L'egua Di Fròti

U gh’éa i fròti int’ei cunvaintu e i ea stüfi ‘d fò da mangiò e id fò tüttu, e alua i diza: “Piùma ‘na serva!” E ei guardiàn u gh’ diza: “U n’se pö! Perchè i fròti i n’pöa mìa tegnì ‘d serve!”

“Ma insuma, a la pièma anche vegia, anche brütta, bòsta ch’a n' fòssa ‘n po’ da mangiò, no?” “No, no, u n’se pö” u rispunda ei guardiàn, che pöi u diza: “E bain, i sai stüfi ‘d fò da mangiò? Alua a prinsipiu mi. A fema ’na votta pr’ün, ‘na sman-a, inchö a fas mi, ‘n’òtra votta le, dopudmàn… ” E u s’è missu a fò le da mangiò, ei pòdre guardiàn, ch’u l’ea ei capu.

E u l’à fòttu da mangiò le, u l’à fòt ‘na mnestra sermòza, ncu tanta sò! E pöi anche quella pitansa ch’u gh’ò dó, saìa, ma saìa… E pöi l’a missu ‘n lichettu a-a cantéin-a e a-i pussu. L’à lavó i piatti e tüttu, e i fròti i dizaiva: “Ma l’è gnüu mòttu ei pòdre guardiàn! L’è gnüu mòttu a fò da mangiò paegiu! A tütti i modi l’à lavó i piatti, l’à missu tüttu a postu e u s’ne ndó a drumì e u s’è purtó da baive, mentre a-i òtri u gh’ò lassó l’egua brütta di piatti.

Dopu ‘n po’ i van da-i pussu e u l’è seró, i van in cantéin-a e a l’è serò, i n’gh’aiva ninte da baive e i gh’aiva saighe, ma tanta saighe che i àn bevüu l’egua brütta di piatti! Pe forsa, u n’gh’ea ninte da baive!

E pöi a-u lüdmàn i diza: “Ma, Pòdre guardiàn, csè ch’l’à fòttu? Niòtri a gh’aivmu tanta saighe, u n’è tucó baive l’egua di piatti…” E le u gh’diza: “Ah, a l’ö ditu mi che anche vegia e brütta u n’se pö piò a serva! Alua fai da mangiò. Fai cmè ch’a ema saimpre fòttu. Lichettu a-i pussu a n’ghe ne mettu pü, e mancu a-a cantéin-a a gh’mettu u lichettu. Mangiai e bevai quel chi vrai, ma fàine!”