Zülkarneyn, ( Arapça ذُو ٱلْقَرْنَيْن ); Birebir çeviri ile İki Boynuzlu), Kuran'ın Kehf Suresi, 83–101 ayetlerinde doğuya ve batıya seyahat eden bir topluluk ile Ye'cüc ve Me'cüc arasına set çeken kimse olarak sunulur.
Kuran, başka yerlerde Yecüc ve Mecüc'ün bariyerin arkasından çıkışını dünyanın sonu, bazı yazarlar ise onların bir gece ansızın Allah tarafından yok edilmelerini Kıyametin başlangıcı olarak sundular. Zülkarneyn kelimesi Arapçadır. Zü, (e)l ve karneyn kelimelerinin birleşmesinden meydana gelmiştir. Zü, ''sahip ve mâlik'' demektir. Karn ise ''boynuz, perçem, tepe, zaman, güneş'' anlamlarına gelir. Karneyn sözcüğü, karn'ın tesniyesi, yani iki tanesi demektir. Buna göre Zülkarneyn kelimesi, "iki boynuz sahibi" şeklinde tercüme edilir.
 İslam kaligrafisinde Zülkarneyn'in adı. <----> | |
| Unvanı | Zülkarneyn (iki boynuz sahibi) |
|---|---|
| Yaşam aralığı | Bilinmemektedir |
| Kökeni | İran, Türk, İbrani, Arap, ve Yunanlı |
| Kaynak | Kur'an, Kehf Suresi: 83-98 |
| Mesleği | Komutan |
| İnancı | Monoteizm |
| Tez(ler) | Büyük İskender (MÖ 356–323) Büyük Kiros (MÖ y. 600–530) |
Kur'an'da kimlik tanımı flu çizgilerle yapılmış efsanevî bir komutan veya kral olduğu anlaşılan Zülkarneyn’in demir işlemeyi bildiği göz önüne alındığında, Demir Çağı'ndan sonra yaşadığı anlaşılır. İslamî kaynaklarda yer alan farklı açıklamalara göre, Kehf Suresi'nin 83-98. ayetlerinde konu edilen bu şahsın doğuya ve batıya askerî seferler düzenleyip büyük fetihler yaptığı, insanları tevhit inancına çağırdığı, başında boynuza benzer iki çıkıntının yer aldığı, tacının üstünde bakırdan iki boynuz bulunduğu, saçlarının ise iki örgülü olduğu, hem anne hem baba tarafından asil bir soya mensup olduğu, İran ve Yunan asıllı iki soydan geldiği, büyük cesaretli olduğu, kendisine büyük bir ilim verildiği ve bunlardan dolayı Zülkarneyn lakabıyla anıldığı belirtilir.
İlk Müslüman yorumcu ve tarihçiler Zülkarneyn'i Güney Arabistan Himyari kralı el-Sa'b bin Zī Marashid, özellikle de Büyük İskender olarak tanımladılar. Sınırları doğuda ve batıda olabilecek en geniş noktalara ulaşan bir devlet veya hükümranlığın başını temsil edişi, başarılarının büyüklüğünün kendisini Tanrı’nın desteklediği efsanesinin yerleşmesine yol açışı ve başında da savaşlarda kullandığı çift boynuzlu miğfere ithafen Zülkarneyn (çift boynuzlu) ifadesinin kullanılıyor oluşu, Zülkarneyn'in Makedon Kralı Büyük İskender ile uyumlu gözükmesine ve Kur'an yorumcularının çoğunun Zülkarneyn’in İskender olduğu sonucuna ulaşmasına sebep olmuştur. Zülkarneyn'in demir kitleleri ile inşâ ettiği Zülkarneyn Seddi de, İskender'in Kafkas dağlarında inşa ettiği "İskender Kapısı" ile örtüşmektedir.
Bazı modern akademisyenler hikayenin kökenini Suriye İskender Efsanesinde diğer bir kısmı ise Büyük Kirosta aradılar; ancak modern bilgin ve yorumcuların çoğunluğu Büyük İskender'i tercih etmektedir.
Rivayete göre hikaye, Kureyş'in Yahudilere Muhammed'in bilgi seviyesini ve O'nun Tanrı'nın gerçek bir peygamberi olup olmadığını test etmek için iki adam göndermeleri ve hahamın onlara üç soru vermesi üzerine nazil olan el-Kehf ("Mağara"), suresinde ele alınır. (Ayetler 18:83-98) Haham onlara, Ruh ve Ashâb-ı kehf'e ilave olarak Dünyanın doğusu ve batısına ulaşan bir adamın hikayesini sormalarını önerir. "Bunları size doğru şekilde anlatırsa, o bir peygamberdir, ona uyun, eğer size söyleyemezse düzmecedir, nasıl uygun görüyorsanız ona öyle davranın," der.
