Schrievwies

Dat gifft för de germaanschen Spraken, wo ok dat Plattdüütsche tohöört, tominnst twee Ansätt, sied dat in dat 18. un 19. Johrhunnert för dat Hoochdüütsche en grötter Diskuschoon över dat rechte Schrieven - dat Rechtschrieven (hoochdüütsch Orthographie) - geev. Dor weern de Bröder Grimm togang, de Konrad Duden un anner Lüüd.

• Luudschrieven (Schriev as du dat höörst)
• etymoloogsch-grammatikaalsch Schrievwies.

Beid Oorten, dor ran to gahn, hebbt ehr Problemens:

• Bi dat Luudschrieven kümmt een mennig Woord komisch vör:
  • t.B. snackt wi vun Oiropa un schrievt Europa.
  • Vun Dörp to Dörp wesselt de Utspraak. De een seggt schöön un schrievt schön, den anner seggt schoin un schrievt scheun un noch een anner seggt schoin un schrievt schön.
• Na de Etymologie un de Grammatik hett dat ok sien Problemens.
  • T.B. dat Schrieven un de Schrift. Wat hett dor de Priorität? Schrieven un de Schriever is mit een lang i un mit een week v. Ik schriev hett een lang i un een week v. He schrifft hett heel kortet i un een hart f. Wi harrn schreven is wedder een lang e un een week v. Allns hangt mit de Grammatik un de Etymologie tosamen, avers wenn wi schrieven deen He schrivvt oder wi harrn schrefen, denn dee dat bannig egenoordig utsehn.