A epilepsia (d'o latín epilepsĭa, y iste d'o griego ἐπιληψία, intercepción) ye una malautía provocata por un desequilibrio en l'actividat electrica d'as neuronas de bella zona d'o celebro.
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
Ye caracteriza por un u cuantos trestuques neurolochicos que deixan una predisposición en o celebro a padeixer convulsions recurrents, que gosan dar paso a consecuencias neurobiolochicas, cognitivas y psicolochicas.
Una convulsión, crisi epileptica u comicial ye un evento subito y de curta durada, caracterizato por una anormal y excesiva u bien sincronica actividat neuronal en o celebro. As crisis epilepticas gosan estar transitorias, con u sin disminución d'o livel de consciencia, movimientos convulsivos y atras manifestacions clinicas.
Ista malautía tamién afecta a os animals, especialment a os domesticos, sían gatos u cans, os sintomas son os mesmos descritos ta o estar humano.
Garra atra malautía permite remontar-nos en a historia d'a Medicina tanto como a epilepsia; existen muitas referencias dende os primers tiempos d'a historia que constatan que ista malotía bi ha acompanyato a l'hombre dende os suyos orichens. Ista malautía yera considerata como una d'as malotías cronicas mas habituals.
En os antigos textos mesopotamicos se describen ya os suyos sintomas tipicos como a malotía de Bennu, u Sitbu, anque istos termins ta cualques autors pareixen designar tamién “aplego” u “lepra”. Se compreba tamién que no yera infrecuent: en o codigo de Hammurabi, cuerpo lechislativo d'a Babilonia d'o sieglo XVII a. C., s'estableix que, si se descubre que un esclau adquiriu recientment sufre bennu, iste puede estar devuelto a o suyo anterior propietario en o plazo d'un mes.
Os seguidores d'a relichión tibetana Bön teneban por esleyitos a qui la padeixeban, mientres que en l'antiguidat judeocristiana se consideraba o suyo padeiximiento como un castigo divino u como obra de demonios.
En o Evanchelio de Marcos (9, 17-18) ye incluyita una descripción d'a epoca que ilustra perfectamen una crisi epileptica sufierta dende a infancia, an diz que a no poder chitar a l'esprito causant d'a crisi os suyos discipulos le levoron a Jesús o cual podió fer-lo y o poseito quedó como muerto ta dimpués fer-lo aturar, en o mesmo capitol se menciona unatra persona que feba fuera espritos en o suyo nombre:
Pero no tardó en cuestionar-se l'orichen d'a epilepsia. En o sieglo V a. C., Hipócrates observó en soldatos y gladiadors que as feridas por traumatismo craneoencefalico s'asociaban con bella frecuencia a ataques epilepticos, desconcertantment pareixitos a os cuals observaba en os suyos propios pacients.
En a Edat Meya se perdió ixe legato medico. Se tornó a atribuir a l'epilepsia una causa sobrenatural. Os enfermos y os suyos familiars rezaban, implorando aduya, a la Virchen María y a Sant Valentín, en particular.
This article uses material from the Wikipedia Aragonés article Epilepsia, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). O texto ye disponible baixo a Creative Commons Attribution/Share-Alike License; puede que sigan d'aplicación atros termins. Se veiga as Condicions d'uso ta más detalles. Wikipedia ye una marca rechistrada d'a Wiki Du học, una organización sin animo de lucro. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Aragonés (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.