พรรคเดโมแครต (อังกฤษ: Democratic Party) เป็นหนึ่งในสองพรรคการเมืองใหญ่ร่วมสมัยของสหรัฐ (อีกพรรคหนึ่งคือ ริพับลิกัน) พรรคก่อตั้งในปี 1828 ก่อตั้งโดยมาร์ติน ฟาน บูเรน ซึ่งรวบรวมนักการเมืองจากทุกรัฐให้สนับสนุนวีรบุรุษสงคราม แอนดรูว์ แจ็กสัน นับเป็นพรรคการเมืองเก่าแก่สุดของโลกที่ยังมีกิจกรรมอยู่ พรรครีพับลิกันเป็นคู่แข่งสำคัญมาตั้งแต่ทศวรรษ 1850 ทราบกันว่าพรรคเดโมแครตเป็นพรรคค่ายใหญ่ ซึ่งมีกลุ่มแยกอุดมการณ์ทั้งสายกลาง อนุรักษนิยม เสรีนิยมและพิพัฒนาการนิยม ดังนั้นแต่เดิมพรรคจึงมีความเป็นหนึ่งเดียวทางอุดมการณ์น้อยกว่าพรรครีพับลิกัน เนื่องจากมีกลุ่มออกเสียงหลายกลุ่ม
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
พรรคเดโมแครต Democratic Party (United States) | |
---|---|
หัวหน้า | เจเรมี แฮร์ริสัน |
ก่อตั้ง | ค.ศ. 1828 |
ที่ทำการ | 430 South Capitol St. SE, Washington, D.C., 20003 (วอชิงตัน ดี.ซี. สหรัฐ) |
จำนวนสมาชิก (ปี 2022) | 47,130,651 |
อุดมการณ์ |
|
สี | น้ำเงิน |
วุฒิสภา | 48 / 100 |
สภาผู้แทนราษฎร | 212 / 435 |
ผู้ว่าการรัฐ | 24 / 50 |
ที่นั่งในสภาสูงระดับรัฐ | 852 / 1,987 |
ที่นั่งในสภาล่างระดับรัฐ | 2,429 / 5,413 |
เว็บไซต์ | |
www.democrats.org | |
ธงประจำพรรค | |
การเมืองสหรัฐ รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง |
ถือกันว่าพรรคก่อนหน้าพรรคเดโมแครตคือพรรคเดโมแครติก-รีพับลิกัน ก่อนปี 1860 พรรคเดโมแครตสนับสนุนให้ฝ่ายบริหารมีอำนาจมาก สนับสนุนการมีทาส สังคมเกษตร การขยายอาณาเขตและแนวคิดเทพลิขิต (Manifest Destiny) พรรคฯ คัดค้านการก่อตั้งธนาคารกลาง มีแนวคิดคุ้มกัน และมุมมองของพรรครีพับลิกันและพรรควิก การครองเสียงข้างมากในรัฐสภาในการออกกฎหมาย และการคุ้มครองเสียงข้างน้อยจากลัทธิเสียงข้างมาก (majoritarianism) ที่เข้มแข็ง พรรคฯ ยังสนับสนุนการปกครองที่จำกัด และอธิปไตยของรัฐ
ทว่าพรรคเกิดการแตกแยกในปี 1860 ในเรื่องทาสและชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีเพียง 2 ครั้งระหว่างปี 1860 ถึง 1910 ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 พรรคฯ ยังคัดค้านการตั้งภาษีศุลกากรไว้สูง และมีการถกเถียงภายในอย่างดุเดือดในเรื่องมาตราทองคำ ในต้นศตวรรษที่ 20 พรรคฯ สนับสนุนการปฏิรูปแบบพิพัฒนาการและคัดค้านจักรวรรดินิยม นับแต่แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์และแนวร่วมสัญญาใหม่หลังจากปี 1932 พรรคเดโมแครตสนับสนุนแนวนโยบายแบบเสรีนิยมทางสังคม หลักประกันสังคมและประกันการว่างงาน สัญญาใหม่ดึงดูดการสนับสนุนอย่างมากจากคนเข้าเมืองจากยุโรปในช่วงนั้น แต่ทำให้กลุ่มเอื้อธุรกิจและอนุรักษนิยมของพรรคเสื่อมลงไปด้วย หลังจากยุคพรรคสังคมยิ่งใหญ่ของสภานิติบัญญัติพิพัฒนาการภายใต้ลินดอน บี. จอห์นสัน รวมทั้งเมดิแคร์ รัฐบัญญัติสิทธิพลเมือง ค.ศ. 1964 และรัฐบัญญัติสิทธิเลือกตั้ง ค.ศ. 1965 ฐานเสียงหลักของพรรคเปลี่ยนไป โดยพรรคภาคใต้เปลี่ยนเป็นรีพับลิกัน ส่วนพรรคทางตะวันออกเฉียงเหนือเป็นเดโมแครตมากขึ้น
