Алена Сямёнаўна Чыжова

Нарадзілася 4 мая 1957 года ў Ленінградзе.

Выкладала кіраванне вытворчасцю і англійскую мову, кандыдат эканамічных навук.

У 1990-х гадах займалася бізнесам.

Галоўны рэдактар міжнароднага часопіса «Всемирное слово» (Санкт-Пецярбург).

У сакавіку 2014 года Алена Чыжова паставіла свой подпіс пад зваротам дзеячаў культуры Расіі супраць дзеянняў кіраўніцтва Расеі на ўсходзе Украіны і ў Крыме. У маі 2018 года падпісалася пад заявай членаў Пецярбургскага ПЭН-клуба да ўдзельнікаў Пецярбургскага міжнароднага эканамічнага форумз з заклікам да вызвалення з-за кратаў Алега Сянцова і яго перадачы Украіне.

У маі 2019 года ў швейцарскай газеце Neue Zürcher Zeitung выйшла эсэ Чыжовай, якое выклікала рэзананс у Расіі, бо ў ім Чыжова абвінаваціла Іосіфа Сталіна ў патуранні планам Гітлера па знішчэнні Ленінграда і яго жыхароў. Палітолаг Наталля Елісеева накіравала ў Следчы камітэт Расіі заяву аб узбуджэнні супраць пісьменніцы крымінальнай справы па артыкуле 354.1 КК РФ (рэабілітацыя нацызму). 10 мая 2019 года сябры ПЭН-клуба выказалі салідарнасць з Аленай Чыжовай, але заўважылі пры гэтым, што «ў абмяркоўваемым артыкуле ёсць, на думку многіх, адна істотная недакладнасць. У самы суровы блакадны перыяд чыгуначныя зносіны з горадам былі перарэзаны, адпаведна, ні вываз ваеннай тэхнікі, ні падвоз сыравіны замест харчавання, пра што піша Чыжова, быў немагчымы.»

Удава Валерыя Возгрына (1939—2020), доктара гістарычных навук, прафесара СПБДУ,.

У Алены Чыжовай двое дзяцей.

Раманы

• «Крошкі Цахес» (2000),
• «Лаўра» (2002),
• «Арэст і сын» (2007),
• «Час жанчын» (2009),
• «Паўкроўка» (2010; у часопісным варыянце публікаваўся пад назвай «Злачынца», 2005),
• «Терракотовая старуха» (2011),
• «Непрыкаяны дом» (2012),
• «Планета грыбоў» (2014),
• «Кітаіст» (2017),
• «Горад, напісаны па памяці» (2019).

• прэмія «Паўночная Пальміра» (2001) за раман «Крошкі Цахес».
• літаратурная прэмія часопіса «Звезда» (2001) за раман «Крошкі Цахес».
• прэмія «Рускі Букер» (2009) за раман «Час жанчын».