Moʻynali Qurbaqa

Odatda piyoz sousi va sabzavotlar bilan tortiladi.

Xamirli pudinglar XVIII-asr boshlarida Hannoverlar Britaniyasida mashhur taomga aylangan. „Hannover pazandachiligi“ muallifi Jennifer Stid (inglizcha: Jennifer Stead XVIII-asr oʻrtalarida „moʻynali qurbaqa“ bilan bir xil boʻlgan nomaʼlum retseptni topdi. Xanna Glassning 1747-yilda chop etilgan „Sodda va yengil pazandalik sanʼati“ kitobi kolbasa oʻrniga kaptarlardan foydalanadigan „moʻynali kaptar“ retseptini bayon qiladi. Bosma nashrlarda „moʻynali qurbaqa“ birinchi paydo boʻlishi 1787-yilga toʻgʻri keladi.

1861-yilda Izabella Biton dumli romshteks va qoʻzichoq buyraklari bilan shunga oʻxshash retseptni keltiradi. Charlz Elm Frankatelli 1852-yilgi retseptda „kunduzgi savdo tugaganidan keyin kechasi 6 pens yoki 1 shillingga har qanday goʻsht boʻlagini arzonroq sotib olish mumkin“, deb yozadi. Zamonaviy italyan oshxonasining birinchi kitobida ushbu retsept „Inglizcha qayta pishirilgan qaynatma goʻsht“ (italyancha: lesso rifatto all’inglese) yoki „moʻynali qurbaqa“ deb ataladi, retseptda qaynatma goʻsht qoldiqlari et sifatida olingan, keyin yana xamirda pishirilgan.

„Moʻynali qurbaqa“ nomining kelib chiqishi nomaʼlum. Ammo u sosiska xamir chuqurchasidan moʻralab turgan qurbaqadek koʻringani uchun shunaqa nomlangan, deb hisoblanadi.