ปรัชญาเสรีนิยมสมัยใหม่ของพรรคเดโมแครตรวมเอาแนวคิดเรื่องเสรีภาพพลเมืองกับความเสมอภาคทางสังคมโดยการสนับสนุนเศรษฐกิจแบบผสม วาระเศรษฐกิจแกนกลางของพรรคประกอบด้วยการปฏิรูปบรรษัทภิบาล การปกป้องสิ่งแวดล้อม การสนับสนุนการจัดตั้งแรงงาน การขยายโครงการทางสังคม ค่าเล่าเรียนระดับมหาวิทยาลัยที่จ่ายได้ การปฏิรูปสาธารณสุข โอกาสเท่าเทียมและการคุ้มครองผู้บริโภค ในประเด็นด้านสังคม พรรคฯ สนับสนุนการปฏิรูปการเงินการหาเสียงเลือกตั้ง สิทธิ LGBT กระบวนการยุติธรรมทางอาญาและการปฏิรูปคนเข้าเมือง กฎหมายปืนที่เข้มงวดขึ้น สิทธิทำแท้ง และการปฏิรูปยาเสพติด และการปฏิรูปยาเสพติด นับตั้งแต่ต้นทศวรรษ 2010 พรรคฯ ได้เลื่อนไปเป็นฝ่ายซ้ายอย่างมากในประเด็นทางสังคม วัฒนธรรมและศาสนา
ปัจจุบันฐานประชากรศาสตร์ของพรรคเอนเข้าสู่บุคคลที่อาศัยอยู่ในเมือง เพศหญิง ชาวอเมริกันอายุน้อย ตลอดจนชนกลุ่มน้อยทางเพศ ศาสนาและเชื้อชาติ องค์ประกอบของพรรคที่เป็นสหภาพแรงงานที่เคยมีกำลังมากได้มีขนาดเล็กลงอย่างสำคัญนับแต่ทศวรรษ 1970 ในช่วงปีหลัง พรรคฯ เสียการสนับสนุนอย่างมากจากฮิสแปนิก ยิวออร์โธด็อกซ์ และสมาชิกชนชั้นแรงงานผิวขาว ขณะที่ได้เสียงสนับสนุนจากผิวขาวร่ำรวยและจบการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย นักการเมืองจากพรรคเดโมแครต 16 คนเคยดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐ รวมทั้งประธานาธิบดีโจ ไบเดินคนปัจจุบัน ในปี 2022 พรรคฯ ครองสภาสูง สภาล่างและประธานาธิบดี (trifecta) ในระดับสหพันธรัฐ ตลอดจนผู้ว่าการรัฐ 22 คน ครองสภานิติบัญญัติระดับรัฐ 17 แห่ง และครองทั้งสภาสูง สภาล่างและผู้ว่าการรัฐใน 14 รัฐ ผู้พิพากษาศาลสูงสุด 3 จาก 9 คนมาจากการแต่งตั้งของประธานาธิบดีพรรคเดโมแครต พรรคเดโมแครตมีจำนวนสมาชิกลงทะเบียนมากที่สุดในสหรัฐ และยังคิดเป็นอันดับ 3 ของโลก
ชื่อเดิมของพรรคเดโมแครตคือ พรรคเดโมเครติก-ริพับลิกัน ซึ่งก่อตั้งโดยประธานาธิบดีทอมัส เจฟเฟอร์สัน ใน ค.ศ. 1792 ถือเป็นพรรคการเมืองที่เก่าแก่ที่สุดในโลก[ต้องการอ้างอิง] หลังจากชัยชนะของพรรคเดโมเครติก-ริพับลิกันต่อพรรคเฟเดอรัลลิสต์ ในปี 1800 พรรคได้กลายเป็นพรรคการเมืองหลักของสหรัฐฯ ภายในพรรคเองได้แบ่งออกเป็นฝ่ายต่าง ๆ ในที่สุดประธานาธิบดีแอนดรูว์ แจ็กสัน ได้แยกฝ่ายของตนเองออกมาเป็น "พรรคเดโมแครต" ในปี 1828
ในช่วง ค.ศ. 1828–1854 พรรคเดโมแครตสลับขึ้นครองอำนาจกับพรรควิก จนกระทั่งช่วงสงครามกลางเมืองอเมริกา พรรคเดโมแครตต้องเผชิญกับคู่แข่งหน้าใหม่แทนพรรควิกที่ล่มสลายไป ซึ่งก็คือ พรรคริพับลิกัน ภายใต้การนำของประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอล์น ซึ่งครองอำนาจเหนือพรรคเดโมแครตในช่วงปี 1860-1896
พรรคเดโมแครตกลับมาครองอำนาจในทำเนียบประธานาธิบดีอีกครั้งในช่วงปี 1932 โดยการนำของประธานาธิบดีแฟรงกลิน ดี. รูสเวลต์ ซึ่งตรงกับช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง หลังจากนั้นผู้สืบทอดตำแหน่งประธานาธิบดีที่สำคัญคือ แฮร์รี เอส. ทรูแมน และจอห์น เอฟ. เคนเนดี
