Lee De Forest: Amerykański wynalazca, radiotechnik

26 sierpnia 1873 w Council Bluffs, zm. 30 czerwca 1961 w Los Angeles) – amerykański radiotechnik i wynalazca.

Lee De Forest

De Forest (1904)
Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1873 Council Bluffs
Data i miejsce śmierci	30 czerwca 1961 Los Angeles
Zawód, zajęcie	inżynier radiotechnik
Rodzice	Henry Swift DeForest Anna Robbins
Małżeństwo	Lucille Sheardown (1906) Nora Stanton Blatch Barney (1908–1911) Mary Mayo (1912–1930) Marie Mosquini (1930–1961)
Multimedia w Wiki Commons
Strona internetowa

W 1906 roku zbudował lampę elektronową – triodę, co umożliwiło rozwój m.in. radia, telewizji, radaru oraz komputera. Opracował metodę optycznego zapisywania dźwięku na taśmie filmowej (metoda Photion). Uzyskał ponad 300 patentów, ale niewiele z nich odniosło sukces.

De Forest był synem duchownego protestanckiego, rektora Talladega College (w latach 1879–1896), szkoły dla Afroamerykanów w rasistowskiej wówczas Alabamie. Wychował się w warunkach ostracyzmu społecznego ze strony białych; w dzieciństwie przyjaciół wybierał sobie wyłącznie spośród czarnoskórych. Od dzieciństwa zafascynowany był techniką, a pierwszych wynalazków dokonał jako trzynastolatek. W 1893 roku – wbrew woli ojca, który chciał, by syn wybrał karierę duchownego – De Forest wstąpił do Sheffield Scientific School na Uniwersytecie Yale. W 1899 roku obronił tam pracę doktorską z fizyki. Zainteresował się wtedy zjawiskami elektrycznymi, w szczególności zagadnieniem propagacji fal elektromagnetycznych, w którym osiągnięcia odnotowali wówczas Heinrich Hertz i Guglielmo Marconi. Jego praca doktorska Reflection of Hertzian Waves from the Ends of Parallel Wires była prawdopodobnie pierwszą w dziejach Stanów Zjednoczonych rozprawą o tematyce związanej z radiem.

Po ukończeniu studiów De Forest podjął pierwszą pracę w Western Electric Company w Chicago. W tamtym czasie skonstruował elektrolityczny detektor fal Hertza, który odniósł umiarkowany sukces. W 1902 roku wraz z kilkoma wspólnikami założył De Forest Wireless Telegraph Company i zajął się propagowaniem nowej techniki radiowej na publicznych pokazach dla przedsiębiorców, prasy i wojska. W 1906 roku przedsiębiorstwo stało się niewypłacalne, co było spowodowane tym, że partnerzy biznesowi De Foresta dwukrotnie go oszukali.

W 1910 roku De Forest zorganizował i przeprowadził pierwszą transmisję radiową z Metropolitan Opera House w Nowym Jorku.

 

W 1920 roku De Forest rozpoczął pracę nad stworzeniem systemu rejestracji i reprodukcji dźwięku dla potrzeb filmu. System ten, nazwany Phonofilm, był demonstrowany w kinach w latach 1923–1927. System działał, jednak jakość odtwarzanego dźwięku była kiepska, toteż nie odniósł on sukcesu.

W latach 30. De Forest skonstruował Audion – medyczne urządzenia do diatermii. Podczas II wojny światowej prowadził tajne badania wojskowe w Bell Telephone Laboratories. Jako jeden z „ojców radia” De Forest był wspierany, bezskutecznie, w otrzymaniu przez niego Nagrody Nobla.

Choć w ciągu swego życia De Forest miał wielu pracodawców, to zasadniczo był indywidualistą i większość wynalazków stworzył poza pracą etatową. De Forest, mający skomplikowaną osobowość, był zamknięty w sobie i dręczony był wątpliwościami, niezdecydowaniem i egocentryzmem. Trzykrotnie rozwiedziony, w czwartym małżeństwie z Marią Mosquini pozostawał w związku od 1930 roku aż do swej śmierci w 1961 roku.

W 1922 roku otrzymał Medal Honorowy Instytutu Inżynierów Radiowych (później Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników) za wynalezienie trójelektrodowego wzmacniacza i wkład w rozwój łączności radiotelefonicznej, a w 1946 roku Medal Edisona za „pionierskie osiągnięcia w technice radiowej i wynalazek lampy próżniowej sterowanej w siatce o wielkich skutkach technicznych i społecznych”. W 1960 roku, podczas 32. ceremonii wręczenia Nagród Akademii Filmowej, wyróżniono De Foresta Honorowym Oscarem za „wynalazki, które pozwoliły na umieszczenie dźwięku w filmach”.

De Forest zmarł jako ubogi człowiek, mając na swoim rachunku bankowym zaledwie 1250 USD. Został pochowany na cmentarzu San Fernando Mission w Los Angeles.

De Forest był konserwatywnym republikaninem i żarliwym antykomunistą oraz antyfaszystą. W 1932 roku, podczas Wielkiego Kryzysu, głosował na Franklina Roosevelta, ale później miał do niego urazę, nazywając go „pierwszym faszystowskim prezydentem Ameryki”. W 1949 roku „Wysłał listy do wszystkich członków Kongresu, wzywając ich do głosowania przeciwko medycynie uspołecznionej, mieszkalnictwu subsydiowanemu przez rząd federalny i podatkowi od nadmiernych zysków”. W 1952 roku napisał do nowo wybranego wiceprezydenta Richarda Nixona, wzywając go do „prowadzenia z nową energią waszej dzielnej walki o wyeliminowanie komunizmu ze wszystkich gałęzi naszego rządu”. W grudniu 1953 roku zrezygnował z prenumeraty konserwatywnego „The Nation”, zarzucając mu, że jest „pełzający komunizm”.

• Lee de Forest.org (ang.)