Altair

Ho ligg fortida i G-skya. Altair er ei hovudseriestjerne klasse A med ein tilsynelatande storleiksklasse på 0,77 og er ein av toppunkta i Sommartreknanten (dei to andre toppunkat er markert av Deneb og Vega).

Altair

Altair in the stjernebilete of Aquila.
Observasjonsdata Epoke J2000.0      Ekvinoks J2000.0 (ICRS)
Stjernebilete	Ørna
Rektascensjon	19h 50m 46.99855s
Deklinasjon	+08° 52′ 05.9563″
Tilsynelatande storleiksklasse (V)	0.77
Karakteristikk
U−B fargeindeks	+0.08
B−V fargeindeks	+0.22
V−R fargeindeks	0.0
R−I fargeindeks	+0.14
Variabel type	Delta Scuti
Astrometri
Eigarørsle (μ)	RA: +536.23 mas/år Dek.: +385.29 mas/år
Parallakse (π)	194.95 ± 0.57 mas
Avstand	16,73 ± 0,05 ly (5,13 ± 0,01 pc)
Absolutt storleiksklasse (MV)	2.21
Detaljar
Masse	1.79 M☉
Radius	1.63 to 2.03 R☉
Luminositet	10.6 L☉
Overflategravitasjon (log g)	4.29 cgs
Temperatur	6,900 to 8,500 K
Metallisitet [Fe/H]	−0.2 dex
Rotasjon	8.9 hours
Rotasjonssnøggleik (v sin i)	240 km/s
Alder	< 1  mrd. år
Andre namn
Atair, α Aquilae, α Aql, Alfa Aquilae, Alfa Aql, 53 Aquilae, 53 Aql, BD+08°4236, FK5 745, GCTP 4665.00, GJ 768, HD 187642, HIP 97649, HR 7557, LFT 1499, LHS 3490, LTT 15795, NLTT 48314, SAO 125122, WDS 19508+0852A.
Databasereferanse
SIMBAD	data

Altair roterer raskt, med ein snøggleik kring ekvator på kring 286 km/s. Rotasjonsperioden er berre kring 9 timar. Til samanlikning bruker sola 25 dagar på ein full rotasjon. Ei undersøking med Palomar Testbed Interferometer avdekte at Altair ikkje er kulerund, men flattrykt på polane på grunn av den store rotasjonssnøggleiken. Andre interferometriske undersøkingar med fleire teleskop innan infraraudt spektrum, har stadfesta dette fenomenet.

Altair ligg 16,7 lysår (5,13 parsec) frå jorda og er ein av dei næraste stjernene som er synlege med det nakne auga. I lag med Beta Aquilae og Gamma Aquilae, dannar ho ei kjend linje av stjerner som stundom vert kalla Aquilafamilien eller Aquilaskaftet.

Satellittmålingar i 1999 med Wide Field Infrared Explorer synte at lysstyrken til Altair varierer svakt, mindre enn ein tusendel. Som følgje av dette vart ho i 2005 identifisert som ei Delta Scuti-variabelstjerne.

Namnet Altair har vore nytta sidan mellomalderen. Det er ei forkorting av det arabisk omgrept النسر الطائر, an-nasr aṭ-ṭā’ir (Den flyande ørna). Namnet Al Nesr Al Tair finst i katalogen til Al Achsasi Al Mouakket, som vart omset til latinsk som Vultur Volans. Dette namnet vart av arabarane nytta om ein asterisme av α, β og γ Aquilae og går truleg attende til den gamle babylonarane og sumerarane, som kalla α Aquilae ørnestjerna. Skrivemåten Atair er òg blitt nytta. Astrolabium frå England og Vest-Europa avbilda Altair og Vega som fuglar.