Over the last decade, the Democratic Party has moved significantly to the left on almost every salient political issue... on social, cultural and religious issues, particularly those related to criminal justice, race, abortion and gender identity, the Democrats have taken up ideological stances that many of the college-educated voters who now make up a sizable portion of the party’s base cheer...
...The Democratic-Republican and Whig parties are considered the predecessors of today's Democratic and Republican parties, respectively.
In one sentence, Polk enlisted the aid of every senior Democrat in the campaign and squelched the usual Whig complaints about "King Andrew" and the Democrats' abuses of executive power.
In the United States, the Democratic Party represents itself as the liberal alternative to the Republicans, but its liberalism is for the most part the later version of liberalism—modern liberalism.
In the corporate governance area, the center-left repositioned itself to press for reform. The Democratic Party in the United States used the postbubble scandals and the collapse of share prices to attack the Republican Party ... Corporate governance reform fit surprisingly well within the contours of the center-left ideology. The Democratic Party and the SPD have both been committed to the development of the regulatory state as a counterweight to managerial authority, corporate power, and market failure.
Over the last decade, the Democratic Party has moved significantly to the left on almost every salient political issue... on social, cultural and religious issues, particularly those related to criminal justice, race, abortion and gender identity, the Democrats have taken up ideological stances that many of the college-educated voters who now make up a sizable portion of the party’s base cheer...
But the cofluence of economic problems and resurgent cultural issues has helped turn the emerging class divide in the Democratic coalition into a chasm, as Republicans appear to be making new inroads among nonwhite and working class voters... For the first time in a Times/Siena national survey, Democrats had a larger share of support among white college graduates than among nonwhite voters - a striking indication of the shifting balance of political energy...
The Democratic Party is losing support not just among White, but all non-college educated voters, trailing the GOP by 12 points. It is becoming the party of upscale urban and suburban voters, while Republicans are beginning to consolidate a multiracial coalition of working-class voters.
This article uses material from the Wikipedia ไทย article พรรคเดโมแครต (สหรัฐ), which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.