Дагдзкі Край

Край разьмешчаны на паўднёвым усходзе рэспублікі. На захадзе мяжуе з Аглонскім краем, на паўночным захадзе — з Рэжыцкім краем, на поўначы — зь Люцынскім, на паўночным усходзе — зь Зілупскім, на поўдні — з Краслаўскім краем, на ўсходзе — з Дрысенскім раёнам Віцебскае вобласьці Беларусі. Мяжа зь Беларусьсю амаль поўнасьцю праходзіць па рэках Сар’янка, Сінюха (Зілупэ), Асуніца(ru), Акціца і Тоўша.

Першапачаткова тэрыторыя краю падпарадкоўвалася Лівонскаму ордэну.

Пасьля заканчэньня Лівонскае вайны ваколіцы сучаснае Дагды апынуліся ў складзе Інфлянтаў — асаблівай адміністрацыйна-тэрытарыяльнай адзінкі пад уладай ВКЛ, якая пасьля заключэньня Люблінскай уніі стала кандамініюмам Кароны і ВКЛ. З 1621 году ў выніку перайменаваньня тэрыторыя сучаснага Дагдзкага краю патрапіла ў адпаведнае ваяводзтва.

З 1772 году ў выніку Першага падзелу Рэчы Паспалітай тэрыторыя адзінкі была падзелена паміж Дынабурскім (пазьней перайменаваны ў Дзьвінскі) і Рэжыцкім паветамі Беларускай губэрні (пазьней перайменавана ў Віцебскую).

18 лістапада 1918 году з набыцьцём Латвіяй незалежнасьці край стаў часткай Латвіі. У выніку латвійскай адміністрацыйнае рэформы 2009 году тэрыторыя набыла свой сучасны статус.

Насельніцтва краю складае 9397 чалавек. Большасьць насельніцтва — латышы. Таксама пражываюць расейцы, беларусы і палякі.

У край уваходзяць 10 воласьцяў і горад Дагда.

Праз тэрыторыю адзінкі праходзяць аўтадарогі мясцовага ўзроўню, якія зьвязваюць Дагду зь іншымі паселішчамі краю, а таксама з навакольнымі краямі.

• Беларуска-латвійская граніца

  Дагдзкі край — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў