مستر المپیا: برندهٔ رقابت حرفه‌ای بین‌المللی پرورش اندام مردان
مِستِر المپیا (به انگلیسی: Mr.
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
Olympia) عنوانی است که به برندهٔ رقابت حرفه‌ای پرورش اندام مردان که رقابتی بین‌المللی است و هرسال توسط فدراسیون جهانی بدنسازی و تناسب‌اندام (IFBB) برگزار می‌گردد، اهدا می‌شود. جو ویدر این رقابت را پایه‌گذاری کرد تا برندگان مستر یونیورس قابلیت ادامه رقابت و کسب درآمد را داشته باشند. اولین مستر المپیا در ۱۸ سپتامبر ۱۹۶۵ در آکادمی موسیقی بروکلین برگزار شد که لری اسکات اولین عنوان قهرمانی اش از دو عنوان متوالی خود را به‌دست‌آورد. لی هینی و رانی کولمن رکوردداران عنوان قهرمانی با ۸ عنوان هستند. فیلم تپش آهن که مسائل قبل از مستر المپیای ۱۹۷۵ را پوشش می‌داد در رسیدن آرنولد شوارتزنگر و لو فریگنو به دنیای سینما کمک زیادی کرد. همچنین عنوانی نیز برای میس المپیا که برنده رقابت بخش زنان است وجود دارد. تمام رقابت‌ها در یک هفته برگزار می‌شوند. قهرمان مستر المپیا در حال حاضر درک لاسفورد آمریکایی است.
| مستر المپیا | |
|---|---|
.jpg) استیج مسابقات ۲۰۰۸ | |
| مکان | ایالات متحده |
مسابقات مستر المپیا در حال حاضر مهم‌ترین و معتبرترین مسابقات در رشته بدنسازی است که هر ساله با جمعی از حرفه‌ای‌ترین ورزشکاران این رشته برگزار می‌شود. اولین سری این مسابقات در نیویورک برگزار شد و با قهرمانی لری اسکات پایان یافت. لری اسکات بعدها برای ابداع (گسترش) دو حرکت مؤثر در بدنسازی شهرت بیشتری یافت. در این سال به قهرمان مسابقات جایزه‌ای تعلق نگرفت در حالی که هم‌اکنون مجموع جوایز اهدا شده به شرکت کنندگان به بیش از نیم میلیون دلار می‌رسد.
در دههٔ ۱۹۸۰ آرنولد شوارتزنگر برای تصاحب دوباره کاپ ساندو از بازنشستگی بیرون آمد. او بسیار دیر به مسابقات رسید درحالی‌که رقیبان وی از قصد حضور او بی‌خبر بودند. در سال بعد، فرانکو کولومبو قهرمان شد. در سال ۱۹۸۲ کریس دیکرسون، در ۱۹۸۳ سمیر بنوت و در سال ۱۹۸۴ لی هینی قهرمان شدند. این قهرمانی آغاز ۸ دوره قهرمانی پیاپی لی هینی بود.
هینی پس از کسب هشتمین عنوان در سال ۱۹۹۱ بازنشستگی خود را اعلام کرد. دوریان یتس که در ۱۹۹۱ نایب قهرمان شده بود از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۷ شش عنوان قهرمانی متوالی را به‌دست‌آورد. یتس، با تلفیق توده عضلانی که تا آن زمان بی‌سابقه بود با چیزی که آن را «سختی مرمر» می‌نامید انقلابی در ورزش پرورش اندام به‌وجود آورد. متعاقباً، در رقابت‌های پرورش اندام داوران توجه بسیار بیشتری را معطوف توده عضلانی کردند تا جایی که بسیاری اظهار نمودند که توده ماهیچه‌ای اکنون مهم‌ترین فاکتور در کسب پیروزی است، حتی بیشتر از تقارن، ظرافت و تناسب. یتس پس از ۱۹۹۷ از مسابقات کنار کشید. به نظر می‌رسید که فلکس ویلر جانشین یتس در کسب قهرمانی باشد اما رانی کلمن با اندامی توسعه یافته در سال ۱۹۹۸ باعث شگفتی همه شد و ۸ عنوان متوالی قهرمانی را از آن خود کرد. در ۱۹۹۴ جو ویدر بخشی جداگانه با نام مسترز المپیا را در مسابقات اضافه کرد که به بدنسازان حرفه‌ای اجازه رقابت در بالاترین سطح را در سال‌های پایانی ورزشی شان می‌داد.
