Mangròva

Aqueste biotòp presenta una granda biodiversitat, en particular per la preséncia d'espècias vegetalas se caracterizant per de raices immergidas e per son adaptacion a las condicions particularas de las mangròvas: una salinitat enauçada, una oxigenacion febla, un sòl instable e una aiga pro cauda.

Entre aqueles arbres fòrça resistents a la sal, avem per exemple las espècias:

• Laguncularia racemosa
• Rhizophora mangle
• Avicennia germinans.

Reparticion geografica

La mangròva se desvolopa subre lo litoral dins de zònas suavas e paucas prigondas. Ocupa la màger part de las còstas e dèltas de las regions tropicalas en assegurar una proteccion chanuda contra l'erosion e los tsunamis. Cobrís una superfícia d'aperaquí 150 000 km² sus la nòstra planeta. Se situa per las zònas costièras entre las latituds 25° N e 25° S es a dire la zòna intertropicala :

• En Africa :
  • En Africa de l'Èst : del sud de Somalia a Moçambic se pòt observar una mangròva densa e nauta d'un quinzenat de mètres.
  • Al nòrd, al ras de la mar Roja e de l'ocean Indian, es ja mens densa e fa pas que 5 mètres de naut.
  • En Africa de l'Oèst es presenta dins lo golf de Guinèa.
  • A Madagascar.
• En Asia son presentas las mangròvas dins las illas pus al sud (illas Yaeyama) de Japon e mai en Asia del Sud-Èst e totas las illas que la separa d'Austràlia.
• Lo pus grand ensemble de mangròva del monde son los Sundarbans dins lo dèlta de Ganges e de Bramapotra.
• En America del Sud, la mangròva es gaireben pertot pel litoral nòrd del continent. Aital que dins lo sud de l'America Centrala dusca a l'Equator. D'unes arbres superan 30 mètres de naut en Guaiana.
• En America del Nòrd, la mangròva buta pel litoral sud de Florida ( Estats Units), en particular dins lo parc nacional de Biscayne.