Marcu Xunu Brutu

Participó na combalechadura que condució al asesinatu de Xuliu César nos idus de marzu de 44 e. C. Yera'l sobrín de Catón el Mozu. Nun tien de ser confundíu con Décimu Xunu Brutu Albín, otru miembru de la familia de los Xunos Brutos que tamién participó na intriga.

Marcu Xunu Brutu
pretor (es)
Vida
Nacimientu	valor desconocíu, circa 85 de edC
Nacionalidá	Antigua Roma
Muerte	Filipos (es) ,  (42/43 años)
Causa de la muerte	traumatismo penetrante (es)
Familia
Padre	Marco Junio Bruto, Quinto Servilio Cepión
Madre	Servilia, Hortensia
Casáu con	Porcia (es) (45 edC – m. 43 edC) Claudia Pulchra maior (valor desconocíu – div. 45 edC)
Pareyes	Cíteris (es)
Hermanos/es	Marco Junio Silano (es) Junia Tercia Junia Prima (es) Junia Segunda (es)
Familia	ver Calpurnio Bíbulo (es) (hijastro (es) ) Décimo Junio Bruto Albino (es)
Pueblu	Junios Brutos (es)
Estudios
Llingües falaes	llatín
Oficiu	filósofu, poeta, políticu de l'Antigua Roma
Participante asesinato de Julio César (es)
Creencies
Partíu políticu	optimates (es)

Brutu yera fíu de Marcu Xunu Brutu'l Viejo, un políticu pocu importante, y Servilia, media hermana de Catón el Mozu y amigu de Xuliu César. Tamién yera nietu del xeneral y políticu Décimu Xunu Brutu Galaicu. Delles fontes falen de la posibilidá de que César fuera'l so verdaderu padre, anque en realidá tratar d'un rumor ensin fundamentu, una y bones César tenía quince años cuando nació Brutu, y la rellación cola so madre empezó más de diez años dempués.

El tíu de Brutu, Quintu Servilio Cepión, fíu de la mesma de Quintu Servilio Cepión, adoptar cuando yera nuevu y Brutu añadió'l cognomen Cepión al so nome mientres un periodu desconocíu. La so carrera política empezó cuando se convirtió n'asistente del so tíu Catón, al que tenía en gran estima, mientres el periodu nel qu'esti postreru foi gobernador de Xipre. Nesa dómina, Brutu arriquecióse emprestando dineru a altos intereses. Dende la so apaición nel Senáu, alliniar cola facción conservadora (optimates) en contra del Primer Triunviratu de Marcu Licinio Gruesu, Cneo Pompeyo Magno y Xuliu César. Pompeyo asesinara al padre de Brutu nel añu 77 e. C., mientres les proscripciones de Sila.

Cuando españó la Guerra Civil en 49 e. C. ente Pompeyo y César, Brutu allinióse xunto col so antiguu enemigu y líder de los optimates, Pompeyo. Dempués del desastre de la batalla de Farsalia, Brutu escribió a César pidiendo clemencia, y ésti perdonó-y darréu. César aceptó-y ente'l so siguidores más cercanos y fíxo-y gobernador de la Galia cuando foi a África escorriendo a Catón y a Metelo Escipión. Al añu siguiente (45 e. C.), César designó-y para al cargu de pretor.

 

Republicanu por naturaleza, Brutu nunca trató d'esconder los sos convencimientos políticos. Casáu cola fía de Catón, la so prima hermana Porcia, escribió un testu allabando les cualidaes del so suegru, yá fináu. César taba bien cariciosu con él y respetaba enforma les sos opiniones. Sicasí, Brutu, como munchos otros senadores, nun taba satisfechu col estáu de la República. César fuera nomáu dictador perpetuu  y aprobara delles lleis que concentraben el poder nes sos manes. Se rumoreaba que solo-y faltaba la corona pa igualase a cualquier rei. El periodu final de la monarquía en Roma yera una mal alcordanza. Los romanos sustituyeren la realeza pola República y los más tradicionales nun deseyaben un regresu a tal sistema. Brutu empezó una combalechadura contra César xunto col so cuñáu y amigu Cayo Casio Longino y otru senadores. Nes idus de marzu (15 de marzu de 44 e. C.), un grupu de senadores, incluyendo a Brutu, asesinaron a César nel teatru de Pompeyo. Na obra de William Shakespeare Xuliu César, el dictador dirixe les sos famoses últimes pallabres a Brutu: El to quoque, Brute, fili el mio (Tu tamién, Brutu, fíu mio) o tamién Et tu, Brute? (¿Tamién tu, Brutu?). Suetonio señala que, según dellos autores ya historiadores, César dixo, en griegu, «Καἱ σύ, τέκνον», Kaì sý, téknon? (¿Inclusive tu, fíu mio?), pero que testigos presenciales solo ver cubrir la cara cola toga y morrer en silenciu ensin pronunciar pallabra, calteniendo asina la dignidá.

Tres l'asesinatu, demostróse que la ciudá de Roma taba contra los conspiradores, una y bones la mayor parte de la población amaba a César. De fechu l'asamblea otorgára-y los poderes como dempués facer con Augustu. Marcu Antoniu, llugarteniente de César, decidió aprovechase de la situación y el 20 de marzu faló airadamente de los asesinos nel aponderamientu aciagu de César. A partir d'entós Roma dexó de ver a los conspiradores como salvadores de la República y fueron acusaos de traición. Brutu y los sos compañeros fuxeron a Oriente. En Atenes Brutu dedicar a llograr fondos pa financiar un exércitu pa la guerra que s'averaba. Octaviano, sobrín nietu y herederu de César, y Marcu Antoniu colaron colos sos exércitos contra Brutu y Casio. Dambos exércitos atópase na doble batalla de Filipos (42 e. C.). Dempués del primer alcuentru, Casio suicidóse. Tres el segundu alcuentru, yá derrotáu, Brutu fuxó colos restos del so exércitu. A puntu de ser prindáu, Brutu suicidóse refundiándose sobre la so espada. Marcu Antoniu aun así honró al so enemigu cayíu, declarándo-y el romanu más noble. Ente que otros conspiradores actuaron por envidia y ambición, Brutu creyó qu'actuaba pol bien de Roma.

Les siguientes obres lliteraries aluden a esti personaxe:

• Xuliu César, obra de William Shakespeare;
• "La trama", cuentu curtiu de Jorge Luis Borges, incluyíu nel so llibru El facedor.

•   Wiki Commons acueye conteníu multimedia sobre Marco Xunu Brutu.
• Plutarcu: Vides paraleles.
  • Dion.
    • Testu español en Wikisource.
      • Testu griegu en Wikisource.
  • Brutu.
    • Testu español en Wikisource.
      • Testu griegu en Wikisource.
  • Comparanza ente Dión y Brutu.
    • Testu español en Wikisource.
      • Testu griegu en Wikisource.

• Cicerón.
  • Brutu o De los pernomaos oradores (Brutus).
    • Testu llatín en Wikisource.
  • Correspondencia con Marcu Brutu.
    • Testu llatín nel Proyeutu Perseus.
    • Cartes a Marcu Brutu (Epistolæ ad Marcum Brutum).
      • Testu llatín en Wikisource.
      • Testu llatín, con índiz electrónicu, nel Proyeutu Perseus.
    • L'orador (Orator).
      • Testu llatín en Wikisource.