Podskoczek Egipski: Gatunek gryzonia

Podskoczek egipski występuje w zachodnio-północnej i północnej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie zamieszkując w zależności od podgatunku:

• J. jaculus jaculus – Maroko, Algieria, Tunezja, Libia, Egipt, Sahara Zachodnia, Mauretania, północny Senegal, Mali, Niger, północno-wschodnia Nigeria, Czad i Sudan.
• J. jaculus schlueteri – północno-wschodni Egipt (północna część półwyspu Synaj), Strefa Gazy i Izrael; prawdopodobnie również skrajnie zachodnia Jordania.

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz nadając mu nazwę Mus jaculus. Holotyp pochodził z Piramid w Gizie, w Egipcie.

We wcześniejszych ujęciach systematycznych J. hirtipes i J. loftusi były zaliczane do J. jaculus. Filogenetycznie J. jaculus należy do podrodzaju Jaculus i jest taksonem siostrzanym kladu J. hirtipes + J. loftusi. Taksonomia dotycząca podgatunków powinna zostać zrewidowana, ponieważ poprzednie analizy opierały się na mieszanych próbkach J. hirtipes i J. jaculus. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki.

Etymologia

• Jaculus: łac. iaculus „to, co jest rzucane, strzałka”, od iacio „rzucać”.
• schlueteri: Wilhelm Schlüter, Jr., (1866–1938), niemiecki sprzedawca specjalizujący się w historii naturalnej.

 

Podskoczek egipski jest najmniejszym spośród gatunków rodzaju Jaculus. Ma bardzo długi ogon, a jego tylne łapy są silne, masywne i bardzo sprężyste. Umożliwiają gryzoniowi skuteczną ucieczkę przed drapieżnikami.

Garnitur chromosomowy podskoczka egipskiego tworzy 48 par chromosomów.

 

Prowadzi nocny tryb życia, dzięki czemu chroni organizm przed przegrzaniem i odwodnieniem. Okres letni stara się przetrwać w estywacji. Obniżeniu ulega aktywność życiowa i spowalniają się procesy metaboliczne zwierzęcia. Podskoczek egipski spędza dnie w norach. Na powierzchni porusza się na tylnych łapach, wykonując długie, nawet kilkumetrowe skoki. Na wolności może żyć do około 4 lat.

Siedlisko podskoczka egipskiego jest znacznie zróżnicowane. Mieszka zarówno wśród pustynnych wydm, jak i w terenie skalistym. Zawsze jednak szuka miejsc, w których można odnaleźć roślinność, stanowiącą jego pożywienie.

Podskoczek egipski żywi się korzeniami, trawami, nasionami, a także owadami. Gryzoń ten nie pije wody. Pozyskuje ją wyłącznie z pokarmu stałego – zielonych części roślin i z owadów. Polują na niego: lis blady (Vulpes pallida), lis rudy (Vulpes vulpes), wąż Malpolon moilensis, zorilla paskowana (Ictonyx striatus) i efa piaskowa (Echis carinatus).

• O. Thomas. New African Epimys and Jaculus. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight-series. 11, s. 482–485, 1913. (ang.). 
• O. Thomas & M.A.C. Hinton. Captain Angus Buchanan's Aïr Expedition. II. On the mammals (other than ruminants) obtained during the expedition to Aïr (Asben). „Novitates zoologicae”. 28 (1), s. 1–13, 1921. (ang.). 
• R. Cheesman & M.A.C. Hinton. On the mammals collected in the desert of Central Arabia by Major R. E. Cheesman. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 14, s. 548–558, 1924. (ang.). 
• G.L. Ranck. The rodents of Libya: taxonomy, ecology, and zoogeographical relationships. „Bulletin of the United States National Museum”. 275, s. 1–264, 1968. (ang.).