Spółgłoska Zwarta

Spółgłoski zwarte z plozją nazywa się spółgłoskami zwarto-wybuchowymi.

Spółgłoski zwarte należą do najbardziej rozpowszechnionych dźwięków w językach świata. Prawie wszystkie języki posiadają głoski [p, t, k], a wyjątkowych wypadkach, gdy którejś z nich brak, zwarcie krtaniowe ([ʔ]) ma status fonemu.

W artykulacji spółgłosek zwarto-wybuchowych można wyróżnić następujące fazy:

• implozja – w jamie ustnej dochodzi do zablokowania przepływu powietrza,
• zwarcie – napływające z płuc powietrze zatrzymuje się przed utworzoną blokadą,
• plozja – narastające ciśnienie przerywa zaporę, dochodzi do eksplozji.

Spółgłoski zwarte mogą też być artykułowane bez plozji. W języku wietnamskim wygłosowe spółgłoski zwarte wymawiane są bez plozji.

Spółgłoski zwarte, w szczególności bezdźwięczne, mogą też być wymawiane z przydechem.

Zwartym spółgłoskom bezdźwięcznym może towarzyszyć dodatkowe zwarcie strun głosowych, mówi się wtedy o spółgłoskach ejektywnych.

W alfabecie fonetycznym IPA wymienione są m.in. następujące spółgłoski zwarte:

• dwuwargowe
  • [p] (^ⓘposłuchaj), [b] (^ⓘposłuchaj)
• przedniojęzykowe
  • [t] (^ⓘposłuchaj ), [d] (^ⓘposłuchaj)
• przedniojęzykowe z retrofleksją
  • [ʈ] (^ⓘposłuchaj), [ɖ] (^ⓘposłuchaj)
• środkowojęzykowe
  • [c] (^ⓘposłuchaj), [ɟ]
• tylnojęzykowe
  • [k] (^ⓘposłuchaj), [ɡ] (^ⓘposłuchaj)
• języczkowe
  • [q] (^ⓘposłuchaj), [ɢ] (^ⓘposłuchaj)
• nagłośniowa
  • [ʡ]
• krtaniowa (zwarcie krtaniowe)
  • [ʔ] (^ⓘposłuchaj)

Spółgłoski zwarte z plozją to inaczej spółgłoski zwarto-rozwarte, spółgłoski plozywne. Spółgłoski zwarte razem ze spółgłoskami nosowymi i zwarto-szczelinowymi tworzą wspólnie klasę spółgłosek okluzywnych (od łac. occlusio – „zamknięcie”).

• Spółgłoski zwarte w sindhi (łącznie 24 spółgłoski zwarte)