ਖਵਾਲ

ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੱਚਣ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਪੂਰੇ ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਲੜਕਿਆਂ ਅਤੇ ਮਰਦਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਲੈ ਲਈ ਸੀ; ਕੁਝ ਅਰਬ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਨੱਚਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਗਵਾਲ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸ਼ਬਦ ਖਵਾਲ ਦੁਆਰਾ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਖਵਾਲ ਨੇ ਕਾਸਟਨੇਟ ਨਾਮੀ ਸੰਗੀਤ-ਯੰਤਰ ਨਾਲ ਨੱਚ ਕੇ, ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿੰਦੀ ਨਾਲ ਪੇਂਟ ਕਰਕੇ, ਆਪਣੇ ਲੰਬੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ, ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਵਾਲ ਹਟਾ ਕੇ, ਮੇਕਅੱਪ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਕੇ ਔਰਤ ਗਵਾਜ਼ੀ ਦੀ ਨਕਲ ਕੀਤੀ।

ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਚ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸੇ ਵਰਣਨ ਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਵਾਜ਼ੀ [ਮਾਦਾ ਡਾਂਸਰਾਂ] ਦਾ ਨਾਚ। . . ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਮ ਦਿੱਖ ... ਮਰਦਾਨਾ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਇਸਤਰੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ: ਉਹ ਸਿਰ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਲੰਬੇ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਵਾਂਗ ਸਵਾਰ ਕੇ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ... ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਕੋਹਲ ਅਤੇ ਮਹਿੰਦੀ ਲਗਾਉਣ ਵਿਚ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਜਿਹੇ ਹੁੰਦੇ। ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਨੱਚਣ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਨਾ ਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਪਰਦਾ ਕਰਦੇ ; ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਿਰਫ਼ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਲਈ।

ਖਵਾਲ ਨੇ ਮਰਦਾਂ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦਾ ਮਿਸ਼ਰਣ ਪਹਿਨ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਕੀਤਾ। ਖਵਾਲ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮਾਗਮਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਿਆਹ, ਜਨਮ, ਸੁੰਨਤ ਅਤੇ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਸਨ।

ਅਠਾਰ੍ਹਵੀਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹੀਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹੈਰਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਖਵਾਲ ਨੂੰ ਜਿਨਸੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਪਲਬਧ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ; ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੁਰਸ਼ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਸਪਸ਼ਟਤਾ ਭਰਮਾਉਣ ਵਾਲੀ ਲੱਗਦੀ ਸੀ।

ਆਧੁਨਿਕ ਮਿਸਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੈਸਿਵ ਗੇਅ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।

• ਕੋਸੇਕ
• ਬਚ ਬਾਜ਼ੀ