راهیابی به مسابقات
برای راهیابی به مستر المپیا ورزشکاران باید در مسابقات متعددی که در طول سال برگزار می‌شود شرکت کنند. البته ۱۰ نفر برتر هر دوره می‌توانند به‌طور مستقیم در مسابقات سال آینده شرکت کنند. بیت‌الله عباس‌پور برای اولین بار از ایران در سال ۲۰۱۲ وارد مسابقات مستر المپیا شد که مقام هفدهم را به‌دست‌آورد. او در سال ۲۰۱۳ نیز در این مسابقات شرکت کرد و دوباره به مقام هفدهم رسید. همچنین در سال ۲۰۱۴ وی در مسابقه رده ۲۱۲ پوندی‌ها شرکت کرد و مقام پنجم را به‌دست‌آورد.
سپس هادی چوپان در این مسابقات شرکت کرد که ابتدا مقام سوم در سال ۲۰۱۹ را کسب کرد و بعد از آن در سال ۲۰۲۰ مقام چهارم را به‌دست‌آورد. سپس در سال ۲۰۲۱ به مقام سوم دست یافت و در چهارمین تلاش خود در مستر المپیا ۲۰۲۲ با موفقیت به مقام قهرمانی رسید.
هادی چوپان در پنجمین سال حضور خود در مسابقات مستر المپیا ۲۰۲۳ در رقابتی بسیار نزدیک با حریفش درک لانسفورد به مقام دوم بسنده کرد.
قهرمان‌ها
| رده‌بندی | قهرمان مستر المپیا | سال(ها) | شمار قهرمانی‌ها | ||
|---|---|---|---|---|---|
| اورال | سنگین‌وزن | سبک‌وزن | |||
| اول |  لی هینی | ۱۹۸۴, ۱۹۸۵, ۱۹۸۶, ۱۹۸۷, ۱۹۸۸, ۱۹۸۹, ۱۹۹۰, و ۱۹۹۱ | ۸ | ۰ | ۰ |
| دوم | رانی کالمن | ۱۹۹۸, ۱۹۹۹, ۲۰۰۰, ۲۰۰۱, ۲۰۰۲, ۲۰۰۳, ۲۰۰۴, و ۲۰۰۵ | ۸ | ۰ | ۰ |
| سوم |  آرنولد شوارتزنگر | ۱۹۷۰, ۱۹۷۱, ۱۹۷۲, ۱۹۷۳, ۱۹۷۴ (اورال و سنگین‌وزن), ۱۹۷۵ (اورال و سنگین‌وزن), و ۱۹۸۰ | ۷ | ۲ | ۰ |
| چهارم | فیل هیث | ۲۰۱۱, ۲۰۱۲, ۲۰۱۳, ۲۰۱۴ , ۲۰۱۵ , ۲۰۱۶ , ۲۰۱۷ | ۷ | ۰ | ۰ |
| پنجم |  دوریان یتس | ۱۹۹۲, ۱۹۹۳, ۱۹۹۴, ۱۹۹۵, ۱۹۹۶, و ۱۹۹۷ | ۶ | ۰ | ۰ |
| ششم | جی کاتلر | ۲۰۰۶, ۲۰۰۷, ۲۰۰۹, و ۲۰۱۰ | ۴ | ۰ | ۰ |
| هفتم | فرانک زین | ۱۹۷۷ (اورال و سبک‌وزن), ۱۹۷۸ (اورال و سبک‌وزن), ۱۹۷۹ (اورال و سبک‌وزن) | ۳ | ۰ | ۳ |
| هشتم |  سرجیو اولیوا | ۱۹۶۷, ۱۹۶۸, و ۱۹۶۹ | ۳ | ۰ | ۰ |
| نهم |  فرانکو کولومبو | ۱۹۷۴ (سبک‌وزن), ۱۹۷۵ (سبک‌وزن), ۱۹۷۶ (اورال و سبک‌وزن), و ۱۹۸۱ | ۲ | ۰ | ۳ |
