Alain Robbe-Grillet

Foi o principal teórico e animador do movemento literario chamado nouveau roman.

Alain Robbe-Grillet

Biografía
Nacemento	(fr) Alain Paul Robbe-Grillet 18 de agosto de 1922 Brest (Francia)
Morte	18 de febreiro de 2008 (85 anos) Caen (Francia)
Causa da morte	Morte natural  (Doenza cardiovascular )
Cadeira 32 da Academia Francesa (pt)
25 de marzo de 2004 – 18 de febreiro de 2008 ← Maurice Rheims – François Weyergans →
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Educación	Lycée Saint-Louis (pt) Institut national agronomique (en)
Actividade
Lugar de traballo	París Francia
Ocupación	actor , narrador de audiolibros , crítico literario , ensaísta , enxeñeiro agrónomo , novelista , guionista , escritor , director de cinema , realizador
Período de actividade	1953 - 2007
Empregador	Universidade Washington em St. Louis (pt) (1972–1997) Universidade de Nova York (1972–1997) L'Express (pt) (1955–1956)
Membro de	Academia Francesa (2004–2008)
Movemento	Nouveau roman
Lingua	Lingua francesa
Obra
Obras destacables (1953) The Erasers (en) (1955) The Voyeur (en) (1957) La Jalousie (en)
Arquivos en	Institute for Contemporary Publishing Archives (en) [ 202ARG/1 - 202ARG/461], [ 202ARG]
Familia
Cónxuxe	Catherine Robbe-Grillet (1957–2008), morte do cónxuxe
Premios (1962)  Premio Louis-Delluc, premiado polo traballo L'Immortelle (en)  Oficial da Lexión de Honra  Fénéon Prize (en)  officier de l'ordre national du Mérite  Mondello Prize (en)  Sade Prize (en)  oficial da Orde das Artes e as Letras

Enxeñeiro agrónomo de profesión, viaxou por Marrocos, Guinea, A Martinica e Guadalupe de 1949 a 1951. Despois abandonou a profesión para dedicarse á literatura.

En 1953 publicou Les gommes, a súa primeira obra, que obtivo o Prix Fénéon. En 1954 apareceu Le Voyeur que foi premiado co Prix des critiques en 1955. Fixo amizade con Jérôme Lindon, director da editorial Les Éditions de Minuit, da que foi asesor literario de 1955 a 1985. En 1963 publicou Pour un Nouveau Roman, unha recompilación dos seus artigos editados principalmente no semanal L'Express, o que o converte no teórico dese movemento literario.

Tamén escribiu guións de cine, como L'Année dernière à Marienbad, dirixida por Alain Resnais en 1961, e foi el mesmo director de cine, destacando na súa filmografía as películas L'immortelle, Le jeu avec le feu e A bela cativa.

De 1966 a 1968, Alain Robbe-Grillet colaborou co Haut comité pour la défense et l´expansion de la langue française (Alto Comité para a Defensa e a Expansión da Lingua Francesa). De 1972 a 1997, foi profesor nos Estados Unidos, na Universidade de Nova York (NYU) e na Washington University de Saint-Louis (Missouri). Tamén dirixiu o Centro de Socioloxía da Literatura na Universidade de Bruxelas entre 1980 e 1988.

Alain Robbe-Grillet foi elixido membro da Academia Francesa da Lingua o 25 de marzo de 2004 pero renunciou a tomar posesión do cargo ao considerar a cerimonia obsoleta. Morreu aos 85 anos, o 18 de febreiro de 2008, a causa dunha crise cardíaca.

Estaba casado desde 1957 coa escritora Catherine Robbe-Grillet, tamén coñecida co pseudónimo de Jeanne de Berg.

O nouveau roman caracterízase por un grao de obxectividade levado ao punto no que o autor non intervén coas situacións ou os personaxes e moitas veces os personaxes son só espectadores dun mundo de obxectos que parecen cobrar o principal valor (en canto actantes) das obras. Este movemento, no que se inclúe a Nathalie Sarraute, Claude Simon, Michel Butor, Robert Pinget, Marguerite Duras e Samuel Beckett, entre outros, foi apoiado por grandes críticos, como Roland Barthes, sobre quen escribiu páxinas agudas Robbe-Grillet.

A escritura de Alain Robe-Grillet foi descrita como "realista", "fenomenolóxica" (no sentido que lle dá Heidegger) ou como "unha teoría da superficie pura". As descricións metódicas, xeométricas e moitas veces repetitivas dos obxectos e dos lugares revelan a psicoloxía e a personalidade dos personaxes. O lector ten que recompoñer a trama e as experiencias emocionais a partir da repetición das descricións, da atención prestada a detalles en aparencia insignificantes, e das rupturas na continuación lóxica, como se se tratase dun crebacabezas. Este proceso recorda o método da psicanálise no que o significado profundo se revela por medio da descontinuidade ou da asociación de ideas. Tanto a trama como o desenvolvemento cronolóxico están fragmentados, polo que a novela resultante podería ser o equivalente literario da pintura cubista.

Novela

• Un régicide, 1949.
• Les gommes, 1953.
• Le voyeur, 1955.
• La jalousie, 1957.
• Dans le labyrinthe, 1959.
• Instantanés, 1962.
• La maison de rendez-vous, 1965.
• Project pour une révolution à New York, 1970.
• Topologie d'une cité fantôme, 1976.
• Souvenirs du Triangle d'Or, 1978.
• Djinn, 1981.
• La reprise, 2001.

Ensaio

• Pour un nouveau roman, 1963.
• Le voyageur, essais et entretiens, 2001.

Textos autobiográficos

• Le miroir qui revient, 1984.
• Angélique ou l'enchantement, 1988.
• Les derniers jours de Corinthe, 1994.

Filmografía

• L'Année dernière à Marienbad, 1961, de Alain Resnais (guión e diálogos).
• L'Immortelle, 1963.
• Trans-Europ-Express, 1966.
• L'Homme qui ment, 1968.
• L'Eden et après, 1971.
• N. a pris les dés..., 1971.
• Glissements progressifs du plaisir, 1974.
• Le Jeu avec le feu, 1975,
• A bela cativa, 1983.
• Un bruit qui rend fou, 1995 (con Dimitri de Clerq).
• C'est Gradiva qui vous appelle, 2006.

Bibliografía

• Barthes, R. (1970). Ensayos críticos. Seix-Barral.
• Fernández del Riego, Francisco (1974). Letras do noso tempo. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 978-84-7154-219-9. 
• Martinez Torres, A. (2008). 720 directores de cine.
• Robbe-Grillet, A. (2001). Le voyageur.

Ligazóns externas

• Alain Robbe-Grillet - Dossier - DBCult Film Institute (en castelán)
• Bibliografía na Universidade de Ottawa (en francés)