စာစီစာကုံး: မြန်မာ

အကြောင်းအရာ တစ်ရပ်ကို ထင်ရှားပေါ်လွင်အောင် ကျပန်း ရေးဖွဲ့ထားသော စာပင်ဖြစ်သည်။ ရေးသူ၏ အမြင်အတွေ့၊ အသိနှင့် အတွေးအယူအဆတို့ကို ဖော်ထုတ်ပြရသည်။ ကိုယ်ပိုင်စကားပြေ အရေးအသားဖြင့် အတတ်နိုင်ဆုံးဖတ်ကောင်းအောင် ကြိုးစားရေးရခြင်း ဖြစ်သည်။

သင့်တင့်လျောက်ပတ်စွာ စီကုံးရေးသားထားသောစာကို စာစီစာကုံးဟု ခေါ်သည်။ စာစီစာကုံးတစ်ခုတွင် နိဒါန်း၊ စာကိုယ် နှင့် နိဂုံး ဟူ၍ အပိုင်းသုံးပိုင်း ပါဝင်သည်။ သီးခြားအကြောင်းအရာ တစ်ခုနှင့်ပတ်သက်၍ စာကြီးပေကြီးဟန်မပါဘဲ ရိုးရိုးလေး အတိုအကျဉ်းအားဖြင့် ရေးသားတင်ပြသော စာစီကုံးမူတစ်ရပ် ဖြစ်သည်။ သဘောသကန်ကို သရုပ်ပေါ်လွင်ရုံမျှဖြစ်သည်။ မွန်တိမ်းစာစီစာကုံး(၁၀၅၈-၉၅)၊ ဘေကူးစာစီစာကုံး(၁၅၉၇) တို့မှာ စောစွာပေါ်ပေါက်သော စာစီစာကုံးများဖြစ်သည်။ ရေးသားသူ၏ ရှင်းလင်းတင်ပြချက်နှင့် ရည်ရွယ်ချက်ပေါ်လွင် ထင်ရှားလျှင် လုံလောက်ပြီဟု ယူဆကြသည်။ အစမ်းစာဟူ၍လည်းကောင်း၊ စာတမ်းစာဟူ၍လည်းကောင်းး အချို့က ခေါ်တွင်ကြသည်။

1. ခေါင်းစဉ်နှင့် ကိုက်ညီရမည်။
2. ခေါင်းစဉ်နှင့် ကိုက်ညီသော ရေးဟန် ရှိရမည်။
3. ပေးထားသော ပုံကြမ်းအချက်နှင့် ကိုက်ညီရမည်။
4. စာလုံးပေါင်း သတ်ပုံ မှန်ကန်ရမည်။
5. ဝါကျဖွဲ့ထုံး မှန်ရမည်။
6. စကားပြောဟန်ဖြင့် ရေးသားခြင်းကို ရှောင်ရမည်။
7. မတိုလွန်း၊ မရှည်လွန်းသော အတိုင်းအတာ ရှိရမည်။