ژله (به فرانسوی: Gelée) یا لرزانک، آب میوه پخته شده در شکر حاوی ژلاتین که در هوای سرد منعقد میشود.
ژله نوعی دسر است و فرآورده کلاژن است که به عنوان ژلاتین نیز شناخته می شود . ژله اولین بار در قرن 18 میلادی و کتاب هنر آشپزی هانا گلاس مطرح شد. در حال حاضر ژله بیشتر به صورت پودر ژله یافت میشود که باید آن را با آب سرد و گرم مخلوط و در یخچال منعقد کرد. به دلیل این که در این ماده از ژلاتین استفاده میشود ، گیاه خواران از خوردن آن پرهیز می کنند زیرا این ماده از کلاژن پوست و استخوان جانوران تهیه میشود.
به دلیل استفاده از مواد مختلف دارای طعمهای مختلف مانند پرتقالی، آلبالویی و ... میباشد. ژله نوعی کلویید است.
بر اساس علم تغذیه ژله در استخوان سازی و رشد کودکان تاثیر دارد به این صورت که ژله حاوی ماده ی ژلاتین است که این ماده دارای پروتئین و آمینو اسید است که مصرف آن موجب رشد استخوان می شود. همچنین مصرف ژله برای سلامت مو و جلوگیری از نازک شدن مو کمک می کند.
قبل از اینکه ژلاتین به عنوان یک محصول تجاری به طور گسترده ای در دسترس قرار گیرد، معمولی ترین ژله، ژله ی پاستور گوساله بود. همانطور که از نامش بر میآید، این کار با استخراج و تمیز کردن ژلاتین از پای یک گوساله ساخته شد. این ژلاتین با آب میوه و شکر برای یک دسر مخلوط شده است.
کتاب آشپزی ویکیکتاب یک دستور آشپزی در این رابطه دارد: |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ژله موجود است. |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article ژله, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.