Toanielselskip

Sa'n selskip moat net betize wurde mei in amateurtoanielferiening, dy't folslein op frijwilligers draait. In toanielselskip bestiet ornaris út in groep artistike meiwurkers, wêrûnder de akteurs, regisseurs, teäterfoarmjouwers, ljochtûntwerpers en dramaturgen, en in stikmannich produksjemeiwurkers, dy't dingen as boekings, budget, marketing en subsydzje-oanfragen bewurkmasterje. Yn 'e regel omfettet in toanielselskip in fêste kearn fan akteurs en in regisseur dy't ek de artistyk lieder is. Sa'nent bepaalt dan it rippertwaar fan it selskip. Dêrnjonken kin in toanielselskip, meastal per produksje (rige foarstellings), in gastregisseur en/of ien of mear gastakteurs oannimme.

Yn Nederlân binne inkele tsientallen profesjonele toanielselskippen aktyf, wêrfan't de measten op 'e iene of oare manear subsydzje krije om finansjeel oerlibje te kinnen. Njoggen dêrfan krije struktureel fjouwerjierrige subsydzje fan 'e Ryksoerheid, en foarmje dêrmei de saneamde Basisynfrastruktuer. Dêrûnder binne de fjouwer grutte selskippen:

• Toneelgroep Amsterdam
• it Nationale Toneel
• it Noord Nederlands Toneel
• Toneelgroep Oostpool

Dêrnjonken hearre ta de Basisynfrastruktuer fjouwer middelgrutte toanielselskippen:

• RO Theater
• Toneelgroep Maastricht
• it Zuidelijk Toneel
• De Utrechtse Spelen

De lêste fan 'e njoggen toanielselskippen fan 'e Basisynfrastruktuer is it Frysktalige Tryater.

Njonken de rykssubsidiëarre selskippen binne der ek groepen dy't subsydzje krije fan it Fûns Poadiumkeunsten of fan provinsjes, gemeenten of oare fûnsen. Foarbylden fan dat soarte toanielselskippen binne Toneelgroep De Appel, Orkater, Dood Paard en De Warme Winkel. De measte toanielsselskippen yn Nederlân hawwe wetlik de foarm fan in stifting.