شیکاگو: شهری در ایالت ایلینوی آمریکا

شیکاگو

Chicago
شیکاگو Chicago
شهر
	پرچم مهر
	لقب(ها): ; شهر بادخیز; شهر دوم; شهر شانه‌های بزرگ; شهر مؤثر
	موقعیت در ایلینوی
	شیکاگو موقعیت در ایلینوی
	مختصات: ۴۱°۵۲′۵۵″ شمالی ۸۷°۳۷′۴۰″ غربی / ۴۱٫۸۸۱۹۴°شمالی ۸۷٫۶۲۷۷۸°غربی
کشور	ایالات متحده آمریکا
ایالت	ایلینوی
تاریخ اسکان; تاریخ شهر شدن	دهه ۱۷۷۰ (میلادی); ۴ مارس ۱۸۳۷
مدیریت
• شهردار	براندون جانسون (دی)
مساحت
• شهر	۶۰۶٫۱ کیلومتر مربع (۲۳۴٫۰ مایل مربع)
• خشکی	۵۸۸ کیلومتر مربع (۲۲۷ مایل مربع)
• آب	۱۸ کیلومتر مربع (۷ مایل مربع)
• کلان‌شهری	۲۸٬۱۶۰ کیلومتر مربع (۱۰۸۷۰ مایل مربع)
بلندی	۱۸۲ متر (۵۹۷ پا)
جمعیت (۲۰۱۰)
• شهر	۲٬۶۹۵٬۵۹۸
• کلان‌شهری	۹٬۴۶۱٬۱۰۵
نام اهلیت(ها)	شیکاگویی
منطقه زمانی	یوتی‌سی ۶- (CST)
• تابستانی (DST)	یوتی‌سی ۵- (CDT)
پیش‌شماره(های) تلفن	۳۱۲ , ۷۷۳ , ۸۷۲
وبگاه	egov.cityofchicago.org

این شهر همچنین پرجمعیت‌ترین شهر غرب میانه آمریکا نیز محسوب می‌شود. این شهر به عنوان مرکز کانتی (شهرستان) کوک (دومین شهرستان پرجمعیت ایالات متحده) و همچنین مرکز منطقه کلان‌شهری شیکاگو است. شیکاگو همچنین یکی از بزرگ‌ترین شهرها در جهان است. براساس آخرین داده های جغرافیایی ژئوگرافیک اینترنشنال سیستم یا همان سامانه بین المللی جغرافیایی(GIS) درازای شهر شیکاگو ۴۸/۳۱۰ کیلومتر است.

در ساحل دریاچه میشیگان، شیکاگو به عنوان یک شهر در سال ۱۸۳۷ در نزدیکی دریاچه‌های بزرگ و حوضه رودخانه می‌سی‌سی‌پی به ثبت رسید. این شهر در اواسط قرن نوزدهم به سرعت رشد و توسعه پیدا کرد. آتش‌سوزی بزرگ شیکاگو در سال ۱۸۷۱ چندین مایل مربع را ویران کرد و بیش از صدهزار نفر را بی‌خانمان نمود. جمعیت شیکاگو تا سال ۱۸۸۰ به ۵۰۳٬۰۰۰ نفر افزایش یافت و سپس در طول دهه ۱۸۸۰ به بیش از یک میلیون نفر رسید. رونق ساخت و ساز به رشد جمعیت در طول دهه‌های بعدی شتاب داد و تا سال ۱۹۰۰، کمتر از ۳۰ سال پس از آتش‌سوزی، شیکاگو پنجمین شهر بزرگ جهان شد. شیکاگو کمک‌های قابل توجهی به برنامه‌ریزی شهری و استانداردهای منطقه‌بندی شهری کرد، از جمله این‌ها می‌توان به سبک‌های جدید ساخت و ساز، مانند معماری مدرسه شیکاگو، توسعه جنبش زیبایی شهر، و آسمان خراش با اسکلت فلزی اشاره کرد.

شیکاگو یک مرکز بین‌المللی برای امور مالی، فرهنگ، تجارت، صنعت، آموزش، فناوری، مخابرات و حمل و نقل است. این شهر محل ایجاد اولین قراردادهای آتی استاندارد شده‌است که توسط بورس معاملات اختیار و آتی شیکاگو صادر شده‌است، که امروزه بخشی از بزرگ‌ترین و متنوع‌ترین بازار ابزار مشتقه در جهان است و ۲۰ درصد از کل حجم را فقط در کالاها و معاملات آتی مالی تولید می‌کند. فرودگاه بین‌المللی اوهر شیکاگو طبق داده‌های ردیابی شده توسط شورای بین‌المللی فرودگاه‌ها به‌طور معمول در میان شش فرودگاه پرتر در جهان قرار دارد. این منطقه همچنین دارای بیشترین تعداد بزرگراه‌های فدرال است و مرکز راه‌آهن کشور نیز می‌باشد. منطقه شیکاگو دارای یکی از بالاترین تولید ناخالص داخلی (GDP) در جهان است که ۶۸۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ تولید کرد. اقتصاد شیکاگو متنوع است و هیچ صنعت واحدی بیش از ۱۴ درصد نیروی کار را استخدام نمی‌کند. شرکت‌های متعددی مستقر در شیکاگو در فهرست فرچون ۵۰۰ (۵۰۰ شرکت بزرگ آمریکا) قرار دارند که می‌توان یونایتد کنتیننتال هولدینگز، سیرز، موتورولا سولوشنز، موندلیز، مک‌دونالد، کرفت هاینز، جی‌ال‌ال، اکسلان، کنگارا برندس و آرچر دنیلز میدلند را نام برد.