| دهم | لری اسکات (بدن‌ساز) | ۱۹۶۵ و ۱۹۶۶ | ۲ | ۰ | ۰ |
| یازدهم | کریس دیکرسون | ۱۹۸۲ | ۱ | ۰ | ۰ |
| یازدهم |  سمیر بنوت | ۱۹۸۳ | ۱ | ۰ | ۰ |
| یازدهم | دکستر جکسون | ۲۰۰۸ | ۱ | ۰ | ۰ |
| یازدهم | براندون کوری | ۲۰۱۹ | ۱ | ۰ | ۰ |
| یازدهم |  هادی چوپان | ۲۰۲۲ | ۱ | ۰ | ۰ |
| شانزدهم | رابی رابینسون | ۱۹۷۷ (سنگین‌وزن) و ۱۹۷۸ (سنگین‌وزن) | ۰ | ۲ | ۰ |
| هفدهم | کن والر | ۱۹۷۶ (سنگین‌وزن) | ۰ | ۱ | ۰ |
| هفدهم | مایک منتزر | ۱۹۷۹ (سنگین‌وزن) | ۰ | ۱ | ۰ |
رانی کلمن از تاریخ ۱۹۹۸–۲۰۰۵ قهرمان پرورش اندام جهان که در مسابقات مستر المپیا مقام اول را با خود یدک می‌کشید برای نهمین قهرمانی‌اش تلاش می‌کرد تا فاتح کل دوران مستر المپیا شود که در سال ۲۰۰۶ مغلوب جی کاتلر شد و موفق نشد که قهرمانی‌های خود را به عدد نه برساند و بالاتر از لی هینی قرار بگیرد. در سال ۲۰۲۰ نیز بعد از دو سال غیبت فیل هیث که هفت دوره قهرمانی این مسابقات را به‌دست آورده بود برای شکستن این رکورد وارد این مسابقات شد که مغلوب بیگ رامی، قهرمان جدید این رشته شد.
مدال‌ها
| رتبه | کشور | طلا | نقره | برنز | مجموع |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱ |  ایالات متحده آمریکا (USA) | ۳۷ | ۴۱ | ۳۹ | ۱۱۷ |
| ۲ |  اتریش (AUT) | ۷ | ۱ | ۰ | ۸ |
| ۳ |  بریتانیای کبیر (GBR) | ۶ | ۱ | ۰ | ۷ |
| ۴ |  کوبا (CUB) | ۳ | ۱ | ۰ | ۴ |
| ۵ |  ایتالیا (ITA) | ۲ | ۳ | ۰ | ۵ |
 مصر (EGY) | ۲ | ۳ | ۰ | ۵ | |
| ۷ |  ایران (IRI) | ۱ | ۲ | ۲ | ۵ |
| ۸ |  جامائیکا (JAM) | ۱ | ۱ | ۳ | ۵ |
| ۹ |  لبنان (LBN) | ۱ | ۰ | ۰ | ۱ |
| ۱۰ |  باربادوس (BAR) | ۰ | ۱ | ۲ | ۳ |
 صربستان (SRB) | ۰ | ۱ | ۲ | ۳ | |
 هلند (NED) | ۰ | ۱ | ۲ | ۳ | |
| ۱۳ |  دومینیکن (DOM) | ۰ | ۱ | ۱ | ۲ |
| ۱۴ |  فرانسه (FRA) | ۰ | ۰ | ۳ | ۳ |
| ۱۵ |  آلمان (GER) | ۰ | ۰ | ۲ | ۲ |
 ونزوئلا (VEN) | ۰ | ۰ | ۲ | ۲ | |
| ۱۷ |  کوراسائو (CUR) | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ |
| مجموع (۱۷ کشور) | ۶۰ | ۵۷ | ۵۹ | ۱۷۶ | |