Оның шығармашылығын аяғына нық тұрған үйдей қарастырады, бірақ композиторлық техника көзімен қараса ол Жаңа Веналық мектеппен жақындаса алады. Сол заманның композиторларының алдындағы «жеткіліксіздік», «дәлсіздік» мәселелерін шешу үшін Скрябин гармонияны қиындатады. Ол музыкаға жарық түсірді, яғни тарихта алғаш рет ол музыкалық түрлі түсті жарықтарды (светомузыка) пайдаланды.

Скрябин Мәскеу университетінің студентінің, кейін белгілі дипломат және стат кеңесшісіне айналған Николай Александрович Скрябиннің (1849—1915) отбасында, Кирьяковтардың қалалық бекінісінде дүниеге келген.

Кулишкадағы Үш Жарықшы храмында шоқындырылған. Болашақ композитордың әкесінің дворян тұқымы ежелгі не дәулетті болған емес.

Мәскеудің орталық тарихи мұрағатында «метрикалық кітап» сақталған, оған композитордың туғаны мен болашағы туралы ақпарат еңгізілген.

Скрябин бес жасында фортепианода ойнай білді, кейін оның бойында композицияға деген қызығушылық туды, бірақ отбасылық дәстүр бойынша (композитор Скрябиннің әулеті XIX ғасырдың басынан бастап белгілі, олардың отбасынан көп әскери тұлғалар шыққан) 2-ші Мәскеу кадет корпусына берілді. Өзін музыкаға арнауды шешіп, Скрябин Георгий Эдуардович Конюстен, кейін Николай Сергеевич Зверевтен (фортепиано) және Сергей Иванович Танеевтен (музыка теориясы) сабақ алып отырды.

Кадет корпусын аяқтап, Скрябин Мәскеу консерваториясының фортепиано класына Василий Ильич Сафонов пен Антон Степанович Аренскийдің композициялық класына оқуға түседі. Аренскиймен сабақтары еш нәтиже көрсетпеді, сол себепті 1891 жылы Скрябин композиция класынан үлгерімінің нашарлығына байланысты шығып қалады, бірақ соған қарамастан, ол фортепиано бойынша курсты керемет аяқтап, бір жылдан кіші медальмен марапатталды (консерваторияны сол жылы бітірген Сергей Васильевич Рахманинов, үлкен медальдің иесі атанды, себебі ол композиция курсын жақсы аяқтады).

Александр Николаевичтің жеті баласы болды: төртеуі алғашқы некесінен (Римма, Елена, Мария және Лев) және үшеуі екінші некесінен (Ариадна, Юлиан және Марина). Олардың үшеуі кішкентай кездерінде, кәмелетке жетпей қайтыс болған. Белгілі пианист Вера Исаковичпен болған бірінші некесінде туған төрт баладан (үш қыз бен бір ұл) кішкентай кезінде екеуі қайтыс болды. Алдымен Скрябиндердің үлкен қызы — жеті жасар Римма (1898—1905) қайтыс болды — бұл Швейцариядағы, Женева маңындағы Везна саяжайында болды, сонда Вера Скрябина өз балаларымен бірге тұратын. Римма 1905 жылдың 15 шілдесінде кантональді ауруханада түйнектен (ішектердің түйіліп қалуы) қайтыс болды.

Скрябин ол кезде италиялық Больяско қаласында Татьяна Шлёцер атты өзінің екінші болашақ әйелімен тұратын. «Скрябин Римманы бәрінен артық жақсы көретін, оның өлімі оған ауыр тиді. Ол оны жерлеу рәсіміне келіп, оның табытының алдында қатты жылады. <…> Бұл Александр Николаевич пен Вера Ивановнаның соңғы кездесуі болды».

•Музыканттар және композиторлар. Қысқаша өмірбаяндық анықтама. М. 2002,сс. 383-387.

•Альшванг А. А. А. Н. Скрябин. [Жизь и творчество]. — М.-Л., 1945.

•Игорь Глебов (Асафьев Б. В.). Скрябин. Опыт характеристики. — Петроград: Светозар, 1921. (Переиздано в сборнике 1973 г.).