Powiat Bobrujski

W latach 1919–1920 powiat w składzie okręgu mińskiego Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich (ZCZW) – tymczasowej jednostki terytorialnej pod polską administracją. Odpowiadają mu dzisiejsze rejony: bobrujski, hłuski, kirowski, kliczewski, osipowicki w obwodzie mohylewskim i rejony oktiabrski oraz swietłahorski w obwodzie homelskim na białoruskim Polesiu.

Według spisu ludności w grudniu 1919 roku powiat bobrujski okręgu mińskiego ZCZW zamieszkiwało 188 967 osób, z których 74,4% zadeklarowało się jako Białorusini, 14,3% – Żydzi, 4,9% – Polacy, 2,5% – „tutejsi”, 0,3% – Litwini, 3,6% – przedstawiciele innych narodowości (w znacznej części Rosjanie). Na terytorium powiatu znajdowało się 1030 miejscowości, z których 6 miało 1–5 tys. mieszkańców i jedna powyżej 5 tys. mieszkańców. Był nią Bobrujsk z 29 704 mieszkańcami.

W powiecie bobrujskim okręgu mińskiego ZCZW, w roku szkolnym 1919/1920 działało 150 szkół powszechnych i 5 szkół średnich. Ogółem uczyło się w nich 12 028 dzieci i pracowało 334 nauczycieli.

• Zeszyt VII. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (grudzień 1919). Lwów – Warszawa: Książnica Polska T-wa Naucz. Szkół Wyższych, 1920, s. 50, seria: Prace geograficzne wydawane przez Eugenjusza Romera.
• Joanna Gierowska-Kałłaur: Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (19 lutego 1919 – 9 września 1920). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, Instytut Historii PAN, 2003, s. 447. ISBN 83-88973-60-6.

• Powiat bobrujski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 265 .
• Powiat bobrujski (Gubernia mińska). Mapa administracyjna. (pol.)