Programmeringsgrensesnitt

Føremålet med eit programmeringsgrensesnitt er å standardisera kommunikasjonen mellom brukarprogramma og operativsystemet, slik at same brukarprogramkode kan rekompilerast og nyttast på fleire ulike operativsystem. Eit programmeringsgrensesnitt gjer det òg enklare å skriva kode, etter som ein ikkje treng å kjenna til og ta omsyn til alle detaljane av operativsystemet.

Det finst ulike typar programmeringsgrensesnitt. Nokre, som POSIX og Win32 , er generelle programmeringsgrensesnitt, som sit mellom operativsystemet og brukarprogramma. Andre, som ALSA, JACK, Core Audio, ASIO , DirectSound, LADSPA, etc., er spesialprogrammeringsgrensesnitt for digital lyd , medan OpenGL og Open Inventor er spesialprogrammeringsgrensesnitt for grafikk.

Når ein programmerer i høgnivåspråk, som til dømes C++ og Java, er det vanleg å nytta eit programvarebibliotek, som Qt, med ferdige modular. Programkoden kommuniserer då med funksjonar i førehandsdefinerte klassar, i staden for brukargrensesnittet til operativsystemet. Programmeraren kan da konsentrera seg om funksjonaliteten, i staden for detaljar.