Ayetlere göre Zülkarneyn Dünyanın önce batı ucuna, çamurlu bir kaynakta battığını gördüğü yere, sonra da 18;90 ayetindeki ifadeye göre muhtemelen kurak ve çorak bir yer olan Doğu'ya ve son olarak da Yecüc ve Mecüc'ün zulmüne uğramış bir kavimle karşılaştığı kuzeye doğru seyahat eder ve bu kavimle Yecüc-Mecüc arasına set örer.
18:83 Sana Zülkarneyn'i soracaklar. De ki: "Size ondan bir hatıra okuyacağım."
18:84 Muhakkak Biz onu yeryüzünde güçlü kıldık ve ona her şeye bir yol verdik.
18:85 Ve bir yol izledi
18:86 Nihayet güneşin battığı yere vardığında onu çamurlu bir pınarda batarken buldu ve orada bir kavim buldu. Biz: "Ey Zülkarneyn! Ya cezalandırın ya da onlara nezaket gösterin."
18:87 Dedi ki: "Zulmedene gelince, onu azaplandıracağız, sonra Rabbine döndürülecek, O da onu şiddetli bir azapla cezalandıracak!"
18:88 İnanıp salih amel işleyene gelince, onun mükafatı güzeldir ve Biz ona yumuşak bir emir söyleyeceğiz."
18:89 Sonra bir yol izledi
18:90 Nihayet, güneşin doğduğu yere vardığında, onu, kendilerine bir sığınak kılmadığımız bir kavmin üzerine doğarken buldu.
18:91 Yani (öyleydi). Ve biz onun hakkında her şeyi biliyorduk.
18:92 Sonra bir yol izledi
18:93 Nihayet, iki dağın arasına vardığında, onların tarafında, sözden pek anlamayan bir halk buldu.
18:94 "Ey Zülkarneyn! Yecüc ve Mecüc toprağı bozuyor. Bizimle onların arasına bir sed yapman şartıyla sana haraç verelim mi?"
18:95 Dedi ki: "Rabbimin beni muvaffak kıldığı şey (sizin verdiğiniz vergiden) daha hayırlıdır. Bana kuvvetle yardım et, seninle onların arasına bir set çekeceğim.”
18:96 "Bana demir parçaları ver" - sonunda, uçurumların arasındaki (boşluğu) düzleştirince, "Üfleyin!" dedi. -Nihayet onu ateşe verince: "Bana erimiş bakır getirin, üzerine dökeyim" dedi.
18:97 (Ye'cüc ve Mecüc) de (onu) aşamadılar ve delip geçemediler. 18:98 Dedi ki: "Bu, Rabbimden bir rahmettir, fakat Rabbimin vaadi gelince onu hafife alır, çünkü Rabbimin vaadi haktır."
18:99 Ve o gün, onların bir kısmı bir kısmına saldıracak ve Sûr'a üflenecektir. Sonra onları bir toplulukta toplarız.
18:100 O gün cehennemi kâfirlere apaçık arz edeceğiz.
18:101 Benim zikrimden gözleri kısılanlar ve duymaya tahammül edemeyenler.
Cyril Glassé, "İki boynuzlu" adıyla ilgili olarak şunları yazar:
[...] aynı zamanda sembolik bir yorumu da vardır: İskender'in İslam'dan yüzyıllarca önce gelen zamanından dünyanın sonuna kadar attığı eskatolojik gölgeyi yansıtan "İki Çağın kişisi". Arapça Karn kelimesi hem "boynuz" hem de "dönem" veya "yüzyıl" anlamına gelir.
Modern İslam apokaliptik yazarları, bahse konu duvarın yokluğuna dair çeşitli açıklamalar ileri sürdüler, bazıları Moğolların Yecüc ve Mecüc olduğunu ve artık engelin ortadan kalktığını, diğerleri Yecüc ve Mecüc'ün hala var olduğunu ancak insan gözüyle görülmediğini söylüyor:
. . . dünyanın coğrafyası biliniyor ama bu ilerlemeye rağmen (Kuran 18:94)deki bu "Engel" den bahseden yok. . . Cevap, var olan her şeyin görülemeyeceğidir. (Abd al-Azim al-Khilfa, 1996)
Seyyah Zülkarneyn, sonraki yazarların gözde konularından biriydi. İskenderi'n Hintli bilgelerle buluşmasının birçok Arapça ve Farsça versiyonu bulunuyor. İranlı Sünni mistik ve ilahiyatçı Al-Gazzali Zülkarneyn'in hiçbir mülkü olmayan ancak evlerinin kapılarına mezarlar kazmış bir halkla karşılaşmasını yazdı; kralları onların bunu yaşamdaki tek kesinliğin ölüm olduğu bilinciyle yaptıklarını açıkladı. Gazali'nin versiyonu daha sonra Binbir Gece Masalları 'na girdi.
