Barantena

Su trèmene barantena o carantena derivat de su nùmeru baranta e faghet riferimentu a s'atzione de abbandare o pònnere a unu cantone persones o animales durante unu perìodu, pro evitare o limitare s'arriscu chi ispargant una determinada maladia cuntagiosa. Su trèmene benit isse e totu dae s'italianu quaranta giorni chi cheret nàrrere baranta dies, e est istadu importadu dae àteras limbas non romanzas comente s'inglesu (quarantine), o su tedescu (Quarantäne).

S'isulamentu s'imponiat a sos viagiadores e a sas mertzes chi benint de zonas endèmicas de tzertas maladias o cun epidèmias connotas. Sas formas de isulamentu prus antigas connotas sunt cuddas mentovadas in su Pentatèucu (Bìbbia) de in ue si sunt inditados sos cussìgios, mescamente in su casu de sa lepra. Partende dae sos de 13 e 14 sèculos si difundet s'impreu suo che mesura de cuntrollu sanitàriu.

Sa barantena est unu de sos primos mètodos de cumbatu contra de sas maladias infetivas impedende su cuntatu intre sos afetados possìbiles e sos sanos. De custa manera su contàgiu non si produit e sas maladias isparessiant a solas. Su logu in ue si regolliant a sas persones suspetadas de èssere malàidas si numenaiat lazaretu, nùmene chi naschet de su pònnere impare su nùmene de Làzaru, s'amigu malàidu chi Gesùs aiat curadu, cun sa tzitade de Nazareth. Difatis sa maladia chi a livellu istòricu at provocadu custu tipu de atuamentos est istada sa lepra, sa maladia chi Làzaru teniat.

• Epidèmia
• Pandèmia