Мэлатрон: клявішны музычны інструмэнт

На стужках звычайна запісаныя адпаведныя клявішам ноты, узятыя на розных акустычных інструмэнтах (флейце, скрыпцы, трубе і іншых), але таксама гэта могуць быць рытмічныя ўзоры ці гукавыя спэцэфэкты.

Мэлатрон быў створаны ў Бірмінгэме (Вялікабрытанія) на пачатку 1960-х гадоў у выніку перапрацоўкі чэмберлэну (інструмэнту амэрыканскае вытворчасьці, што працаваў на вельмі падобным прынцыпе). Першыя мадэлі мелі 18 нязьменных набораў стужак з працягласьцю гучаньня прыкладна па 8 сэкундаў; у найбольш пашыранай мадэлі M400 можна было ўсталяваць тры зьменныя наборы гукаў. Мэлатрон даваў магчымасьць імітаваць гучаньне аркестру ў студыйных умовах, таксама ствараць паліфанічныя мэлёдыі з электронна сынтэзаваных гукаў у час, калі існавалі толькі монафанічныя сынтэзатары.

Упершыню ўжыў мэлатрон у гуказапісу гурт The Beatles у 1967 годзе. Пасьля інструмэнт выкарыстоўвалі такія сусьветна вядомыя гурты, як Moody Blues, The Rolling Stones, Led Zeppelin. Але найбольшую папулярнасьць ён набыў у межах прагрэсіў-року — мэлатрон стаў адным з асноўных інструмэнтаў у гуртах Yes, King Crimson, Genesis, яго гучаньне зрабілася неад’емнай прыкметай стылю.

Самым вялікім недахопам мэлатронаў быў вельмі высокі кошт. Таксама яны былі прыдатныя толькі для працы ва ўмовах студыі — яны шмат важылі, пры транспартыроўцы галоўкі хутка разладжваліся, часта ірваліся магнітныя стужкі. У 80-х гадох на зьмену мэлатрону прыйшлі больш танныя й мабільныя электронныя сэмплэры, аднак некаторыя музыкі дагэтуль ужываюць мэлатрон, каб перадаць спэцыфічную атмасфэру прагрэсіў-року 70-х.

• mellotron.com — сайт, прысьвечаны мэлатрону (анг.)