Musica Universalis

Haec notio, funditus mathematica vel religiosa, cogitatores de musica tenebat usque ad finem Renascentiae, eruditos multorum generum movens, inter quos humanistae.

Notio musicae universalis principium metaphysicum amplectitur quod affirmat coniunctiones mathematicas exprimere qualitates vel tonos energiae qui numeris, angulis, formis, et sonis qui percipi per sensus corporeos possunt, quorum omnes exemplari proportionis inhaerent. Pythagoras primus fuit qui dixit tonum notae musicae proportionem habet longitudinis nervi qui id efficit, et intervalla inter canoras sonorum frequentias rationes numericas simplices constituere. Pythagoras, in ratione Harmonia Sphaeriorum appellata, proposuit Solem, Lunam, et planetas omnes sua murmura unica (resonantiam orbitalem) emittere, in eorum revolutione orbitali condita, et qualitatem vitae in tellure naturam sonorum caelestium repercutit, quamquam ab hominibus audiri non posse. Postea, Plato astronomiam et musicam descripsit gemina sensualis agnitionis studia: astronomia oculis, musica auribus dicata, ambabus cognitionem proportionum numeralium postulantibus.

 

Boethius tris ramos notionis musicae mediaevalis in libro De Musica obtulit:

• musica mundana (aliquando musica universalis appellata)
• musica humana (interna corpus humani musica)
• musica quae in quibusdam constituta est instrumentis (soni a cantoribus et instrumentalistis facti)

Musica universalis, apud scripta Rosicrucianistica Maximi Heindel, auditur in "Regione Cogitationis Concretae," in inferioribus planitiei mentis partibus, quae revera oceanus harmoniae est. In Christianitate esoterica putatur locus ubi status conscientiae Caelum Alterum appellata fit.

Paucae compositiones hodiernae aut notionibus musicae universalis vel harmoniae sphaeriorum alludunt aut in eis innituntur. Inter quas sunt Music of the Spheres, album Michaelis Oldfield, "Om," carmen gregis Moody Blues, et singulus Björkianus de "Cosmogonia," in albo Biophilia (2011) editus.

• Asteroseismologia
• Cosmologia esoterica
• Geometria sacra
• Harmonices Mundi
• Pythagoras
• Shabda

• Burkert, W. 1962. Weisheit und Wissenschaft: Studien zu Pythagoras, Philolaos und Platon. Norimbergae.
• Davis, Henry. 1901. The Republic The Statesman of Plato. Londinii: M. W. Dunne.
• Davis, Henry. 2010. The Republic The Statesman of Plato. Nabu Press. ISBN 9781146979726.
• Hackett, Jeremiah. 1997. Roger Bacon and the sciences: commemorative essays. Brill. ISBN 9789004100152.
• James, Jamie. 1993. The music of the spheres: music, science, and the natural order of the universe. Novi Eboraci: Grove Press. ISBN 0802113079.
• Keplerus, Iohannes. 1619, 1997. The Harmony of the World. Conv. E. J. Aiton, A. M. Duncan, et J. V. Field. Philadelphiae: American Philosophical Society. ISBN 0871692090.
• Plinius. 77, 1938. Natural History, libri 1–3, conv. H. Rackham. Cantabrigiae Massachusettae: Harvard University Press. ISBN 0674993640.
• Richter, L. 2006. Tantus et tam dulcis sonus: Die Lehre von der Sphärenharmonie in Rom und ihre griechischen Quellen. In Geschichte der Musiktheorie 2:505-634. Darmstatiae.
• Smith, Mark A. 2006. Ptolemy's theory of visual perception: an English translation of the Optics. Philadelphiae: American Philosophical Society. ISBN 9780871698629.
• Soanes, Catherine, ed. 2006. The Oxford Dictionary of English. Ed. secunda. Oxoniae: Oxford University Press. ISBN 3411021446.
• Weiss, Piero, et Richard Taruskin. 2008. Music in the Western World: a history in documents. Cengage Learning. ISBN 9780534585990.
• Wille, G. 1967. Musica Romana: Die Bedeutung der Musik im Leben der Römer. Amstelodami.

• Calter, Paul. Pythagoras & Music of the Spheres. www.dartmouth.edu. Geometry in Art & Architecture.
• Plant, David. Johannes Kepler & the Music of the Spheres. www.skyscript.co.uk.
• Music of the Spheres, www.crystalinks.com