Лук

Для стрэлу стралок нацягвае цеціву, запасячы тым самым энергію ў сагнутай дузе лука, пасля чаго адпускае цеціву, і дуга, хутка разгінаючыся, пераўтварае назапашаную патэнцыйную энергію ў кінетычную энергію стралы.

Далечыня палёту стралы залежыць ад канструкцыі лука, сілы нацяжэння цецівы і надвор'я, у сярэднім складае да 250 метраў для небаявой стралы.

З часам лук эвалюцыянаваў у арбалет (каля IV ст. да н.э.), для стральбы з якога не патрабавалася асаблівага ўмення і сілы. У познім сярэднявеччы ён быў выцеснены агнястрэльнай зброяй, хоць доўгі час яны выкарыстоўваліся сумесна.

Лукі падзяляюцца на простыя і складаныя, але ўсе яны ўяўляюць сабой дугу з цецівой для кідання стрэл. Простыя выраблялі з суцэльнага кавалка драўніны даўжынёй да 1,5 м (максімальная вядомая даўжыня 2,2 м). Кампазітныя (складовыя) лукі былі карацейшымі і іх выраблялі з розных матэрыялаў: рог (складаў унутраную частку), драўніна (сярэднюю) і прылепленыя сухажыллі жывёл (звонку). Дзякуючы гэтаму была дасягнутая неабходная пругкасць, эластычнасць і моц.

•  
  Герб Брэста
•  
  Герб Пінска
•  
  Герб Пінскага раёна