Tove Ditlevsen: Duńska poetka i prozaiczka

14 grudnia 1917 w Kopenhadze, zm. 7 marca 1976 tamże) – duńska poetka i prozaiczka.

Tove Ditlevsen

Imię i nazwisko	Tove Irma Margit Ditlevsen
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1917 Kopenhaga
Data i miejsce śmierci	7 marca 1976 Kopenhaga
Narodowość	duńska
Dziedzina sztuki	literatura
Nagrody
Złote Laury
Multimedia w Wiki Commons

Urodziła się 14 grudnia 1917 roku w Kopenhadze, w robotniczej rodzinie. Wychowała się w ubogiej dzielnicy. Trudne relacje z rodziną, a w szczególności z matką, pozostawiły piętno na jej dalszym życiu.

Zaczęła pisać wiersze, gdy miała dziesięć lat. Zadebiutowała w 1937 roku w magazynie „Vild Hvede”, publikując wiersz Til mit døde Barn o matce przemawiającej do martwego dziecka. Dwa lata później ukazał się jej pierwszy, dobrze przyjęty, tomik poetycki Pigesind. Z kolei debiutem prozatorskim Ditlevsen była wydana w 1941 roku powieść Man gjorde et Barn Fortræd. Znaczny rozgłos przyniósł jej utrzymany w tradycyjnej formie poetyckiej tomik Blinkende Lygter (1947), który opisywał doświadczenia życiowe kobiet. Na zamówienie duńskiego radia napisała dwie powieści: Vi har kun hinanden (1954) oraz To som elsker hinanden (1960). Prowadziła także rubrykę porad osobistych w tygodniku „Familie Journalen” oraz udzielała się na łamach innych czasopism. W 1956 roku została laureatką Złotych Laurów. W zbiorze esejów Flugten fra opvasken (1959) Ditlevsen wyprzedziła idee ruchów feministycznych, nawołując kobiety do wyzwolenia się z narzuconych im ról społecznych.

Twórczość Ditlevsen w znacznym stopniu oparta jest na jej doświadczeniach z dorastania w ubogiej, robotniczej dzielnicy, które pojawiają się m.in. w powieści Ulica dzieciństwa i w serii brutalnie szczerych wspomnień, które ukazały się w latach 1967–1971. Opisywała doświadczenia życiowe z punktu widzenia kobiet, nierzadko skupiając się na relacjach rodzinnych. Ważnym tematem jej twórczości była także niestałość miłości.

Zmagała się z uzależnieniem od leków. Popełniła samobójstwo.

Za źródłami:

poezja

• 1939: Pigesind
• 1942: Lille Verden: Digte
• 1947: Blinkende Lygter
• 1961: Den hemmelige rude
• 1969: De voksne
• 1973: Det runde værelse

proza

• 1941: Man gjorde et Barn Fortræd
• 1943: Barndommens Gade, wyd. pol.: Ulica dzieciństwa. Agata Lubowicka (tłum.). Marpress, 2021. ISBN 978-83-7528-200-9.brak strony w książce
• 1944: Den fulde Frihed – zbiór opowiadań
• 1946: For Barnets Skyld
• 1948: Dommeren – zbiór opowiadań, wyd. pol. jako Moja żona nie tańczy (razem z Paraplyen i Den onde lykke), tłum. Iwona Zimnicka, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2022, ISBN 978-83-8191-549-6.
• 1952: Paraplyen – zbiór opowiadań
• 1954: Vi har kun hinanden
• 1959: Flugten fra opvasken – eseje
• 1960: To som elsker hinanden
• 1967: Barndom, wyd. polskie jako Trylogia kopenhaska (razem z Ungdom i Gift), tłum. Iwona Zimnicka, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2021, ISBN 978-83-8191-291-4.
• 1967: Ungdom
• 1968: Ansigterne, wyd. pol.: Twarze. Elżbieta Frątczak-Nowotny (tłum.). Kojro, 2007. ISBN 978-83-916458-4-0.brak strony w książce
• 1971: Gift
• 1975: Tove Ditlevsen om sig selv
• 1975: Vilhelms værelse