Kłoć Wiechowata

Występuje w niemal całej Europie z wyjątkiem jej wschodniej części oraz w Australii. W Polsce we wschodniej części Lubelszczyzny, na Równinie Augustowskiej, na Pomorzu, ziemi lubuskiej i w Wielkopolsce, poza tym na kilku rozproszonych stanowiskach.

Kłoć wiechowata

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	kłoć
Gatunek	kłoć wiechowata
Nazwa systematyczna
Cladium mariscus (L.) Pohl Tent. fl. bohem. 1:32. 1809
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
najmniejszej troski
Multimedia w Wiki Commons

 

 

Pokrój
Roślina zielna, osiąga 2–2,5 m wysokości.
Kwiaty
Kwiatostany złożone z kłosków zebranych w szczytową wiechę. Z kątów liści wyrastają boczne wiechy. Kłoski długości 3–4 mm, 2-kwiatowe. Kwiaty pozbawione okwiatu, część z nich obupłciowa, reszta męska.
Owoce
Owocki to jajowate, brunatne orzeszki zakończone krótkim dzióbkiem, o długości 3 mm.

 

Kwitnie od czerwca do sierpnia. Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego. Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i wypłyconych jeziorach.

W Polsce od 2004 r. roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia). Zagrożeniem dla gatunku jest postępująca degradacja jezior, następująca w wyniku melioracji i gospodarki rybackiej.