Obwód Smoleński Mikulino

Ten artykuł dotyczy rosyjskiej wsi. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.

деревня, trb. dieriewnia) w zachodniej Rosji, w osiedlu wiejskim Pieriewołoczskoje rejonu rudniańskiego w obwodzie smoleńskim.

Mikulino

Микулино

wieś (trb. dieriewnia)
Państwo	Rosja
Obwód	smoleński
Rejon	rudniański
Powierzchnia	2,06 km²
Wysokość	201 m n.p.m.
Populacja (2010) • liczba ludności	97
Nr kierunkowy	+7 48141
Kod pocztowy	216763
Tablice rejestracyjne	67
Położenie na mapie obwodu smoleńskiego Mikulino
Położenie na mapie Rosji Mikulino
55°01′52″N 31°06′18″E/55,031111 31,105000
Multimedia w Wiki Commons

Miejscowość położona jest nad Rutawieczem, między dwoma jeziorami Witrino i Bolszoje Rutawiecz, 6 km od granicy z Białorusią, przy drodze regionalnej 66N-1615 (66K-28 – Pieriewołoczje – Mikulino), 4 km od drogi regionalnej 66K-28 (Diemidow – Rudnia), 9 km od drogi federalnej R120 (Orzeł – Briańsk – Smoleńsk – granica z Białorusią), 3 km od centrum administracyjnego osiedla wiejskiego (Pieriewołoczje), 9,5 km od centrum administracyjnego rejonu (Rudnia), 66,5 km od Smoleńska.

W granicach miejscowości znajduje się jezioro Głybaj i ulice: Borkowskaja, Centralnaja, Czuriłowskaja, Łogowaja.

 

W 2010 r. miejscowość zamieszkiwało 97 osób.

Do XV wieku na terenie wsi istniał ufortyfikowany gród o nazwie Mikulin. Od średniowiecza w składzie Wielkiego Księstwa Litewskiego, a następnie Rzeczypospolitej Obojga Narodów w obrębie powiatu orszańskiego. Dawna własność Ogińskich. W 1720 r. kasztelan witebski Marcjan Michał Ogiński ufundował w Mikulinie kościół św. Antoniego i klasztor zakonu bernardynów. Po pierwszym rozbiorze Rzeczypospolitej w 1772 roku w składzie Imperium Rosyjskiego, w powiecie orszańskim, obwodu mohylewskiego. W 1780 roku własność Mateusza Ogińskiego. Po stłumieniu Powstania styczniowego, w 1866 r. władze rosyjskie zabrały wiernym kościół katolicki św. Antoniego i przekazały na rzecz cerkwi prawosławnej.

W czasie II wojny światowej od lipca 1941 roku wieś była okupowana przez hitlerowców. Wyzwolenie nastąpiło w październiku 1943 roku.

W 1704 roku kapituła prowincji bernardynów w Wielkim Księstwie Litewskim zaakceptowała finansową fundację kasztelana witebskiego Marcjana Michała Ogińskiego i jego żony, którą była Teresa Brzostowska. Małżonkowie oświadczyli, że zbudują drewniany klasztor i drewniany kościół pod wezwaniem Św. Antoniego, który miał też pełnić funkcję kościoła parafialnego. Utrzymanie klasztoru miało być od 1710 roku sfinansowane z procentu od 150 tysięcy złotych polskich zapisanego na dobrach majątkowych Mikulin. Drewniany kościół spłonął w 1804 lub 1805 roku. Po pożarze msze katolickie przeniesiono do refektarza zbudowanego niewiele wcześniej murowanego klasztoru bernardynów. Murowany kościół ukończono budować w roku 1829 i miał on kształt prostokąta, nie miał wieży, posiadał trzy nawy, a na fasadzie od strony wschodniej miał czterokolumnowy portyk toskański. Pomiar kościoła i plan wykonano w 1833 roku. Władze rosyjskie odebrały kościół miejscowym katolikom i w 1839 roku przekazały budynek na cerkiew pod wezwaniem Trójcy Świętej. W 2 połowie XIX wieku kościół przebudowano, zmieniając jego orientację, dodano od strony zachodniej wieżę-dzwonnicę i przedsionek, na dachu umieszczono kopuły. Klasztor przekazany prawosławnym został rozebrany.

• Osada na północnym brzegu jeziora Głybaj (Hołobaj) (III–VII wiek n.e.)
• Grodzisko średniowiecznej osady Mikulin
• Grodzisko na południowych obrzeżach wsi (zamieszkane między końcem I tysiąclecia n.e. a XIII wiekiem, potem prawdopodobnie ludność przeniosła się do Mikulina)
• Grupa 4 kurhanów 4 km na wschód od wsi
• Mogiły 6 minerów (bohaterowie Związku Radzieckiego), którzy 8 maja 1943 roku dokonali sabotażu w pobliżu stacji Lelekwinskaja, a 4 dni później zginęli otoczeni przez oddział SS

• Konstantin Michajłowicz Kosmaczow (1911–1992) – białoruski i radziecki artysta malarz

• 6 bohaterów ZSRR (grupa Kołosowa) poległych 12 maja 1943 roku w pobliżu wsi Kniażyno (już nieistniejąca miejscowość przy granicy z Białorusią, 3 km na południe od Dubrowki): Iwan Kuriłłowicz Bazylew (ur. 1922), Filipp Iwanowicz Biezrukow (ur. 1922), Władimir Pietrowicz Goriaczow (ur. 1923), Wiaczeslaw Borisowicz Jefimow (ur. 1923), Nikołaj Wasiljewicz Kołosow (ur. 1919), Michaił Wasiljewicz Miagkij (ur. 1922)