Ustav Australije

Sastoji se od nekoliko dokumenata. Najvažniji od njih svakako je Ustav australskog Commonwealtha, koji se najčešće naziva "Ustavom". Ustav je potvrđen od strane građana australskih kolonija tokom serije referenduma u periodu od 1899. do 1900. godine, nakon čega je nacrt potvrdio Parlament Ujedinjenog Kraljevstva pod nazivom Ustavni zakon australskog Commonwealtha iz 1900. godine.

Ustavni zakon australskog Commonwealtha iz 1900. godine izglasan je 9. srpnja 1900. godine, a na snagu je stupio 1. siječnja 1901. godine. Iako je zakon inicijalno izglasao britanski parlament, Zakon o Australiji iz 1986. oduzeo je parlamentu u Londonu pravo izmjene australskog ustava, koji se od stupanja na snagu navedenog zakona mogao mijenjati samo pomoću zakonski propisane referendumske procedure. Ustav se sastoji od ukupno VIII glava koje reguliraju trodiobu vlasti i ovlasti svake od grana, odnos središnje i federalne vlasti te proceduru mijenjanja ustava. Tokom godina, Ustav je amandmanima mijenjan u ukupno šest navrata, a znakovito je priznavanje ustavnih konvencija kao izvora ustavnog prava u Australiji.

Osim samog Ustava, nekolicina zakonskih akata ima ustavnopravni značaj u pravu Australije. Akti u pitanju su Westminsterski statut iz 1931. godine, koji je usvojen temeljem Zakona o usvajanju Westminsterskog statuta iz 1942. godine, te Zakon o Australiji iz 1986. godine, koji je izglasan u parlamentima svih australskih saveznih država, britanskom parlamentu i australskom saveznom parlamentu. Westminsterski status smatra se aktom kojim je Australija, de iure, postala nezavisna država, dok je Zakon o Australiji raskinuo preostale ustavne veze između Ujedinjenog Kraljevstva i Australije. Iako je britanski monarh vladar u obje zemlje, njegove ustavne uloge su u dvama zemljama uvelike različite.

Temeljem australskog common law sustava, pravo tumačenja ustavnih odredaba imaju Visoki sud Australije i Savezni sud Australije. Njihove odluke doprinose tumačenju i primjeni Ustava.