Nornik Łąkowy: Gatunek gryzonia

Nornik łąkowy występuje we wschodniej Ameryce Północnej zamieszkując w zależności od podgatunku:

• M. pennsylvanicus pennsylvanicus – skrajnie południowo-wschodni Quebec i Nowy Brunszwik, Kanada oraz Dakota Południowa, północna i wschodnia Nebraska oraz skrajnie północno-wschodni Kansas na wschód od wybrzeża Oceanu Atlantyckiego od Maine na południe do Karoliny Południowej, Stany Zjednoczone.
• M. pennsylvanicus acadicus – Wyspa Księcia Edwarda i Nowa Szkocja, Kanada.
• M. pennsylvanicus breweri – nornik piaskowy – Muskeget Island, Massachusetts, Stany Zjednoczone.
• M. pennsylvanicus copelandi – skrajnie południowy Nowy Brunszwik, Kanada.
• M. pennsylvanicus enixus – środkowy i północno-wschodni Quebec oraz Labrador, Kanada.
• M. pennsylvanicus fontigenus – zachodnie Ontario i południowy Quebec, Kanada.
• M. pennsylvanicus labradorius – północno-zachodni Quebec, Kanada.
• M. pennsylvanicus magdalenensis – Wyspy Magdaleny, Quebec, Kanada.
• M. pennsylvanicus nigrans – wschodnia Wirginia i północno-wschodnia Karolina Północna, Stany Zjednoczone.
• M. pennsylvanicus provectus – Block Island, Rhode Island, Stany Zjednoczone.
• M. pennsylvanicus shattucki – wyspy Isleboro i North Haven, Maine, Stany Zjednoczone.
• M. pennsylvanicus terraenovae – Nowa Fundlandia, Kanada.

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1815 roku amerykański przyrodnik George Ord nadając mu nazwę Mus pennsylvanica. Holotyp pochodził z łąki poniżej Filadelfii, w Pensylwanii, w Stanach Zjednoczonych.

We wcześniejszych ujęciach systematycznych M. pennsylvanicus obejmował zarówno M. drummondii, jak i M. dukecampbelli jako podgatunki, chociaż obecnie te dwa taksony są uważane za odrębne gatunki na podstawie danych genetycznych. Dane genetyczne wskazują, że gatunek ten jest gatunkiem siostrzanym M. drummondii z którym tworzą grupę sisotrzana z M dukecampbelli. M' breweri jest zwykle uważany za odrębny gatunek, lecz badania przeprowadzone w 2020 roku wykazały, że jest podgatunekiem M. pennsylvanicus. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World wstępnie rozpoznają dwanaście podgatunków choć zachodzi potrzeba przebadania ich pod kątem nowoczesnych technik.

Etymologia

• Microtus: gr. μικρος mikros „mały”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”.
• pennsylvanicus: Pensylwania, Stany Zjednoczone.
• acadicus: Akadia (fr. Acadie, ang. Acadia) (była kolonia francuska (obecnie Nowa Szkocja), Kanada).
• breweri: dr Thomas Mayo Brewer (1814–1880), amerykański polityk, redaktor gazety, wydawca, owolog.
• enixus: łac. enixus „wytrwały, gorliwy”.
• fontigenus: łac. fontigena „urodzona przy źródłach lub studniach” (termin poetycki odnoszący się do Muz).
• labradorius: Labrador, Kanada.
• magdalenensis: Wyspy Magdaleny, Quebec, Kanada.
• nigrans: łac. nigrans, nigrantis „czarny, koloru czarnego, ciemny”, od nigrare „być czarnym”, od niger „czarny”.
• provectus: łac. provectus „zaawansowany”.
• shattucki: prof. George Cheyne Shattuck, Jr. (1813-1893), amerykański lekarz w Harvard Medical School w latach 1855–1873.
• terraenovae: łac. terra „ziemia”; novus new (tj. Nowa Fundlandia, Kanada).

Długość ciała (bez ogona) 107–131 mm, długość ogona 33–64 mm, długość ucha 12–16 mm, długość tylnej stopy 18–24 mm; masa ciała około 44 g. Garnitur chromosomowy wynosi 2n = 46, FN = 50.

Występuje na terenach trawiastych i lasach często w pobliżu wody. Nornik łąkowy z łatwością przystosowuje się do najrozmaitszych środowisk. Tworzy kolonie, jednak w ich obrębie każdy dorosły osobnik ma własne terytorium. Gryzonie te robią wiodące w runi ścieżki. Żywi się pokarmem roślinnym, jak kora, nasiona, korzenie i trawy. Gniazda z trawy buduje w płytkich chodnikach biegnących pod ścieżkami lub w głębszych norach.

Samice w ciągu roku wydają na świat od 3 do 13 miotów, a liczba młodych w miocie może dochodzić do 10. Ciąża trwa 3 tygodnie, a w ciągu 3 tygodni samice są już dojrzałe płciowo.

• Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062  (ang.).
• P.M. Youngman. Insular populations of the meadow vole, Microtus pennsylvanicus, from northeastern North America, with descriptions of two new subspecies. „Journal of Mammalogy”. 48 (4), s. 579–588, 1967. DOI: 10.2307/1377581. (ang.). 
• dr P. Whitfield: Ilustrowana Encyklopedia Zwierząt. Warszawa: 1997. ISBN 83-7066-683-3.brak strony w książce