Kulon Plażowy

Kulon plażowy
	Esacus magnirostris
	(Vieillot, 1818)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	siewkowce
Rodzina	kulony
Rodzaj	Esacus
Gatunek	kulon plażowy
Synonimy
	Œdicnemus magnirostris Vieillot, 1818; Burhinus magnirostris (Vieillot, 1818); Esacus giganteus (Wagler, 1829); Burhinus giganteus (Wagler, 1829); Esacus neglectus (Mathews, 1912); Burhinus neglectus (Mathews, 1912);
	Œdicnemus magnirostris Vieillot, 1818; Burhinus magnirostris (Vieillot, 1818); Esacus giganteus (Wagler, 1829); Burhinus giganteus (Wagler, 1829); Esacus neglectus (Mathews, 1912); Burhinus neglectus (Mathews, 1912);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	; Jasnozielone pola są zasiedlane przez kulona plażowego, ciemnozielone przez kulona wielkodziobego
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wiki Commons

Występuje na wybrzeżach wschodniej i północnej Australii, w Indonezji, na Półwyspie Malajskim, Andamanach, Filipinach, Nowej Gwinei i innych wyspach południowo-zachodniego Pacyfiku. Nie wyróżnia się podgatunków.

Morfologia

Wygląd

Nie występuje dymorfizm płciowy. Ma duży i dość gruby dziób z żółtym początkiem i czarnym końcem. Na głowie kontrastowy rysunek. Przez oko przebiega czarny pas, nad nim biały, jednakże kantarek i czoło są normalne (brudnobiałe). Od kącików dzioba biegnie czarna plamka. Beżowy wierzch głowy jak i skrzydła oraz ogon. Na skrzydle dwa paski: biały i czarny. Lotki są ciemniejsze. Dosyć długie, żółte nogi zakończone czarnymi pazurkami.

Wymiary

długość ciała: 51–57 cm
rozpiętość skrzydeł: 89–109 cm
masa ciała: samce 870–1130 g, samice 980–1020 g

Ekologia i zachowanie

Biotop

Spokojne plaże, terasy zalewowe, przybrzeżne zatoki i namorzyny.

Zachowanie

Powoli chodzi po plaży, trochę jak czapla, a czasami biegnie na krótkim odcinku.

Głos

Ostre „uiir-lu”.

Pożywienie

Głównie kraby, poza tym inne skorupiaki oraz nadmorskie bezkręgowce.

Lęgi

Wyprowadza jeden lęg. Gniazdo to zagłębienie w ziemi, czasami wyściela je roślinnością. Składa 1 jajo wysiadywane przez minimum 30 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo chwilę po wykluciu. Są zagniazdownikami.

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii NT (bliski zagrożenia). Liczebność światowej populacji szacuje się na co najmniej 6000 osobników. Trend liczebności uznawany jest za spadkowy z powodu niepokojenia przez ludzi i drapieżnictwa inwazyjnych ssaków (np. psów).

Przypisy

Bibliografia

D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Fakty o zwierzętach świata: Ptaki. Multico, 2008. ISBN 978-83-7073-583-8.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

This article uses material from the Wikipedia Polski article Kulon plażowy, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.