιστικής, τα στοιχεία δείχνουν τώρα ότι τα πολωνικά είναι η κύρια γλώσσα που ομιλείται στην Αγγλία μετά τα αγγλικά.

Θρησκεία

Στην απογραφή του 2011, το 59,4% του πληθυσμού της Αγγλίας δήλωσαν Χριστανοί, το 24,7% απάντησε ότι δεν ανήκουν σε κάποια θρησκεία, το 5% δήλωσε μουσουλμάνοι, ενώ το 3,7% του πληθυσμού ανήκει σε άλλες θρησκείες (π.χ. Ινδουισμός, Βουδισμός, Σιχισμός) και το 7.2% δεν έδωσε απάντηση στο σχετικό ερώτημα. Ο Χριστιανισμός είναι η πιο διαδεδομένη θρησκεία στην Αγγλία, όπως ήταν από τον Πρώιμο Μεσαίωνα, αν και εισήχθη για πρώτη φορά πολύ νωρίτερα στους Γαελικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους. Αυτή η κελτική εκκλησία εντάχθηκε σταδιακά στην καθολική ιεραρχία μετά τη Γρηγοριανή αποστολή του 6ου αιώνα στο Κεντ με επικεφαλής τον Άγιο Αυγουστίνο. Η καθιερωμένη εκκλησία της Αγγλίας είναι η Εκκλησία της Αγγλίας, η οποία εγκατέλειψε την κοινωνία με τη Ρώμη τη δεκαετία του 1530 όταν ο Ερρίκος Η΄ δεν μπόρεσε να ακυρώσει το γάμο του με τη θεία του βασιλιά της Ισπανίας. Η εκκλησία θεωρεί τον εαυτό της και ως Καθολική και ως Προτεσταντική.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι βρετανικές αποικίες έγιναν σταδιακά ανεξάρτητες. Υπήρξε σημαντική μετανάστευση από χώρες της Κοινοπολιτείας, φέρνοντας πολλούς μουσουλμάνους στη χώρα. Οι μεγαλύτερες ομάδες ήταν μετανάστες από το Πακιστάν και μετανάστες από το Μπανγκλαντές.

Στη χώρα υπάρχουν αρκετοί καθολικοί, ενώ το 2013 υπήρχαν περίπου 464.000 Ορθόδοξοι Χριστιανοί στη Βρετανία, εκ των οποίων περίπου 400.000 ζουν στην Αγγλία. Οι περισσότεροι Ορθόδοξοι της Αγγλίας είναι μετανάστες.

Η αγγλική τέχνη χαρακτηρίζεται από την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική, τη χειροτεχνία και τη γλυπτική. Η Αγγλία θεωρείται η «μητέρα πατρίδα του ποδοσφαίρου », και η αγγλική κουζίνα έχει χαρακτηριστικά ειδικά για τη χώρα.

Κουζίνα

Από την πρώιμη σύγχρονη περίοδο, η κουζίνα της Αγγλίας χαρακτηρίζεται από την επιπολαιότητα και την εξάρτησή του από φυσικά προϊόντα. Παραδείγματα παραδοσιακής αγγλικής κουζίνας περιλαμβάνουν το κυριακάτικο ψητό, το ψάρι σε συνδυασμό με τηγανητές πατάτες και το πλήρες αγγλικό πρωινό, το οποίο γενικά αποτελείται από μπέικον, λουκάνικο, ντομάτες, ψωμί, φασόλια, μανιτάρια και αυγά. Μερικά δημοφιλή τυριά περιλαμβάνουν το τσένταρ, το ρεντ λέστερ και το ουένσλιντεϊλ. Τα παραδοσιακά αγγλικά επιδόρπια περιλαμβάνουν τάρτα μήλου και άλλες τάρτες φρούτων, καθώς και κρέμα, και πιο πρόσφατα πουτίγκα καραμέλας. Κλασικό ποτό είναι το τσάι, τη δημοτικότητα του οποίου αύξησε η Αικατερίνη της Μπραγκάνσα, ενώ τα πιο κοινά αλκοολούχα ποτά είναι το κρασί (ειδικά ο μηλίτης ), η αγγλική μπύρα και η μαύρη μπύρα.

Ζωγραφική

Στο 10ο και 11ο αιώνα η αγγλική ζωγραφική ξεκίνησε την πρώτη της ακμή. Τα ηπειρωτικά ρεύματα που αναπτύχθηκαν μετά τις αρχές του 15ου αιώνα κυριάρχησαν στην αγγλική ζωγραφική για περίπου 300 χρόνια, καθώς οφειλόταν κυρίως στις δραστηριότητες ξένων καλλιτεχνών στην Αγγλία. Η προσωπογραφία έφτασε σε νέα ακμή μετά τα μέσα του 18ου αιώνα. Τον 19ο αιώνα υπήρξε ιδιαίτερη ακμή της ζωγραφικής τοπίου.

• Επίσημη ιστοσελίδα της κυβέρνησης Αρχειοθετήθηκε 2007-01-23 στο Wayback Machine.
• Αγγλική Κληρονομιά
• Αγγλική Φύση
• Αγγλία στο Curlie