۵۸ میلیون نفر گردشگر در سال ۲۰۱۸ از شیکاگو دیدن کردند و رکورد جدیدی را ثبت نمودند. از دیدنی‌های شهر می‌توان به پارک میلنیوم، اسکله نیروی دریایی شیکاگو، مگنفیسنت مایل، مؤسسه هنر شیکاگو، پردیس موزه شیکاگو، برج ویلیس (سیرز)، گرانت پارک، موزه علم و صنعت و باغ‌وحش لینکلن پارک اشاره کرد. شیکاگو همچنین مرکز ریاست جمهوری باراک اوباما است که در هاید پارک در سمت جنوبی شهر ساخته شده‌است. فرهنگ شیکاگو شامل هنرهای تجسمی، ادبیات، فیلم، تئاتر، کمدی (به ویژه کمدی بداهه)، غذا، رقص (از جمله گروه‌های رقص مدرن و جاز و باله جافری) و موسیقی (به ویژه جاز، شیکاگو بلوز، هیپ هاپ، موسیقی گاسپل، موسیقی هاوس و موسیقی رقص الکترونیک) می‌باشد. شیکاگو همچنین محل ارکستر سمفونیک شیکاگو و اپرای لیریک شیکاگو است. از بین کالج‌ها و دانشگاه‌های این منطقه، دانشگاه شیکاگو، دانشگاه نورث وسترن و دانشگاه ایلینوی شیکاگو به عنوان «بالاترین دانشگاه‌های تحقیقاتی» مدرک دکترا را می‌توان نام برد. شیکاگو دارای تیم‌های ورزشی حرفه ای در هر یک از لیگ‌های حرفه ای بزرگ، از جمله دو تیم لیگ برتر بیسبال است.

تاریخچه

آغاز

منطقه شیکاگو پیش از آن که مهاجران اروپایی در آن ساکن شوند، در اصل قلمرو و اقامتگاه قبیله پوتاواتومی بود. اولین ساکن غیر بومی شیکاگو فردی هاییتی‌تبار به نام ژان بپتیست پوینت دو سابل بود که در سال ۱۷۸۰ در شهر شیکاگو اقامت گزید. شیکاگو در سال ۱۸۳۳ به عنوان شهرک تأسیس و ۴ سال بعد هنگامی که جمعیتش به حدود ۴۱۷۰ نفر رسید به شهر تبدیل شد. با گسترش راه‌آهن و رسیدن آن به شیکاگو، شکوفایی این شهر نیز آغاز شد به گونه‌ای که در سال ۱۸۷۰ بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر در این شهر زندگی می‌کردند.

نام شیکاگو

نام شیکاگو را فرانسوی‌ها از واژهٔ شیکاکوا که از زبان بومیان آمریکا است، گرفته‌اند که به معنی پیاز وحشی یا سیر وحشی است.

جلال آل‌احمد در خاطرات خود در مورد نام این شهر می‌نویسد:

«دیگر اینکه شیکاگو یک اسم سرخ‌پوستی است و به علت اینکه اول دست فرانسوی‌ها بوده، شین اش را با ch مینویسند .»

مترو

متروی شیکاگو در سال ۱۸۹۲ تأسیس شده و هم‌اکنون دارای ۸ خط و ۱۴۵ ایستگاه می‌باشد، این مترو از قدیمی‌ترین متروهای جهان محسوب می‌شود.

مراکز فرهنگی و تحقیقاتی

از مراکز دانشگاهی این شهر می‌توان انستیتوی تکنولوژی ایلینوی، دانشگاه شیکاگو، دانشگاه راش، دانشگاه نورث وسترن و دانشگاه ایلینوی در شیکاگو را نام برد.

آزمایشگاه ملی آرگون، کتابخانه عمومی شیکاگو و مؤسسه خاورشناسی دانشگاه شیکاگو نیز در این شهر قرار دارند.

ورزش

تیم فوتبال شیکاگو فایر، تیم فوتبال آمریکایی شیکاگو بیرز و تیم بسکتبال شیکاگو بولز از این شهرند.

جذابیتهای گردشگری

فرودگاه‌ها

اقتصاد

شیکاگو در حوزهٔ دریاچه‌های بزرگ و آبراه داخلی ایالات متحده است و از این طریق به بسیاری از شهرهای نیمه شرقی آمریکای شمالی و همچنین آبهای بین‌المللی دسترسی دارد.

نگارخانه

لوکوموتیو بخار از شیکاگو، متروی راه‌آهن ایلینوی، ۱۹۴۲

جستارهای وابسته

ابر شهر شیکاگو.

منابع

This article uses material from the Wikipedia فارسی article شیکاگو, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.