Mahmud Ii

Mahmud II

Nome orixinal	(ota) محمود ثانى
Biografía
Nacemento	20 de xullo de 1785 Constantinopla
Morte	1 de xullo de 1839 (53 anos) Constantinopla
Causa da morte	Morte natural  (Tuberculose )
Lugar de sepultura	Mausoleum of Mahmud II (en)
Sultán do Imperio Otomán
15 de novembro de 1808 – 1 de xullo de 1839 ← Mustafa IV (pt) – Abd-ul-Medjid I (pt)  →
Datos persoais
País de nacionalidade	Imperio Otomán
Relixión	Islam
Actividade
Ocupación	monarca
Familia
Familia	Dinastia Otomana (pt)
Cónxuxe	Bezmiâlem Hacıye Hoşyar Kadın Aşubcan Kadın Pertevniyal Sultan Nevfidan Kadın
Fillos	Abd-ul-Medjid I (pt)  () Bezmiâlem (pt) Saliha Sultan (en)  () Aşubcan Kadın (en) Atiye Sultan (en)  () Adile (pt)  () Zernigar Kadın Efendi (en) Abd-ul-Aziz (pt)  () Pertevniyal Sultan (en) Mihrimah Sultan (en)  () Hacıye Hoşyar Kadın (en)
Pais	Abd-ul-Hamid I (pt)   e Nakşidil (pt)
Irmáns	Mustafa IV (pt) , Esma (pt) e Hibetullah Sultan (en)
Sinatura

O seu reinado é recoñecido pola reformas administrativas, militares e fiscais que instituíu, que culminaron co decreto de Tanzimat ("reorganización") levado a cabo polos seus fillos Abdulmejid I e Abdülaziz. A miúdo descrito como o "Pedro o Grande de Turquía", as súas reformas inclúen a abolición en 1926 do conservador corpo dos xanízaros, que eliminou un grande obstáculo contra el e contra as reformas dos seus sucesores no imperio. As reformas que instituíu estiveron caracterizadas por cambios políticos e sociais, que eventualmente provocaron o nacemento da moderna república turca.

A pesar das súas reformas internas, o reinado de Mahmud tamén foi marcado por sublevacións nacionalistas en Serbia e Grecia, que levaron a significativas perdas territoriais do imperio e o nacemento do estado grego.

 

Ocupou o trono tras unha rebelión militar que custou a vida do Gran Visir Alemdar Mustafa Pasha a mans dos xanízaros e sobrevivir á orde de asasinato polo seu predecesor e irmán Mustafá IV.

Enfrontado a Rusia polo control da marxe dereita do río Danubio despois de que perdese boa parte do territorio ao outro lado do río, durante as guerras napoleónicas aproveitou as debilidades do seu inimigo para obter no Tratado de Bucarest de 1812 as fronteiras a excepción de Besarabia.

Mahmud II reformou as institucións administrativas e o propio exército, influído por un proceso de occidentalización, polo que ordenou a disolución dos xanízaros en 1826, segundo uns pola morte do seu visir e amigo Alemdar Mustafa Pasha, segundo outros para desfacerse dun corpo militar que non respondía ás necesidades militares dos tempos modernos.

Debiu enfrontarse á sublevación de Grecia que, finalmente, trala batalla de Navarino obtivo a independencia en 1830. Durante o seu mandato producíronse outras insurreccións en Serbia, Montenegro e Albania. En 1831, Mehmet Alí, paxá de Exipto, declarou a guerra ao Imperio Otomán, derrotándoo na batalla de Konya e anexionándose a Siria otomá, Creta e o Hijaz. Faleceu en 1839, durante unha segunda guerra contra Exipto.

Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Mahmud II

Bibliografía

• Levy, Avigdor. "The Officer Corps in Sultan Mahmud II's New Ottoman Army, 1826–39". International Journal of Middle East Studies (1971) 2#1 pp: 21-39. online
• Levy, Avigdor. "The Ottoman Ulema and the military reforms of Sultan Mahmud II". Asian and African Studies 7 (1971): 13-39.
• Levy, Avigdor. "The Ottoman Corps in Sultan Mahmud II New Ottoman Army". International Journal of Middle East Studies 1 (1971): pp 39+
• Palmer, Alan. The Decline and Fall of the Ottoman Empire (1992) ch 6
• Uluçay, M. Çağatay (1992). Padişahların Kadınları ve Kızları. Ankara : Türk Tarih Kurumu Basımevı. ISBN 978-9-751-60461-3.