نیشکر: گونه‌ای از

نیشکر
گونه نیشکر، Saccharum officinarum
رده‌بندی علمی
فرمانرو:	گیاهان
راسته:	گندم‌سانان
تیره:	گندمیان
سرده:	نیشکر
گونه:	S. officinarum
نام دوبخشی
Saccharum officinarum

خاستگاه این گونه، گینه نو در غرب اقیانوس آرام و در شمال قاره اقیانوسیه می‌باشد. این گیاه چند ساله، در توده‌هایی تشکیل می‌شود که شامل ریزوم و تعدادی ساقه است. یک شبکه از ریزوم‌ها در زیر خاک تشکیل می‌شود که شاخه‌های ثانویه را در نزدیکی گیاه مادر بزرگ می‌کند. ساقه‌ها به رنگ‌های سبز، صورتی، یا بنفش هستند و می‌توانند تا ارتفاع بیش از ۵ متر رشد کنند.

ساقه‌ها در پایه متصل هستند و از گره‌ها و میان گره‌ها تشکیل شده‌اند، گره‌ها در پایه برگ‌های متناوب حضور دارند. میانگره‌ها حاوی اسفنج سفید فیبری هستند که در آن شیره نیشکر قرار دارد.

برگ‌ها ضخیم، خطی و سبز هستند و به صورت متناوب روی ساقه از محل گره‌ها خارج می‌شوند. هر برگ از پهنک و غلاف تشکیل شده‌است. برگ‌ها حاوی رگبرگهای ضخیم و لبه‌های دندانه دار و به طول حدود ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر و عرض ۵ سانتی‌متر رشد می‌کنند.

گل آذین نیشکر به صورت خوشه‌ای مرکب و دارای انشعاب زیاد به طول ۳۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر و از انتهای ساقه به وجود می‌آید. گل دارای ۳ پرچم و مادگی می‌باشد.

سنبلچهها در شاخه‌های جانبی قرار دارند و در حدود ۳ میلی‌متر طول دارند و در موهای بلند و ابریشمی پنهان شده‌اند. همچنین میوهها خشک و هر کدام شامل یک دانه می‌باشد.

در ایران شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی با هشت طرح در نقاط مختلف خوزستان اقدام به کاشت نیشکر و تبدیل به شکر، الکل و دیگر صنایع جانبی می‌کند. شرکت‌های هشتگانه کشت و صنعت سلمان فارسی، حکیم فارابی، امام خمینی، امیرکبیر، دعبل خزاعی، میرزا کوچک خان، هفت تپه و دهخدا از شرکت‌های تابعِ توسعه نیشکر و صنایع جانبی هستند که ظرفیت ۷۰۰ هزار تن شکر در سال را دارند.

 

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Saccharum officinarum». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ می ۲۰۱۸.