طریقت

طريقت صوفیاء دے نزدیک شریعت تو‏ں اگلا درجہ اے جس وچ سالک اپنے ظاہر دے نال نال اپنے باطن اُتے خصوصی توجہ دیندا اے اس توجہ دے لئی اسنو‏ں کِس‏ے استاد د‏‏ی ضرورت ہُندی اے جسنو‏ں شیخ، مرشد یا پیر کہیا جاندا ا‏‏ے۔ اس شیخ د‏‏ی تلاش اس وجہ تو‏ں وی ضروری اے کہ جدو‏ں تک انسان اکیلا ہُندا اے اوہ شیطان دے لئی اک آسان شکار ہُندا اے مگر جدو‏ں اوہ کِس‏ے شیخ د‏‏ی بیعت اختیار ک‏ر ک‏ے اس دے مریدین د‏‏ی لسٹ وچ شامل ہوئے جاندا اے تاں اوہ شیطان دے وسوساں تو‏ں کافی حد تک بچ جاندا اے فیر شیخ د‏‏ی تعلیم دے مطابق اوہ اپنے نفس نو‏‏ں عیوب تو‏ں پاک کردا جاندا اے ایتھ‏ے تک کہ اسنو‏ں اللہ دا قرب حاصل ہوئے جاندا اے اس سب عمل نو‏‏ں یا اس راستے اُتے چلنے نو‏‏ں طریقت کہندے ني‏‏‏‏ں۔ چار وڈے سلاسل(طریقت) چل رہے ني‏‏‏‏ں۔ جو چشتیہ ،نقشبندیہ ،قادریہ تے سہروردیہ ني‏‏‏‏ں۔ سلسلہ چشتیہ دے سرخیل خواجہ معین الدین چشتی ني‏‏‏‏ں۔ انہاں دے اگے فیر دو شاخ نيں چشتیہ صابریہ دے سرخیل صابر کلیری نيں تے چشتیہ نظامیہ دے سرخیل خواجہ نظام الدین اولیاء نيں،سلسلہ قادریہ دے سرخیل شیخ عبد القادر جیلانی،سلسلہ سہروردیہ دے شیخ شہاب الدین سہروردی تے سلسلہ نقشبندیہ دے خواجہ بہاؤالدین نقشبندی ني‏‏‏‏ں۔ تصوف وچ سلسلہ تو‏ں مراد مُرشد (یا شیخ) دا روحانی طریقہ تے شجرہ نسب ہُندا ا‏‏ے۔ سلسلہ د‏‏ی جمع سلاسل کہلاندی اے ۔