کربن-۱۴
کربن-۱۴ (انگلیسی: Carbon-14) یا رادیوکربن یک ایزوتوپ پرتوزای کربن است که هسته اتم آن دارای ۶ پروتون و ۸ نوترون است.
وجود کربن-۱۴ در مواد ارگانیک پایه و اساس روش تاریخ‌گذاری رادیوکربن است که توسط ویلارد لیبای و همکارانش در سال ۱۹۴۹ جهت تعیین سن نمونه‌های باستان‌شناسی، زمین‌شناسی و آب‌زمین‌شناسی معرفی شد. کربن-۱۴ در ۲۷ فوریه ۱۹۴۰ توسط مارتین کامن و سم روبن در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی در برکلی، کالیفرنیا کشف شد. وجود کربن-۱۴ در سال ۱۹۳۴ توسط فرانز کوری پیش‌بینی شده بود.
| عمومی | |
|---|---|
| نماد | ۱۴C |
| نام‌ها | کربن-۱۴، C-۱۴، رادیوکربن |
| پروتون‌ها | ۶ |
| نوترون‌ها | ۸ |
| اطلاعات هسته | |
| فراوانی طبیعی | ۱ بخش در میلیارد |
| نیمه‌عمر | ۵٬۷۳۰ ± ۴۰ سال |
| جرم ایزوتوپ | ۱۴٫۰۰۳۲۴۱ u |
| اسپین | ۰+ |
| حالت‌های واپاشی | |
| حالت واپاشی | انرژی واپاشی (MeV) |
| Beta | 0.156476 |
| ایزوتوپ‌های کربن جدول کامل نوکلیدها | |
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Carbon-14». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ مه ۲۰۱۷.
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کربن-۱۴ موجود است. |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article کربن-۱۴, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.