Якуб Колас

1882 жылы 22-қазанда Минск облысының Столбцы қаласында дүниеге келген. 1902 жылы Несвижск оқытушы семинариясын бітіріп, Пинщинеде мұғалімдік қызмет атақарады. 1916 жылы Москва қаласында Александров атындағы әскери училищені аяқтап, Пермьде қызмет атқарады. 1917 жылы Румын майданына жіберіледі. Соғыстан қайтқан соң 1918 жылы Обаянь қаласында мұғалімдік қызмет атқарады. 1921 жылдан бастап шығармашылық, ғылыми жұмыспен айналысады.

"Песни неволи" (1908), "Песни печали" (1910), "Рассказы" (1912), "Родные образы" (1914),

ХХ ғасырдың 20-жылдарында "Новая земля" (1923), "Сымон-музыкант" (1925), "В полесской глуши" (1922), "В глубине Полесья" (1928), "На просторах жизни" (1926) повестері және лирикалық өлеңдері мен пьесалары жазылды. 30 жылдары "Колхозное" (1930), "Осеннее" (1935) өлеңдер циклі, "Отщепенец" (1930-1931), "Трясина" (1933) повестері жарық көрген. "Отомстим" (1942), "Голос земли" (1943), "Суд в лесу" (1943), "Возмездие" (1945) шығармаларында Беларус халқының қаҺармандарын, партизандардың ерлігін жырлай отырып, фашист басқыншыларын жеңетіндіктеріне сенім білдіреді.

Көптеген жазушыпармен достық қарым-қатынасын үзген емес. Әсіресе М. Әуезовпен байланысы ерекше болды. Мүхаңның шығармашылығын әрдайым жоғары бағалады.

Қазақ әдебиетін аз аударады деп, аудармашыларға ренжиді екен («М. О. Әуезовтін өмірі мен шығармашылық шежіресі», 1997, 553- бет). Әуезов «КСРО халықтары әдебиеттерінің өркендеуі» атты мақаласында Коласты белорус халқының жаңа әдебиетін жасаушы қаламгер, өлеңдері күреске шақыратын ақын, білікті оқымысты және публицист ретінде жоғары бағалаған.