Orta çağ İran şairlerinin belki de en ünlüsü olan Sufi şair Mevlana Zülkarneyn'in doğu yolculuğunu anlatmıştır. Kahraman, diğer tüm dağların "anası" olan, zümrütten yapılmış ve her toprağın altında damarlarla tüm Dünya'yı çevreleyen bir halka oluşturan Kaf Dağı'na çıkar. Dağ onun ricası üzerine depremlerin kökenini şöyle açıklar: "Allah dilerse dağın bir damarı zonklar ve böylece deprem olur". Başka bir yerde, büyük dağın üzerinde Kıyamet için sura üflemeye hazır bekleyen İsrafil (başmelek Raphael) ile karşılaşır.
Malay dili Hikayat Iskandar Zulkarnain, Malay Annals'ta Raja Rajendra Chola (Raja Suran, Raja Chola) aracılığıyla İskender Zülkarneyn'den Sumatra Minangkabau kraliyet ailesi gibi birkaç Güneydoğu Asya kraliyet ailesinin soyunun izini sürüyor.
Bazı tarihçilere göre hikaye Orta Doğu'da geçerli olan Süryanilerin İskender Efsanesine dayanmaktadır. Süryani Efsanesinin Kuran üzerindeki etkisi, tarihleme tutarsızlıkları ve eksik anahtar motifler temelinde sorgulanmakla birlikte Magog'un torunları olan İskitler, bir zamanlar İskender'in generallerinden birini yener ve İskender onları uygar topraklardan uzak tutmak için Kafkas dağları üzerine bir duvar inşa eder. (temel unsurlar Flavius Josephus'ta bulunur). Efsane, sonraki yüzyıllarda çok daha fazla detaylandırılır ve Suriye versiyonu aracılığıyla Kuran'a girer.
Süryani Efsanesi İskender'in boynuzlarına referans vermekle birlikte, kahramana Yunanca adıyla atıfta bulunur, değişken bir sıfat kullanmaz. "İki boynuzlu" şeklindeki kullanım ilk olarak Kuran'da ortaya çıkar. Bu kullanımın ardındaki nedenler biraz muğlaktır: El-Taberi, bunu Onun dünyanın bir ucundan ("boynuz") diğer ucuna gitmesiyle ilişkilendirir. Ancak bunun Helenistik dönemde Yakın Doğuda kullanılan popüler madeni paralar üzerinde görülebileceği gibi, İskender'in koç-tanrı Zeus-Ammon'un boynuzlarını taktığı resimlerle de ilişkili olması olasıdır.
Zülkarneyn'in kuzey yolculuğunda inşa ettiği duvar, uzaktan bir Çin Seddi bilgisini (12. yüzyıl bilgini İdrîsî, Sicilya kralı II. Rugerro için "Yecüc ve Mecüc Ülkesi"ni Moğolistan'da gösteren bir harita çizmişti) ) veya kuzeyli barbarlara karşı Hazar bölgesinde inşa edilmiş çeşitli Sasani-Pers duvarlarını veya ikisinin karışımını yansıtıyor olabilir.
Ernstin Zülkarneyn'in doğu ve batı seyahati ile ilgili tespitleri şöyle; İskenderin batıda "çamurlu bir kaynakta" gün batımını bulmasının Süryani efsanesindeki karşılığı "zehirli bir deniz"di. Süryani hikayede İskender, hüküm giymiş mahkumları denize göndererek denizi dener, ancak Kuran'da bu genel bir adalet yönetimine dönüşür. Ernst'in ifadesine göre hem Suriye efsanesi hem de Kuranda, İskender/Zülkarneyn Doğuda, yükselen güneşe yakın öyle bir halk bulur ki onların güneşin sıcağına karşı hiçbir korunakları bulunmaz.
Birkaç orta çağ müfessir ve tarihçisi, kronolojik tutarsızlıktan kaçınmak için onu İskender'le özdeşleştirmez çünkü rivayete göre Zülkarneyn İbrahim dönemine yakın bir zamanda bazılarına göre 700 yıl yaşar, İskenderin ömrü ise oldukça kısadır.
İbn Kesir :100-101 İbn Teymiyye :101 ve Mekarim Şirazi gibi yorumcular ise teolojik argümanlarla İskender'i reddeder. Kur'an'da ifade edilmemekle birlikte Zülkarneyn tek bir Tanrı'ya ibadet etmekteydi, İskender ise bir müşrikti, ancak bu görüş, geleneksel alimler tarafından reddedildi.
