Часопіс 25 Сакавіка

Выдаваўся ў 1936 — 1939 гг. у Вільні на беларускай мове. Выйшла 5 нумароў.

Прытрымліваўся ідэйна-палітычнай праграмы групоўкі моладзі, якая імкнулася спалучыць ідэал суверэннай Беларусі з хрысціянствам і элементамі сацыялізму. Апублікаваў «Ідэйную дэкларацыю маладых адраджэнцаў», дзе выказваўся за кааператыўна-карпарацыйны ўклад як аснову дзяржаўнага ладу. Канчатковую мэту сваёй дзейнасці рэдакцыя бачыла ў садзейнічанні фарміраванню «новага тыпу беларуса, вольнага ад сервілізму і нацыянальнага дэкадансу, свядомага ідэалаў 25 сакавіка». У адпаведнасці з задачай «адрадзіць беларускае жыцце знутры і прыспасобіць народ да лепшай будучыні» часопіс прапагандаваў ідэю суверэннасці Беларусі (артыкулы: «Акт 25 сакавіка — вяршыня беларускай палітычнай думкі» С. Глякоўскага, «Беларускае народнае свята»), арыентаваў чытачоў у тагачасных палітычных плынях, выкрываў фашызм (артыкул «Расізм: Гітлераўскі светапогляд» В. Пануцэвіча), крытыкаваў практыку камуністычнага будаўніцтва (арт. «Пра стаханаўшчыну» В. Пануцэвіча), аддаваў увагу праблемам духоўнага жыцця народа і ролі народнай культуры ў сучаснасці (артыкулы М. Пецюкевіча), высвятленню рэлігійнага індыферэнтызму сярод моладзі (артыкулы А. Кумшы), пытанням маральна-этычнага характару (артыкулы: «Алкаголь — наш вораг» пад псеўд. Ст. з-над Немна, «Чалавек як жывёліна разумная, грамадская, рэлігійная» С. Глякоўскага). На старонках часопіса змешчаны гістарычныя эцюды «Каліноўскі — першы змагар за Беларусь», «Васемнаццатыя ўгодкі Слуцкага паўстання» (абодва пад крыптанімам «М»), «Забытая гадаўшчына» (пад крыптанімам «Ш», пра 350-годдзе (Статута ВКЛ 1588). У рубрыках «Вольная трыбуна» і «Хроніка» асвятляў дыскусійныя пытанні, падзеі ў культурным і грамадскім жыцці Заходняй Беларусі і Вільні.