Ліёнскі Вакзал

Названы ў гонар горада Ліён. На вакзал прыбывае мноства цягнікоў далёкага следавання, у асноўным па шляху на поўдзень Францыі. Пабудаваны да Сусветнай выставы 1900 года. Складаецца з некалькіх узроўняў-паверхаў. Уяўляе сабой класічны прыклад архітэктуры свайго часу.

Станцыя
Ліёнскі вакзал
Аператар	SNCF Gares & Connexions[d]
Дата адкрыцця	12 жніўня 1849
Код у «Экспрэс-3»	87686030 і 87686006
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вялікая вежа з гадзіннікам на вуглу Ліёнскага вакзала, вышынёй 64 метра таксама датуецца 1900 годам.

Вакзальны рэстаран «Сіні цягнік» (Le Train Bleu) з абстаноўкай ва ўсходнім стылі абслугоўвае падарожнікаў і гасцей сталіцы з 1901 года.

Вакзал абслугоўвае рэгіён Цэнтр і паўднёвы ўсход краіны (TGV), Альпы, Італію, Грэцыю. Таксама на станцыю праходзяць цягнікі мясцовага і прыгараднага паведамлення горада Парыжа. На вакзале знаходзіцца аднайменная станцыя метро.

• 27 чэрвеня 1988 года: цягнік з адключанымі тармазамі страціў кіраванне і ўрэзаўся ў перапоўнены пасажырскі састаў на станцыі «Ліёнскі вакзал» у Парыжы. Тады гэта была самая страшная катастрофа на чыгунцы ў гісторыі нацыянальных чыгунак Францыі. Яна забрала жыцці 56 чалавек, каля 50 было паранена. National Geographic выпусціў фільм «Секунды да катастрофы: Чыгуначная катастрофа ў Парыжы». [1]

• TGV
• Вакзал Манпарнас
• Сен-Лазар
• Паўночны вакзал
• Усходні вакзал
• Вакзал Аўстэрліц

	Ліёнскі вакзал на Вікісховішчы

• Спадарожнікавыя здымкі Google Maps