Kur'an 18: 83-101'de bahsedilen Zülkarneyn'in çeşitli seferleri Güney Arabistan Himyer Kralı El Raid Sa'b Dhu-Marāshid'e de atfedilmiştir. İbn Hişam'ın kaydettiği şekliyle Wehb ibn Münebbih'e göre, Kral Ṣaʿb, Kudüs'te Hızır ile görüşür, Hızır tarafından karanlıklar diyarına götürülene kadar dünyanın dört bir yanına seyahat eder, insanları fetheder ve Zülkarneyn lakabı verilen bir fatih olur. Wheeler'e göre, başta Sa'b ile ilişkilendirilen bu anlatıların bazı unsurlarının Zülkarneyn'i İskender ile özdeşleştiren hikayelere dahil edilmiş olması mümkündür.
Modern zamanlardaki bazı Müslüman bilim adamlarına göre Zülkarneyn aslında Ahameniş İmparatorluğu'nun kurucusu ve Mısır ve Babil fatihi Büyük Kiros olmalıydı. Görüşlerini Eski Ahit'te Daniel 8:20 in gördüğünü söylediği Med ve Pers krallarını temsil eden iki boynuzlu bir koç ile desteklediler.
Arkeolojik kanıtlardan Cyrus Silindirine göre Kiros, Babil tanrısı Marduk'a tapmakta ve Marduk ona dünyayı yönetmesini ve Babil'de adaleti tesis etmesini emretmekteydi. Silindir, Nabonidus'un diğer Babil şehirlerinden Babil'e getirdiği putların Kiros tarafından eski kutsal alanlarına yerleştirilmesi ve harap olmuş tapınakların yeniden inşasını anlatır. Diğer metin ve yazıtlara göre de Kiros'un etki alanlarında din özgürlüğüne izin veren genel politikasının izleri görünmektedir.
Kiros ile iki boynuzu bağdaştıran bir kabartma Pasargadae'deki bir sarayın kapı sütununda bulunuyor. Burada bir çift uzun spiral koç boynuzu üzerine monte edilmiş bir tür eski Mısır tacı (Hemhem tacı) giyen kanatlı bir figür bulunmakta. Figür bir zamanlar üzerindeki bir yazıt nedeniyle bazı akademisyenlerce Kiros ile ilişkili bulunmuş olsa da çoğunluk onu koruyucu bir cin figürü olarak görüyor ve aynı yazının kompleksin içindeki diğer saraylarda da yazıldığını not ediyor.
Klasik Müslüman yorumcularda bulunmayan Kiros ile Zülkarneyn'i bağdaştıran bu görüş 1855'te Alman filolog GM Redslob tarafından önerilir, ancak batıda kabul görmez. Ancak Müslüman yorumcular Seyyid Ahmad Han (ö. 1889), ve ardından da Ebul Kelam Azad İslam dünyasına sunulur ve yıllar içinde genişleyen bir kabul görür. Enis Doko'nun görüşleri de bu yöndedir. Kiros'un kendisinin Tanrı tarafından kutsandığını söylemesi, Babil'e geldiğinde oradaki Yahudileri Babil tutsaklığından kurtarması ve Kudüs'e dönüp tapınaklarını yeniden inşa etmeye izin vermesi dolayısıyla Yahudiler tarafından bilinmesi onu öne çıkaran özellikler olarak görülüyor.
Kuran'daki figürle (Zülkarneyn) özdeşleştirilen diğer kişiler:
Bazı yorumcuların iddiası, O'nun İslam Peygamberi Muhammed'in kendisi olduğu şeklindedir.
Bazı araştırmacılara göre ise Zülkarneyn, Musa'dır.
Ayrıca Zülkarneyn'in, Bilge Kağan veya antik çağda yaşamış bir başka Türk komutan ya da Oğuz Han olduğu da iddia edilmektedir. Tabii ki bu ismin Kur'an'da geçtiği düşünüldüğünde yakın çağda (ve aslında Kur'an'ın yazıldığı dönemden sonra) yaşamış olan kişiler ile bağdaştırılması pek mantıklı görünmemektedir.
Yorumlarında çağdaş unsurları kullanan bâzı modernist yorumcular ise, O'nun gezegenler arası seyahat yapabilen bir zaman yolcusu olduğunu ileri sürebilmektedirler.
This article uses material from the Wikipedia Türkçe article Zülkarneyn, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Aksi belirtilmedikçe içeriğin kullanımı CC BY-SA 4.0 lisansı kapsamında uygundur. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Türkçe (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.
