Marija Gimbutas (lit. Marija Gimbutienė; ur.
23 stycznia 1921 w Wilnie, zm. 2 lutego 1994 w Los Angeles) – amerykańska archeolożka pochodzenia litewskiego, profesorka Uniwersytetu Kalifornijskiego, badaczka religii i kultur neolitycznych i epoki brązu Starej Europy (zgodnie z terminem, który wprowadziła do archeologii) oraz autorka teorii kurhanowej. Jej publikacje wprowadziły nową perspektywę do archeologii, poprzez połączenie tradycyjnej metody archeologicznej z lingwistyką i interpretacją mitologii. Jej działalność naukowa, a zwłaszcza teoria o egalitarnej strukturze społecznej w Europie epoki neolitu oraz centralnej – materialnej i duchowej – pozycji kobiet, stała się kluczowa dla studiów matriarchalnych i ruchu Bogini. Gimbutas jest jedną z głównych przedstawicielek archeologii feministycznej.
Marija Gimbutas, w Newgrange, Irlandia, wrzesień 1989 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | cmentarz Pietraszuński w Kownie |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość |
Urodzona jako Marija Birutė Alseikaitė (zamężna: Gimbutienė), studiowała na Uniwersytecie Wileńskim. W czerwcu 1942 roku obroniła pracę magisterską. W czasie II wojny światowej od 1942 studiowała w Niemczech archeologię. Stopień doktorski zdobyła w 1946 w Tybindze. Od 1949 przebywała w USA, gdzie pracowała na Uniwersytecie Harvarda, a potem UCLA. Gimbutas była współzałożycielką pisma The Journal of Indo-European Studies (1972). W czerwcu 1993 Marija Gimbutas otrzymała doktorat honoris causa na Uniwersytecie Witolda Wielkiego w Kownie na Litwie.
Zasłynęła swoją pracą o kulturach epoki brązu w Europie środkowej i wschodniej. Na podstawie badań z różnych obszarów wiedzy, jak np. archeologia i lingwistyka, połączyła Indoeuropejczyków z kulturą Jamna (grobów jamowych, 3400–2700 p.n.e.), jej poprzedniczką – kulturą Średni Stog (4500–3500 p.n.e.) oraz kulturą Kchwalyńską. Kultury te łączy pochówek szkieletowy, posypywany ochrą i stopniowy rozwój kurhanów – początkowo małych kopców usypanych z kamienia, aż do wielkich obiektów, przykrywających kilkadziesiąt, a nawet ponad sto pochówków. Wspólne dla tych kultur są obecność ofiar ze zwierząt w pochówkach ludzi i ślady udomowienia konia. Jako preindoeuropejską określiła też kulturę Samara znad środkowej Wołgi, chronologicznie poprzedzającą Średni Stog i Kchwalyńską, bo datowaną na ok. 5500–4800 p.n.e. – okres eneolitu. Już tam stwierdzono udomowienie konia, pochówki z kopcami kamieni i kult słońca.
Innym wnioskiem Gimbutas jest teza o zderzeniu patriarchalnego społeczeństwa Indoeuropejczyków z matriarchalnymi kulturami „Starej Europy”.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Marija Gimbutas, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.